ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ...

ένα γειά σ ολους ...
άλλωστε ποτέ δεν έλειψα.....μάλλον σχεδόν ποτέ
και ποτέ δεν ξέχασα κανέναν σας

Το Μονόγραμμα

για όσους μου ζητήσανε να "ανεβάσω" πάλι ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
Θα το βρείτε εδώ

http://www.zshare.net/info.html?59078207-7311c0f26d0f4c2bd08148398610c682

ANTIO και συγνώμη απ όλους εμάς...

Αλέξη.....

Και δεν είναι που θέλω να ζήσω....

κι ούτε που θα σε ξαναδώ

Lilac wine

Σ όλους μας

να ευχηθώ Καλή Χρονιά
Κι επειδή τα blog μας,μοιάζουν μ ανοιχτά παράθυρα,που ο καθένας μας, μπορεί να ρίξει μια ματιά στην ψυχή και καρδιά του άλλου,να διακρίνει μέσα απ τις λέξεις αλλά και πίσω απ αυτές,τις επιθυμίες,τους πόθους και τα "θέλω" του,εύχομαι στον καθένα προσωπικά,να γίνουν πραγματικότητα αυτές οι επιθυμίες,όσες έχω καταλάβει διαβάζοντάς σας.
Να χουμε μια ευτυχισμένη χρονιά γεμάτη αγάπη,υγεία,ευτυχία

Τελευταία φορά....

Σ ένα χαρτί
όλες οι πληγές
τίς έγραψα για να ναι καθαρές
Με κόκκινο βάζω αυτές που έχω από σένα
Έχω γεμίσει πολλές σελίδες
κι εσύ μου λες να έχω ελπίδες
ν αγαπηθούμε απ την αρχή,δεν θα τ αφήσω να συμβεί
Τελευταία φορά τα δικά σου σκαλιά
ανεβαίνω και φτάνω στο τέρμα
Πάλι φεύγω από εδώ
μ ένα βήμα αργό
κι οδηγώ στο αντίθετο ρεύμα
Τ όνειρο τρέχει σαν το νερό
αχ και να ήταν καθαρό
Δεν φταις εσύ ούτε κι εγώ
η μοναξιά μας φταίει
Του καθενός μας η καρδιά
άλλα τραγούδια λέει κρυφά
Μη με μαλώνεις σαν παιδί
τώρα μαθαίνω απ τη ζωή.
Τελευταία φορά...


Απ τις φορές που τα τραγούδια μιλούν αντί για μας
κι έτσι φτάνουν όσα θέλουμε να πούμε
εκεί που δεν μπορούμε πια να μιλήσουμε,ή αν μιλήσουμε
δεν θα μας ακούσουν...
Συμβαίνει κι αυτό.Να θες να πεις μόνο μια λέξη,μια πρόταση
κι ο άλλος να χει-χρόνια τώρα- αυτιά,μάτια,καρδιά,ψυχή κλειστά.
Σαν να χεις γι αυτόν,από καιρό πεθάνει.




(Και για όσους θέλουν το τραγούδι το λινκ εδώ)

Τελευταία Φορά

ΥΓ: Τελικά διαπίστωσα πως για μένα ο πιό όμορφος στίχος μέσα σ αυτό το τραγούδι -πέρα απ το τί προσπαθώ να "πω" είναι
"Τ όνειρο τρέχει σαν το νερό
αχ και να ήταν καθαρό"
και μάλλον εκφράζει πολλούς από μας
Όπως και να χει...

Μια φωτογραφία και μια ευχή

Στάλθηκε από έναν φίλο μου.Στις διακοπές με την σύντροφό του,ανακάλυψαν αυτή τη μαρμάρινη πλάκα,με πάνω χαραγμένο τον Υμνο της αγάπης.Την ανακάλυψαν τυχαία,σε μέρος που ποτέ δεν φανταζόντουσαν πως μπορεί να υπάρχει κάτι τέτοιο,μέρος ερημικό δίπλα σε μια πηγή.
Δεν μου είπε που...
Μόνο μου ευχήθηκε να σταθώ κι εγώ τόσο τυχερή και έτσι στα ξαφνικά να την βρω.Την συνοδεύει κι ένας μύθος απόλυτα σχετικός με την αλήθεια της.
Ίσως μερικοί από σας να την έχετε βρει.Δεν θέλω ν αποκαλύψετε το μέρος.
Μπορεί να σταθούμε τυχεροί,όσοι δεν το έχουμε βρει ακόμη

(Και δωράκι μου

Zbigniew_Preisner_-_Trois_Couleurs_Bleu

(για όσους θέλουν να το κατεβάσουν να ακούσουν τον ύμνο αυτό)

συμβολισμός

Το φως της ημέρας




(πίνακας του Rene Odilon)

μετάνιωσα...

αποφάσισα να κατεβάσω το ποστ..3 και 3 blog που μου αρέσουν
δεν ξέρω το ξανασκέφτηκα και μου φάνηκε "άδικο"
Άδικο γιατί δεν μπορούν να μπουν όλα το blog που μου αρέσουν
άλλωστε τ αγαπημένα blog μου είναι στα links

Ξύπνησα...

κι αυτό το τραγούδι δεν έφευγε,ούτε τόσες ώρες μετά φεύγει απ το μυαλό μου
είπα να το μοιραστώ μαζί σας



καλημέρα

BURMA

Why men love bitches

Αν κάτι το χρειάζεσαι το βρίσκεις...επαληθεύτηκε.
Χρειαζόμουν γέλιο,έφτασε μια βόλτα στον ΙΑΝΟ κι ένα βιβλίο που είχα διαβάσει πιο παλιά γι αυτό σε άλλα blog όπως του George is your man και αν δε κάνω λάθος στης lily
Δεν ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που θα επέλεγα,κάποιες όμως συζητήσεις με φίλες-όχι σχετικές με το βιβλίο-αλλά με θέματα που διαπραγματεύεται, κάτι η περίληψη στο οπισθόφυλλο,κάποια αναπάντητα ερωτήματα,η περιέργεια μ έπεισαν να το αγοράσω και να το διαβάσω με μια ανάσα.Κυρίως μ έπεισε -για να λέμε και την αλήθεια- αυτό το "Οδηγός για τη γυναίκα που θέλει να διατηρήσει ακέραιη την προσωπικότητά της σε μια σχέση"
1-2 αποσπάσματα του βιβλίου που μ έκαναν να γελάσω πάρα πολύ:
Πως να προσποιηθείς ότι έχεις οργασμό
(Οδηγίες για την παράσταση)
1)Ανασήκωσε την πλάτη σου σε γωνία 45 μοιρών και λαχάνιαζε σαν σκυλί
2)Απάγγειλε 1-2 κακόγουστες ατάκες από ένα β΄κατηγορίας ακατάλληλο έργο
3)Και τα βασικά "Ναι ναι ναι... πιο δυνατά πιο δυνατά..μη σταματάς" Στη συνέχεια θα θελήσεις αμέσως να ρίξεις μια ξεγυρισμένη ανάποδη στο κοντινότερο μαξιλάρι
4)Ανακάτεψέ τα! (εννοεί το 1-2-3)Στους άντρες αρέσει η ποικιλία
5)ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΒΥΖΑΙΝΕΙΣ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΟΥ
6)Και τώρα η γραφική περιγραφή:Ρώτησέ τον ποιανού είναι "ΑΥΤΟ" και διαβεβαίωσέ τον ότι είναι το δικό ΤΟΥ!!!!
7)Αν αλλάξει στάση,αν σταματήσει να ξεκουραστεί,ή αν πα΄ρει να πιεί νερό μην δώσεις σημασία και συνέχισε να στριγκλίζεις όπως και να χει!!!!!!!
8)Και τώρα για τον υποτιθέμενο οργασμό:στρίγκλισε σαν δαιμονισμένη και άρχισε εκείνες τις ασκήσεις Kegel σφίξε...άφησε..σφίξε...άφησε...
9)Μετά το sex ΜΗΝ ξεχάσεις την κουβεντούλα.. Είχες άλλους δύο άντρες πριν από αυτόν.(Εντάξει το πολύ τρεις.Αλλά αυτή είναι η τελευταία σου προσφορά)
Προειδοποίηση Αν ο τύπος διαβάσει αυτή τη σελίδα,θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
ΣΤΥΤΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Μαγειρική ... (Ο έρωτας περνάει απ το στομάχι)<------αλλαγή από καλό κορίτσι σε bitch Pop corn a la carte 1)βάζεις τη σακκούλα στο φούρνο μικροκυμάτων 2)Όταν όλοι οι σπόροι σκάσουν βγάζεις το ποπ κορν προσεκτικά επειδή καίει πολύ 3)Φροντίζεις να φοράς γάντι κουζίνας,ποδιά και να κρατάς σπάτουλα,με τη βοήθεια της οποίας θα βγάλεις τη σακκούλα απ το φούρνο.Αυτό όχι μόνο θα εντυπωσιάσει τον καλεσμένο σου,αλλά θα του δείξει ότι πραγματικά ξέρεις τι κάνεις. Αμ το ποπ κορν κάηκε...αφαίρεσε το καμένο μέρος...σερβίρισε το ροδοψημένο στον καλεσμένο σου και μετά ρύθμισε καλύτερα το χρόνο ψησίματος για να φτιάξεις μια νέα σακούλα για τον εαυτό σου
.................

Όπως και να χει κι αυτό ας θεωρηθεί απάντηση σε όσες φίλες άπειρες φορές συζητήσαμε το πώς το γιατί το "δεδομένο" το γιατί όχι,το γιατί έτσι κι όχι αλλιώς...άρχισα κι εγώ πλέον να πιστεύω πως φταίμε
Το "καλό κορίτσι" νομίζει ότι εγκαταλείπει κάτι για να πάρει κάτι καλύτερο σε αντάλλαγμα.
Εγκαταλείπει τον έλεγχο της ίδιας της της ζωής.Όταν έρθει η ώρα να πάρει αυτό που περίμενε,καταλήγει ν απογοητευτεί.Εκτός του ότι μένει με άδεια χέρια,επιπλέον έχουν αδειάσει και οι μπαταρίες της.
Αυτοσεβασμός!Τίποτε άλλο.
Αφιερωμένο και σε μένα και σε φίλες...και σε γνωστές και άγνωστες που αναρωτήθηκαν συζήτησαν τα ίδια...εγκατέλειψαν τη ζωή τους.
(άλλωστε αυτό πιστεύω πως είναι και το νόημα του βιβλίου,όχι το πώς να τυλίξεις κάποιον...αν είναι αυτός ο σκοπός τότε δεν αξίζει καν τον κόπο )

Μ ενοχλεί...

και ίσως να μαι η μόνη που ενοχλείται (και μάλιστα πολύ) όταν ακούω από πολιτικούς -ακόμα και από αυτούς που υποστηρίζω- στις προεκλογικές τους ομιλίες να μιλούν για τους blogers και τα blogs.





(ΥΓ: Ξέρω έχω πάρα πολύ καιρό να γράψω εδώ,δεν είχα καμμιά διάθεση με όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν -και όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο- όμως σχεδόν καθημερινά σας "επισκεπτόμουν,μερικές φορές άφηνα και κάποιο σχόλιο...να ευχηθώ λοιπόν κι εγώ σ όλους καλό χειμώνα και να μην μας πληγώσει,όπως μας πλήγωσε όλους το καλοκαίρι αυτό
Και την Κυριακή ας σκεφτούμε όλοι μας πάρα πολύ και καλά πριν ψηφίσουμε )


Οι φωτογραφίες είναι από το www.flickr.com

Για να ΓΕΛΛΑΣ ...

ή να κλαις;;
Ακόμη δεν έχω αποφασίσει.
Δεν μ άρεσε. Απλά,χωρίς πολλά λόγια
Σέβομαι την προσπάθεια των παιδιών και θα ευχηθώ να χουν καλύτερη συνέχεια
Ίσως θα ήταν φρονιμότερο να μην έγραφα καν τη γνώμη μου,τόσο νωρίς. Ίσως,δεν ξέρω.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ .....

Online petition - Gia tin Ygeia / For Health

.τί να λησμονήσω τί να θυμηθώ...ήταν μια φορά κι έναν καιρό...

Εκβιασμός

Η εξεταστική στο γυμνάσιο του γιού μου ακόμη δεν τελείωσε. Έμειναν μόνο μερικά μαθήματα..Γιατί ξεκινάω από την εξεταστική;Έβλεπα τον γιό μου να χει υπερβολικό άγχος,να μου συμπεριφέρεται και να μου μιλάει πολύ άσχημα,να βγάζει πρωτοφανή επιθετικότητα,τα απέδιδα όλα στο άγχος για τις εξετάσεις.Ώσπου προχτές,που διαβάζαμε το πιό απλό το πιό εύκολο μάθημα Θρησκευτικά με ρωτάει
"Μαμά πόσο έχει ο μήνας αύριο;;;"
6 απαντάω μη δίνοντας και ιδιαίτερη σημασία σε μια τόσο συνηθισμένη ερώτηση.
Τον έβλεπα όμως πως δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί..προσποιήθηκα πως δεν το πρόσεξα.
Έρχεται η επόμενη ερώτηση:
"μαμά να σου πω κάτι,αλλά σε παρακαλώ μην θυμώσεις"
Πιστεύοντας πως θα ήθελε να μου ζητήσει κάτι "άσχετο" απάντησα "για λέγε,για λέγε και βλέπουμε" με ειρωνικό τρόπο,όχι άσχημα ειρωνικό αλλά περισσότερο με το στυλ του ξέρω τί θα μου πεις,αλλά ότι και να ναι δεν θα σταματήσεις το διάβασμα.
Με κοίταξε,τότε διέκρινα στα μάτια του πως όντως κάτι σοβαρό συμβαίνει και του απάντησα "έλα βρε λέγε,αφου το ξέρεις πως δεν θα θυμώσω ότι και να ναι"
-Να,αύριο ένα παιδί θα έρθει να με βρει,και θα με σπάσει στο ξύλο με τους φίλους του.
Ξεπερνώντας το σοκ της στιγμής (όντως ήταν το μοναδικό που δεν περίμενα ν ακούσω),άρχισα να ρωτάω τί έγινε και γιατί ειδικά αύριο θα τον χτυπήσουν.
Τότε έμαθα όσα δικαιολογούσαν το άγχος και την συμπεριφορά των τόσων ημερών.
Έμαθα για μιά παρέα-εγώ το λέω παρέα η αστυνομία ίσως το ονόμαζε "σύσταση συμμορίας" ή απλά συμμορία..μια "παρέα" στην οποία ανήκε κι ένας γνωστός του γιού μου και από τη γειτονιά και από το δημοτικό.
(Μια παρέα γεωργιανών ηλικίες των παιδιών από 16-18)
Έμαθα,πως αυτός ο γνωστός του, όποτε συναντούσε το γιό μου,τον έψαχνε αν έχει χρήματα και του τα έπαιρνε.Έμαθα πως οι μεγαλύτεροι της παρέας το κάναν αυτό σε άλλους.
Έμαθα πως μια μέρα χτύπησε το γιο μου στο δρόμο επειδή δεν είχε πάνω του χρήματα.Ο γιος μου,δεν μου τα έλεγε αυτά γιατί πίστευε ότι μεγάλωσε πια και σαν άντρας πρέπει να λύνει μόνος του τις διαφορές...
(Το γεγονός ότι ο γιός μου 13 χρονών παιδί,έκανε συνέχεια κάμψεις ν αποκτήσει "μπράτσα" το απέδιδα στην εφηβεία και στο ν αρέσει στα κορίτσια...άλλωστε γυμναστική ήταν και άρα δύσκολο κάτι τέτοιο θα μου κινούσε υποψίες)Ίσως και να προσπαθώ να δικαιολογηθώ εδώ,ίσως να νιώθω τύψεις που στάθηκα ανίκανη να δω τί κρύβεται πίσω απ όλα αυτά.
Έμαθα για "το στοίχημα". Ο γιος μου,για να μην του παίρνει ο άλλος τα χρήματα που είχε πάνω του,τα έδινε σ έναν συνομήλικό του φίλο.Τον συνάντησε στο δρόμο ξανά ο -δεν ξέρω πως να τον ονομάσω- και του είπε να του δώσει τα λεφτά του.απάντησε ο γιος μου πως δεν έχει πάνω του χρήματα. "τί στοίχημα βάζεις πως αν σε ψάξω θα βρω" του λέει εκείνος. 100 ευρώ απαντάει ο γιός μου αφού έτσι κι αλλιώς τα 2 ευρώ που χε πάνω του τα χε δώσει στον φίλο του. Ο άλλος ψάχνει δεν βρίσκει τίποτε,φεύγει.Ο γιός μου παίρνει τα χρήματά του απ τον φίλο του και συνέχισαν την βόλτα τους.Ξανά μπροστά τους ο άλλος.Άκουσε το κουδούνισμα απ τα κέρματα και του λέει να έχεις χρήματα.....έχασες τα 100 ευρώ...στη συζήτηση που είχαν του κατέβασε το στοίχημα στα 50 ευρώ και κατέληξε μέχρι τις 6 ιουνίου αν δεν μου τα φέρεις θα σε σπάσω στο ξύλο και εγώ και οι φίλοι μου. Τώρα τί συζήτηση σοβαρή μπορούσε να κάνει με ένα 13χρονο...απορώ.
Μόλις τα έμαθα αυτά κι αφού του είπα,πως δεν υπάρχει περίπτωση να του δώσω τα χρήματα κι έτσι να "υποκύψει" σε εκβιαστές,θεώρησα σωστό να πάω στους γονείς του άλλου παιδιού,η αλήθεια είναι πως φοβόμουν,αλλά βρέθηκα μπροστά σε πολύ αξιοπρεπείς ανθρώπους,που δεν είχαν ιδέα κι αυτόί για τη "δράση" του δικού τους παιδιού.
Μίλησα μαζί τους,την άλλη μέρα μου έστειλε η μητέρα του παιδιού τον γιό της στο σπίτι,ο δικός μου είχε πάει να δώσει θρησκευτικά -όπου με λίγα λόγια για να δείξω και το αποτέλεσμα της ψυχολογικής του πίεσης στην ερώτηση ποιοί ήταν οι μάγοι απάντησε "Οι μάγοι ήταν οι βοσκοί που εμφανίστηκε ο άγγελος κλπ κλπ"..
Συζήτησα με το άλλο παιδί,καταλήξαμε πως θα τον αφήσει ήσυχο,μου το υποσχέθηκε,ησύχασα κάπως και είπα ν αφήσω για το τέλος της εξεταστικής τις "διδαχές" και τα "κηρύγματα" (ειρωνικά το λέω)
Το αποτέλεσμα ήταν παρ όλες τις υποσχέσεις του άλλου,να ξαναβρεί το γιό μου ο άλλος και να του πει,πως επειδή έχει ορκιστεί,πως αυτά τα χρήματα θα τα πάρει και πως επειδή δεν "πατάει" τον όρκο του,μέχρι τέλος του μήνα περιμένει τα χρήματα και πως ότι κι αν είπε σε μένα το πε για να γλυτώσει απ τις φωνές της μητέρας του και πως αν μου ξαναπεί οτιδήποτε και δεν του δώσει τα χρήματα,οι φίλοι του θα τον χτυπήσουν,θα του σπάσουν ή χέρια ή πόδια....
Πήγα τους βρήκα εκεί που συχνάζουν..τρόμαξα και μόνο που είδα τα μεγαλύτερα παιδιά...δεν άφησα να φανεί κανένας φόβος και κάποιος απ τους "μεγάλους" που πήγε να μου επιτεθείτον έβαλα στη θέση του..ψευτοαντρισμός και αηδίες..
Ήταν κι ο πατέρας του γιου μου μαζί,ο οποίος απλά τους είδε κι έφυγε...μετά το διαζύγιο ανευ προηγουμένου η αδιαφορία του.
Απλά πολύ απλά τους είπα πως έχω δώσει όλων τα ονόματα στην ασφάλεια και πως αν πάθει κάτι το παιδί μου,θα συλληφθούν αμέσως..
Δεν ξέρω πως να χειριστώ το θέμα,ο γιός μου επιμένει να δώσει τα χρήματα για να μην τον χτυπήσουν,εγώ όμως ξέρω,πως αν υποκύψεις μια φορά σε εκβιαστή....είναι σαν να χεις υπογράψει και την καταδίκη σου.
Ειλικρεινά δεν ξέρω,πως από δω και πέρα να χειριστώ το θέμα και πραγματικά τρέμω για τη σωματική ακεραιότητα για να μην το πάω και πιο μακριά τη ζωή του γιού μου...

Θα σε βρούμε Χριστέ μου πάλι......

Get this widget | Share | Track details

Για την ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»



Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ
ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ



ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ



ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.



ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ



ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ



ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").




ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

ΜΑΛΑΚΑ

Σε μια συζήτηση με μια φίλη αναρωτηθήκαμε πού πήγε ο εαυτός μας,εκείνος που όταν κάτι πήγαινε λάθος,κάτι μας καταπίεζε,κάτι μας αλυσόδενε,ήταν δυνατός...έδινε μιά δυό ευκαιρίες στο ν αλλάξει κάτι κι αν δεν άλλαζε έσπαγε τις αλυσίδες κι έφευγε.
Έπιανε πάτο,όμως εύρισκε τη δύναμη κι από κει έπαιρνε φόρα κι έφευγε ψηλά....
Χωρίς να υπολογίζει οποιοδήποτε "κόστος",οποιονδήποτε πόνο.Προχωρούσε.
Κουράστηκα να διαβάζω,να βλέπω,να μαθαίνω για φίλες/φίλους, πως πέφτουν και δεν βρίσκουν τη δύναμη να ξανασηκωθούν.Κουράστηκα να ακούω για καταστάσεις που είναι ψυχοφθόρες και κανείς να μην έχει τη δύναμη να φύγει απ αυτές.Κουράστηκα να ανήκω κι εγώ σ αυτή την κατηγορία.Να σου μιλήσω και δεν με νοιάζει αν αναγνωρίσεις τον εαυτό σου εδώ,ούτε αν θα θυμώσεις.Δεν είσαι ένας ή μιά.. (Αν κάποιος αναγνωρίσει τον εαυτό του,ας κοιτάξει τον τίτλο του ποστ!!!!!!!!)
Είχες την τύχη να σου προσφερθούν απλόχερα,αγάπη,αποδοχή,κατανόηση,τα θεώρησες δεδομένα.Δεν είναι δεδομένα τα συναισθήματα,ούτε οι άνθρωποι που στα προσφέρουν.Εξακολουθούν να στα προσφέρουν,(φυσικά και ξέρω πως φταίμε.)
Αν δεν μπορείς να ανταποδώσεις το απειροελάχιστο που σου ζητείται φύγε!Φυσικά και το ξέρω πως με τον τρόπο σου αγαπάς κι εσύ. Φυσικά και το ξέρω,πως δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση.Είναι πολύ βολική εξήγηση αυτή.Έλα παραδέξου το. Δεν είναι;Δεν σε υποχρεώνει να αποδεχτείς τίποτε,να χάσεις τίποτε,να διακινδυνεύσεις τίποτε...
Τα έχεις όλα.Δεν δίνεις τίποτε.Τί πιο καλό απ αυτό ε;;;;
Έχεις ένα από σένα συναισθηματικά εξαρτημένο άτομο και σου φτάνει.Φυσικά και κάνει καλό στον εγωισμό σου.
Κουράστηκα..
Από ποιό σημείο και μετά αρχίζει η συναισθηματική εκμετάλλευση και άρα κακοποίηση;;
Και θα μείνει αναπάντητο το ερώτημα που πήγε ο δυνατός εαυτό μας....
(Η επιλογή κεφαλαίων και η απουσία τονισμού της λέξης ΔΕΝ είναι τυχαία!
Όποιος το διαβάσει ας τη "μεταφράσει" όπως θέλει κι ας την τονίσει όπου θέλει.
Επίσης η λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί απ όποιον θέλει,είτε σαν επιθετικός προσδιορισμός -ναι ο γνωστός καθημερινός υβριστικός- για τον εαυτό του ή για οποιονδήποτε άλλο.Η γράφουσα προς το παρόν τον χρησιμοποιεί με την υβριστική του έννοια....για τον εαυτό της)

Κερασματάκι

Τα βιβλία είναι σε μορφή .pdf πατάτε -ξέρετε σεις- σας βγάζει στη σελίδα και download
Καλή ανάγνωση (σε όσους δεν τα χουν...λίγοι φαντάζομαι) και καλό Σαββατοκύριακο

Φραντς Κάφκα - Αφορισμοί

Ντοστογιέφσκι, Φιοντόρ - Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου

Μπρέχτ, Μπέρτολτ - Ιστορίες του κ. Κόϋνερ

ΑΜΟΡΓΟΣ Ν.Γκάτσος

ΑΠΟΝΤΕΣ Κατερίνα Γώγου

Με Λένε Οδύσσεια Κατερίνα Γώγου

Ο Προυστ στο μπλογκ μου!!!

σταλμένος απ την αλκιμήδη
1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
να βρίσκομαι καλοκαίρι πολύ νωρίς το πρωί,δίπλα στη θάλασσα,η παραλία ακόμη άδεια,με τον καφέ μου,ένα βιβλίο,στυλό και το ημερολόγιό μου....

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Ανάγκα και οι θεοί (θεές) πείθονται.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Όντως τελευταία φορά...το καλοκαίρι που μας πέρασε διαβάζοντας το μπλογκ της Νίνας.Τις περιπέτειες της Περσεφόνης.

4 .Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Να ξεχνάω αυτά που πρέπει να ΜΗΝ ξεχνάω και να θυμάμαι αυτά που πρέπει να ξεχνάω.

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
α) η αναβλητικότητα
β)η αχρωματοψία (δεν βλέπω το γκρίζο για παράδειγμα- μόνο άσπρο/μαύρο)
γ)...
δ)...
κλπ κλπ κλπ
ω) όλα τα παραπάνω

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σ αυτά που ΔΕΝ πρέπει.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Ασαφής ερώτηση... αλλά αν υποθέσουμε πως είναι σαφής ,δεν ταυτίζομαι με καμμιά

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ασαφής ερώτηση...(νέοι ήρωες;;; παλιοί ήρωες που είναι ΤΙ σε μας σήμερα;;;)
Επίσης δεν αποσαφηνίζεται η έννοια της λέξης ήρωας.
Ως εκ τούτου και δεν μπορώ ν απαντήσω

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Ας παραβλέψω κι εδώ την ασάφεια
Όλα μου τα ταξίδια για διακοπές στις Κυκλάδες.(Και το πρώτο στην Κρήτη)

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
θα το δείτε σε ποστ.(κάποτε)
αυτή την εποχή πάντως η Βιρτζίνια Γουλφ

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Να μην είναι συναισθηματικά εξαρτημένος απ την μαμά του (ναι αρετή είναι κατά βάθος)

12. ... και σε μια γυναίκα;
Να μην είναι εξαρτημένη συναισθηματικά απ τον μπαμπά της

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Πολλοί ...αυτή την εποχή ο Phillip Glass

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δεν σφυρίζω/τραγουδάω στο μπάνιο....

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
δεν ήταν ένα... απλά ήταν 3 βιβλία που σε ηλικία 14 χρονών, μου τα χάρισαν
"τα Άπαντα του Σεφέρη" και εντελώς άσχετα μεταξύ τους της Γώγου "το ιδιώνυμο" και το "τρία κλικ αριστερά"
Αν λείψει (οπουδήποτε κι αν είμαι, έστω κι αν έχω άλλο βιβλίο μαζί μου) το πρώτο απ την τσάντα μου/πράγματά μου,νιώθω πολύ άσχημα.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε
Oι Ωρες (The hours)

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
χμμ ...α)Κλιμτ β) Μοντιλιάνι γ) odilon redon δ) Mιρό ε) Καντίνσκι ζ) van gogh κλπ κλπ ....λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να διαλέξω μόνο έναν...

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το αλαζονικά γαλάζιο και το ζεστό πορτοκαλί

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
είμαι μετριόφρων,δεν απαντώ εδώ !
:p

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
southern comfort και φυσικά ρακόμελο

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Που έλειψα φέτος το καλοκαίρι από τη Θεσ/κη.Δεν μπορούσα να προβλέψω,πιστέψω...πως γυρίζοντας,δεν θα ξανάβλεπα τον πιο καλό μου φίλο,ή μάλλον πως θα τον έβλεπα τελευταία φορά να χάνεται για πάντα.....
(ίσως γι αυτό η τελεταία φορά που ξέσπασα σε γέλια να ήταν τότε που αναφέρω)

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Την υποκρισία,το ψέμμα,το ναρκισισμό

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Το διάβασμα,το ν ακούω μουσική,οι μεσημεριανές εκπομπές στην τηλεόραση που -ναι το παραδέχομαι- με κάνουν να "γελάω" ,βόλτες σπάνια μεν αλλά περνάμε καλά με φίλους...α ναι και το pilates

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να μην συμβεί κάτι κακό στο παιδί μου

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Στην περίπτωση που ξέρω πως η αλήθεια δεν αντέχεται....όπως πχ σε θέματα υγείας...

26. Ποιο είναι το μόττο σας;
Ο στίχος του Σεφέρη
"Κύριε, όχι μ αυτούς.Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου"

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Χωρίς αρώστεια,πόνο,χωρίς να γίνω βάρος σε άλλους...στον ύπνο μου,όποτε θέλει ας έρθει..καλοδεχούμενος θα ναι έτσι...

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Εκτός απ το να μου απαντήσει στα 1-2 "γιατί;;;;;;!!!!!!!" θα θελα να μου πει πραγματικά πώς νιώθει,πώς ένιωσε ακούγοντας το τραγούδι του Άσιμου "Ρε μπαγάσα"
Αλλά οκ αν ήταν να συμβεί κάτι τέτοιο,ας περιμένει λιγάκι ακόμη να ενηλικωθώ,γιατί οι ερωτήσεις μου είναι πολύ παιδικές...

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
σουρεαλιστική

Και τώρα ο Προυστ ας πάρει το ερωτηματολόγιό του κι ας πάει στη Νερίνα-Μαφάλντα,στο αερικό,στον καμηλιέρη,στον Σ-Τ,στην livana, στον ΠΕΖΟΛΟΓΟ,στην Ορελί , Ραφινάτα, δδείμος και τάκης

Στάχτη να γίνουν όλα πια!!!!!!!!!!!!

Απόψε θέλω να πιω,τίποτα μετά να μην θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ,συνέπειες να μην φοβάμαι
Απόψε θέλω να πιω
θέλω να ξεφύγω από τα όριά μου,μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ
για τα χαμένα όνειρά μου..
Ανάβω με τσιγάρα
τα σβήνω με ποτά
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
ΣΤΑΧΤΗ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΑ
Απόψε θέλω να πιω
όλους κι όλα να τα διαγράψω
μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ
πισω να μην ξανακοιτάξω

Στη λογοκρισία λέμε ΟΧΙ

και

Υπογράφουμε

Γιατί δεν μου πες;;;...

"Γιατί δεν μου πες ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη;
Αυτή η θάλασσα ήταν παρθένα.
Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα χα ξαναδεί,και μικρά βυσσινιά,μωβ,μπλέ,άσπρα λουλουδάκια,σαν μαργαρίτες.
Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες.
Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος..."

απόσπασμα απ το βιβλίο της Virginia Woolf "EΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΑΗΣ ΜΑΖΙ ! "
Από επιστολή σε φίλη της:
"Έθελ σου το αναγγέλω επισήμως: η Ελλάδα είναι η πιό όμορφη χώρα του κόσμου.
Ο Μάης είναι η πιό όμορφη εποχή του χρόνου.
Ελλάδα και Μάης μαζί! "

Βιρτζίνια Γούλφ
4/5/1932

Αναδημοσίευση απ το blog της Raffinata ~ carma~ και της allmylife

23.4.07

Μικρές ψυχές

Ανίκανες να διακρίνουν την ανωτερότητα από τη δουλοπρέπεια.

Ψυχές σε σώματα άκαμπτα, με στόματα που ποτέ δεν θα πουν

"ευχαριστώ".Ψυχές που δεν βρίσκονται πίσω από καθαρά μάτια.

Γράφτηκε από την raffinata στις 4:04 μμ

ανδρεία.

April 24th, 2007

Αρχετυπικά οι άνδρες, είναι προικισμένοι με την πολεμική ικανότητα.Αν ακολουθήσουν την φύση και το ένστικτό τους την καλλιεργούν.Αν διαθέτουν ήθος, αγωγή και θάρρος πολεμούν όμορφα.Επιλέγουν όπλα, στρατόπεδο , συμμάχους και εχθρούς.Ακολουθούν δίκαιο και κανόνες.Αποσκοπούν σε ένα δάφνινο στεφάνι.Επιτίθενται κατά μέτωπο και κατά πρόσωπο.Υπερασπίζονται συνήθως .Ως νικητές, δεν επαίρονται ποτέ.Ηττημένοι, αναμένουν την επόμενη αναμέτρηση.Οι άνδρες είναι όμορφοι.Έχουν σχήμα.Εκπέμπουν φως.Δίπλα τους, οι πληροφοριοδότες, οι καταδότες και οι μισθοφόροισβήνουν…Οι άνδρες ξέρετε, διαχειρίζονται τον φόβο.Τον χρησιμοποιούν.Τον κάνουν όπλο.Σπαθί.Μόνο.

ελπίζω να μην ενοχληθούν η ραφινάτα και η όλη μας η ζωή που αναδημοσιεύω κείμενά τους εδώ
είναι που εγώ δεν μπορώ να βρω τις λέξεις να μιλήσω...
Και χρησιμοποιώ αυθαίρετα το ποστ της allmylife όχι με την σημασία που του έδωσε η ίδια,αλλά με τη μορφή που πήρε μέσα μου,όταν σήμερα το διάβασα,έχοντας δεχτεί ένα χτύπημα,μόλις χτες από ένα τέτοιο σπαθί.

Λίγο πριν την Ανάσταση..

Πρωινό Μ.Σαββάτου στη Λίμνη της Εύβοιας
Συμβολισμοί,συνειρμοί που στάθηκε αδύνατο να μην γίνουν.Πλησίαζε η Ανάσταση.
Μέρες,που όλοι μας ίσως, νιώσαμε και γίναμε περισσότερο "άνθρωποι"
Και ευχή μου αυτό το συναίσθημα μην έχει ήδη χαθεί με την επιστροφή μας.
(12/4/2007 Αθήνα)





-αν πατήσετε τις φωτογραφίες θα φανεί η πραγματική διάσταση της ομορφιάς της φύσης-

Καλό Πάσχα

Και οι 7 ήταν υπέροχες! (το ίδιο και η "κατάχρηση")

Η πρόσκληση "πάμε ξανά σινεμά" έφτασε κι εδώ πρωί πρωί απ τον

μικρό μας αυτοκράτορα

και φυσικά δεν θα μπορούσα ν αρνηθώ τέτοια τιμή!!! Ξέρω πως χρωστάω ακόμα το παιχνίδι με τις "λέξεις" θα επανορθώσω,αυτοκράτορας είναι αυτός λογικά προηγείται.
Ορίστε λοιπόν οι 7 +1 (καταχρηστικά) ταινίες,που μου άρεσαν και εξακολουθούν να μ αρέσουν. Με πρώτη πάντα στις προτιμήσεις μου την ταινία "The Hours"



















αν και η "ΜΠΛΕ" απ την τριλογία του Κισλόφσκι δεύτερη τοποθετημένη εδώ θα λεγα πως δεν είναι η δεύτερη αγαπημένη μου,αλλά η άλλη το
"KOYAANISQATSI"
Δεν ξέρω πόσοι την έχετε δει,όμως για τους λόγους που με τη μέθοδο c/p έβαλα δίπλα της (βαριόμουν να μεταφράζω) ΑΞΙΖΕΙ να τη δείτε κι ελπίζω να τη βρείτε μιας και είναι πολύ παλιά. (Έρχονται αναμνήσεις τελικά...μεταμεσονύκτια προβολή,φοιτητική ζωή..πολλά τελικά είναι συνυφασμένα όμορφα με τη ζωή μας)





With a haunting sound track by Phillip Glass, Koyaanisqatsi is an attack on the mind, images flashing before the eyes in a kaleidoscopic melange showing the worlds cultures and pains. Based on Hopi concepts, this apocalyptic vision attempts to reveal the beauty of the beast. We usually perceive our world, our way of living, as beautiful because there is nothing else to perceive. If one lives in this world, the globalized world of high technology, all one can see is one layer of commodity piled upon another. In our world the "original" is the proliferation of the standardized. Copies are copies of copies. There seems to be no ability to see beyond, to see that we have encased ourselves in an artificial environment that has remarkably replaced the original, nature itself. We do not live with nature any longer; we live above it, off of it as it were. Nature has become the resource to keep this artificial or new nature alive.

KOYAANISQATSI is not so much about something, nor does it have a specific meaning or value. It is motion picture as art. Yet an art that, in almost subliminal ways, shows us ourselves in a mirror we've never seen. This is the experience of the world, a wider world than most of us see, rather than a simple portrayal. The film, ultimately, becomes whatever the viewer brings to it and wishes it to be. It role, as art, is to provoke, to raise questions, to make the viewer think in new ways to find answers inside themselves rather than in an exterior source.











Ιλ ποστίνο και Πάμπλο Νερούντα .. Παρίσι Τέξας του Βιμ Βέντερς με την υπέροχη μουσική
του Ry Cooder ... "Το αγαπημένο μου ημερολόγιο" του Νanni Moretti κι αν μπορούσα θα βαζα και την ταινία εδώ "Το δωμάτιο του γιου μου"...
Άλλη που θα συνιστούσα και δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφία της στο διαδίκτυο, ούτε έχω τρόπο να την ανεβάσω,ώστε να την πάρουν όσοι θέλουν είναι το ντοκυμαντέρ "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β" φυσικά Σεφέρης... φτάνει όμως "καταχράστηκα" πολλά.....

































Σκηνή απ την ταινία "Παραγγελιά"


που φυσικά ΔΕΝ γινόταν να μην αναφέρω την ταινία αυτή







η κατάχρηση ...














Ώρα να προτείνω τους 7 επόμενους (αναρωτιέμαι αν βάλω τους 7 demons μετράνε για 7;;;)
Λοιπόν:

Aνεμομαζώξεις

aStErOiD

BeBeLaC

την υφάντρα μας

Αερικό

Παιδίσκη ερωμένη

περίεργο γατί

και συνεχίζω την κατάχρηση

padrazo

ΥΓ: Πραγματικά το "KOYAANISQATSI" και το "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β" πρέπει να τα δείτε...

Απόψε

Αυτό που θα ήθελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.
Αλλά δεν ξέρω από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο την ξερίζωσα.Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,τελικά,είναι ένας ώμος,να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.Να κλάψω για όλα.
Για όσα αγάπησα.Γιά όσα ονειρεύτηκα.Για όσα ένιωσα.Για όσα περίμενα και ποτέ δεν ήρθαν.Για όσα με πρόδωσαν.Για όσα με χαράκωσαν.Για όσα με θανάτωσαν.Για όσα μ ανάστησαν.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.
Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψιθυριστά: "Μην κλαις" .Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό....




(από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας" .)

η "άλλη" πλευρά..

....της βιβλιοθήκης μου.
Η ακατάστατη όπου βιβλία μπερδεύονται με κοχύλια,αστερίες,αχινούς,ξύλα που ξέβρασε η θάλασσα,κεραμικά ψαράκια,αυτό της βροχής -πως λέγεται δεν ξέρω-,σκόνη -ναι δεν φημίζομαι καθόλου για την νοικοκυροσύνη μου- ας προστεθεί στο παιχνίδι των 5 αυτό...
Και το ποστ;;;
Αποτέλεσμα έλλειψης έμπνευσης!!!!!

Βήματα

με βήματα μικρού παιδιου
στα σκοτεινά
προχωρούν οι ζωές μας

το τέλος της παράστασης

Κάποια ποστ

στα οποία δεν θέλω ν αναφερθώ και για να μην τους κάνω διαφήμιση αλλά και για να μην βρεθούν στην ίδια με μένα θέση άλλες γυναίκες και φίλες που έχουν blog, να υποστούν το ίδιο σοκ όταν τα διαβάσουν,να νιώσουν μειωμένες ή οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα
με διέλυσαν ψυχολογικά.
Παραδέχομαι πως είμαι πολύ αδύναμη να δεχτώ κάτι τέτοιο,έστω και με τη μορφή σάτιρας,όπως υποστηρίζεται απ τους κατόχους των blogs,πως γράφηκαν.
Όταν τυχαία μπήκα στο πρώτο μπλογκ θαύμασα το πρώτο ποστ που είδα,ένα ποίημα.. σκέφτηκα ,πως αξίζει να συνεχίσω να διαβάζω το μπλογκ,ώσπου βρέθηκα στο επίμαχο ποστ!
Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα,διανθισμένο με φωτογραφικά "ντοκουμέντα" διάβαζα και τα σχόλια
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν θυμός το αφησα σε σχόλιο...
Ο κύριος που έχει το μπλογκ θεώρησε σκόπιμο στην ειρωνικά διατυπωμένη απάντησή του να με παρακαλέσει να μην επισκεφτώ το "άλλο" μπλογκ ξέροντας πως θα το έκανα.Εκεί πλέον ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.
Η χειρότερη μορφή ρατσισμού -έστω και με τη μορφή σάτιρας- απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατηγορία γυναικών (αν και η "κατηγοριοποίηση" αποτελει από μόνη της ρατσισμό)κάτι που ο κάτοχος του μπλογκ αν και δικηγόρος απ ότι κατάλαβα,φαντάζομαι πως γνωρίζει πολύ καλά.
Συμφωνώ όλοι είμαστε ελεύθεροι να γράφουμε ότι θέλουμε στα μπλογκ μας κι όπως το θέλουμε
Δεν κρίνω εσάς που γράψατε αυτά που γράψατε,ούτε τον τρόπο με τον οποίο τα γράψατε.
δικαίωμά σας.
Αν εγώ σοκαρίστηκα,πληγώθηκα,ένιωσα μειωμένη,απογοητευμένη,αν δεν είμαι δυνατή ν αντέξω τέτοιες άμεσες επιθέσεις-(δικαίωμά μου να χαρακτηρίζω την "σάτιρά" σας και τα σχόλια των περισσότερων αναγνωστών σας,ως επίθεση) είναι δικό μου πρόβλημα
Είναι δικό μου το λάθος.....
Αναρωτιέμαι όμως,δεν ξέρατε πως η πλειοψηφία των γυναικών που γράφουν εδώ,εμπίμπτει στην κατηγορία που χλευάζετε εμμέσως πλην σαφώς;;;;Πολλές από αυτές είναι "φίλες" σας,σε πολλές ίσως και να χετε "συμπαρασταθεί", με τον οποιονδήποτε τρόπο.Το κάνατε έχοντας αυτά που γράψατε στα ποστ σας,στο πίσω μέρος του μυαλού σας;;;
Δεν έχω μάθει να κρύβω συναισθήματα,μπορείτε λοιπόν να χαρείτε που με τα ποστ σας διαλύσατε ψυχολογικά μια "γυναίκα αυτής της κατηγορίας" και να πανηγυρίσετε.
Ελπίζω να μην έχουν δει άλλες φίλες τα ποστ αυτά,δεν είμαστε όλοι το ίδιο δυνατοί...κι εγώ τ ομολογώ δεν είμαι
Ντρέπομαι μόνο που και οι δυο μπλογκερς είναι απ την πόλη μου

Στην υγειά όλων στο μπλογκοχωριό

ρακόμελο
Και σκέψεις,έτσι μιας και μερικές φορές το ποτό σου φέρνει την "αλήθεια" μπροστά" σου:
"Πόσοι ειλικρεινείς είμαστε εδώ σ αυτό που όλοι αποκαλούμε "μπλογκοχωριό";;
Δείχνουμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θέλουμε να νομίζουν πως είμαστε;
Λέμε σε κάποιον όλα όσα πραγματικά νιώθουμε,όλα τα συναισθήματα που μας προκαλεί η διαδικτυακή (πολλές φορές και μεταξύ αρκετών όχι μόνο) διαδικτυακή "επαφή"
Έχω αρχίσει να πιστεύω,πως όλοι μα όλοι χρησιμοποιούμε τον υπαινικτικό μεταξύ μας λόγο
Γράφουμε για μας,για το παρελθόν μας,ένδοξο/άδοξο δεν έχει σημασία,όπως και να γράψουμε γι αυτό παρελθόν ήταν πέρασε,πάει όσο και να μας επηρεάζει προχωράμε...
Θέλουμε να πλησιάσουμε κάποιον/κάποια από δω και γινόμαστε πάλι όσα αφήσαμε -υποτίθεται- στην εφηβεία μας.
Ναι φίλε/φίλη κάπου μ έχεις επηρεάσει με όσα γράφεις,θέλω να σε δω από κοντά χωρίς να μου κουβαλάς όσες εμπειρίες είχες απ το διαδίκτυο,είμαι ένα καινούριο άτομο,αν έχω σχέση μ ό,τι ίσως άσχημο γνώρισες θα δείξει...απλά θέλω να σε δω από κοντά και βλέπουμε και οι δυό αν γίνεται να συνεχιστεί οποιαδήποτε σχέση...
Έτσι γιατί δεν μιλά κανένας μας;
Δεν έχουμε ενηλικιωθεί; Φοβόμαστε την απόριψη; Το ξεβόλεμα; (Ο νοών νοείτω)
Μην κοροϊδευόμαστε... μπλογκοέρωτες -αδόκιμος όρος αλλά δεν βρίσκω κάποιον πιο κατάλληλο αυτή τη στιγμή- έχουν γεννηθεί υποθέτω πολλοί...
Κι εμείς κλεισμένοι ο καθένας στο καβούκι -μπλογκ του- με τον υπαινικτικό λόγο να προσπαθούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του άλλου/άλλης μπλόγκερ
Όπως και στην πραγματική ζωή!!!!!
Και η διαίσθηση;; Αυτή που σου λέει πως ο/η τάδε σου ταιριάζει απόλυτα;
Θυσιάζεται στο βωμό του φόβου.
Τελικά ίσως τίποτε πιο υποκριτικό απ τα μπλογκς και τα ποστ που αναφέρονται στο παρόν μας...για να μην τα γενικεύω υπάρχουν εξαιρέσεις και τις ξέρουμε όλοι.
Έτσι κι αλλιώς μια "γειτονιά" είμαστε.
Θες καλέ μου/καλή μου να με συναντήσεις;
Άσε ένα σχόλιο ειλικρινές και όχι υπαινικτικό.
Αλήθεια δεν έχουμε κουραστεί;Δεν έχουμε μάθει τελικά ίσως τίποτε απ το παρελθόν μας που τόσο εύκολα παρουσιάζουμε-εκθέτουμε και το συνεχίζουμε κι εδώ,πιστεύοντας πως είμαστε κάποιοι άλλοι.Όμως είμαστε οι ίδιοι!
Ξανά λοιπόν στην υγειά σας/μας.
Υπαινικτικό λόγο κι εγώ ναι,όπως κι εσείς...εσύ!

allmylife said...είναι που με έκανες να αισθανθώ πως έχουμε "πρόσωπα" στο διαδίκτυο...

Η απάντησή σου

όλη μας η ζωή

Γελάω γιατί με αφορμή το σχόλιο της allmylifelila χτες "πόζαρα" στον καθρέφτη του μπάνιου,δύσκολο τελικά να προσπαθείς να φωτογραφίσεις τον εαυτό σου...
Από κάθε άποψη δύσκολο.

Ένα κρεβάτι φτάνει;;;;Argentina Hotel και άλλα "φτηνά" ονόματα και συναισθήματα

αφορμή γι αυτό το ποστ στάθηκε ένα άλλο ποστ του

Γιώργου

με τον τίτλο Ξενοδοχείο ‘Αρζεντίνα’, δωμάτιο 212…
Δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ,να μη μιλήσω...
Όσο όμορφα και ρομαντικά να περιέγραψε ο Γιώργος στο ποστ του,όσα συμβαίνουν μέσα σ αυτό το δίωρο,στα ξενοδοχεία ημιδιαμονής-έτσι τα ονόμασε κάποτε ένας πολύ καλός μου φίλος και υποθέτω,πως κι αυτή θα ναι η "επίσημη" ονομασία τους-δεν γίνεται πίσω απ το πέπλο της ρομαντικής περιγραφής,να μη βλέπουμε και την πραγματική εικόνα!!!!!!
Και η πραγματική εικόνα είναι δυό ενήλικες,που έχουν αποφασίσει να ενώσουν τις ζωές τους (με άλλους),γνωρίζονται και στο όνομα κάποιου πόθου ή έστω ενστίκτου, που στο όνομα των "προσχημάτων" βαφτίζουν αγάπη-έρωτα-επιθυμία,πάνε εκεί,πληρώνουν ένα φτηνό αντίτιτιμο (στο ξενοδοχείο) και περνούν "ευχάριστα" δυό ώρες!!!
Το αντίτιμο του ξενοδοχείου...είναι όντως φτηνό,σκέφτονται όμως πόσο πιο φτηνό είναι αυτό που κάνουν;;Ή μάλλον πόσο πολύ ακριβό;
Κοροϊδεύουν πρώτα τους εαυτούς τους,ίσως και να μαι απόλυτη δεν ξέρω- αλλά αν τόσο πολύ αγαπιούνται γιατί ΔΕΝ μιλάνε ανοιχτά στις οικογένειές τους,για τον καινούριο δρόμο που έχουν ανοίξει στη ζωή τους και την απόφασή τους,να προχωρήσουν πια σ αυτό το δρόμο;;
Γιατί δέχονται να λερώνουν όσα νιώθουν με τα "συνομωτικά" και ίσως ειρωνικά βλέμματα του κάθε τέτοιου ξενοδόχου....και ονομάζουν αυτάτα βλέμματα "γεμάτα κατανόηση";;;
Σίγουρα οι δικαιολογίες θα ναι πολλές.
Δεν θέλω να πληγώσω τον/την "επίσημα" σύντροφό μου. Ποιόν κοροϊδεύουν θα ξαναρωτήσω;;
Πιστεύουν όντως πως δεν έχουν γίνει αντιληπτοί;; Ή πως ΔΕΝ θα γίνουν κάποια στιγμή;
Τα παιδιά μου η δεύτερη δικαιολογία. Και η χειρότερη κοροϊδία.Τα παιδιά σε αντίθεση με μας -που είμαστε "ενήλικες" διαθέτουν κεραίες και συλαμβάνουν και την παραμικρή αλλαγή,άσχετα αν δεν μιλούν,μεγαλώνουν σ ένα δηλητηριασμένο απ την υποκρισία περιβάλλον.
Φόβος είναι η αφορμή και η αιτία αυτών των δίωρων.Φόβος για το "άγνωστο",φόβος μήπως οδηγηθούν πάλι σε μοναξιά...Και η ρουτίνα που ζουν.
Αντιμετωπίζεται πιο εύκολα η ρουτίνα,όταν μετράς μέρες,ώρες που θα βρεθείς πάλι για δυό ώρες στο "ξενοδοχείο"
Αλήθεια τελικά όλοι αυτοί... και παντρεμένοι και παντρεμένες ποιόν στ αλήθεια κοροϊδεύουν;;;;;;;
(Ίσως να γράφω κάπως αυστηρά κι απόλυτα και να μην αναγνωρίζω σε κανέναν κανένα ελαφρυντικό...ευτυχώς όμως μέχρι τώρα δεν αντιμετώπισα κάτι τέτοιο...και ο λόγος διαζυγίου μου,μόνο κάποια δίωρα φτηνά δεν ήταν η αιτία)

Σβούρα...

είναι και γυρίζει....













(ένα απ τα δωράκια που έκανα στον εαυτό μου όσο ήμουν στο Πήλιο)
κι επί τη ευκαιρία... ν ακούσω για τα δωράκια σας;;;
ΥΓ :επάνω δεξιά έβαλα πάλι "Το Μονόγραμμα" για όσους δεν μπόρεσαν λόγω προβλήματος να το κατεβάσουν

Καλές γορτές ...

και χρόνια πολλά σε όλους μαζί με τις καλύτερες ευχές μου για τον καινούριο χρόνο
κι ένα δωράκι

Το μονόγραμμα

(Για όσους θέλουν να κατεβάσουν όλο το cd σε mp3 σε απαγγελία Μ.Θεοδωράκη και Ιουλίτας Ηλιοπούλου)

Γράμμα που δεν θα λάβει ποτέ ο παραλήπτης του

Ήσουν στην αγαπημένη μας παραλία πριν δυό μέρες.Σ αυτή που πηγαίναμε για βραδινά ψαρέματα,σ αυτή που έφτιαχνα κηροπηγιάκια από βότσαλα και σχημάτιζε τόσο όμορφα σχήματα η φλόγα του κεριού τριγύρω...σ αυτή που βλέπαμε μαζί πεφταστέρια...την ονομάζαμε δική μας παραλία. Σε ρώτησα στο τηλέφωνο,παιδιάστικη,αφελής ερώτηση "Πώς μπορείς κι είσαι μόνος σου σ ένα μέρος "δικό μας" χωρίς να σου λείπω;;
Λες και δεν περίμενα την απάντηση. λογικότατη απάντηση ,δε λέω "Ε τί να κάνουμε! Δεν είσαι εδώ" Η δική μου μη λογική απορία πώς μπορεί να είναι σ ένα μέρος όπου είμαι κι εγώ χωρίς να είμαι.Και η δική του απόλυτα λογική απάντηση.
Δεν μπορούμε όλοι να είμαστε το ίδιο.Να σκεφτόμαστε το ίδιο.Κι εγώ προτιμώ τις "τρελές" μη λογικές μου σκέψεις-απορίες,χωρίς όμως να διαγράφω τις λογικές σου απαντήσεις.
Καταγράφονται μέσα μου. Σαν σπόρος πέφτουν πολύ βαθιά μες στην ψυχή μου βγάζουν ρίζες...Κυκλαμινάκια θα φυτρώσουν απ αυτές.Και θα γίνουν η αιτία που επιτέλους θα ομορφύνει η ψυχή μου,τ ανθισμένα κυκλαμινάκια θα κλείσουν τις πληγές.....
Γιατί κυκλάμινα; Ανθίζουν και στην πιο μικρή χαραμάδα,σε χώμα,σε βράχια,στην ψυχή στα πιό απρόσμενα μέρη.Κι έχουν ένα τόσο υπέροχο χρώμα.το πιο όμορφο δώρο που μπορεί να μου δοθεί.
Έτσι κι εγώ λοιπόν σ ευχαριστώ γι αυτή τη "λογική" στον παράλογο δικό μου συναισθηματισμό.Θα μπορέσω να βγάλω,να δω,να νιώσω κάτι υπέροχο μέσα μου από αυτό.Είναι πολύ εύκολο τελικά να τα "μετατρέπεις" όλα και να βλέπεις πως τίποτε δεν γίνεται τυχαία.Τίποτε δεν πέφτει στην ψυχή καλέ μου χωρίς να ριζώσει.Στην δική μου τρελή,παράλογη ψυχή...κυκλάμινα.Σε κάποια άλλη ψυχή ίσως,ότι πέσει μετατραπεί σε κισσό παρασιτικό και δηλητηριώδη.Ανάλογα με τη λογική.Ανάλογα με την τρέλα.Δεν είναι εύκολο,δεν είναι καθόλου εύκολο.Είναι η ψυχή.Είναι η φωνούλα μέσα μας,που ότι και να κάνουμε,όσο και να εκλογικεύουμε κάτι και να λέμε "δεν γινόταν διαφορετικά" ...η φωνούλα..."Μήπως έκανες λάθος;;;" Ξεκινάει σιγά,ψιθυριστά,ώσπου γίνεται κραυγές δυνατές
Ξεσπάς στον εαυτό σου.αργά ή γρήγορα...
Είναι το συναίσθημα πως κάποιον άδικα θυσίασες κι αργά ή γρήγορα φτάνει και η ερώτηση...
"Στ όνομα τίνος θυσίασα αυτόν τον άνθρωπο,αυτή τη σχέση.Θα δεις πως ο βωμός που θυσίασες άνθρωπο και συναισθήματα,ήταν κάτι που τελικά δεν άξιζε...σου εξασφάλισε για μερικά ίσως χρόνια μια καλή εικόνα,μια εικόνα άλλων φαντασίωση,είναι όμως ο χρόνος που όλα τα καταστρέφει και τα διαστρεβλώνει και αμείλικτα δεκαπλάσιο θα σου δείξει το λάθος
Σου χω κι εγώ ένα δώρο έκπληξη για τα Χριστούγεννα ...την ελευθερία σου. Να πραγματοποιήσεις αυτά που νομίζεις πως πρέπει να κάνεις.Να δημιουργήσεις την εικόνα που άλλοι φαντασιώθηκαν για σένα.Δεν χαίρεσαι βρε κουτό;;
Ίσως να πιστεύεις πως κρύβουν πίκρα τα λόγια μου. Ίσως,αλλά κρύβουν και τη μοναδική σου αλήθεια.Τη μοναδική μας αλήθεια. Ο καθένας πληρώνει τις επιλογές του...επιλογή μου ν απομακρυνθώ,θα το πληρώσω πανάκριβα το ξέρω,θα χω ησυχάσει όμως ξέροντας που δεν σου στάθηκα πουθενά εμπόδιο.Σ ευχαριστώ πάλι γι αυτά τα σποράκια που κάθε μέρα για δέκα χρόνια φύτευες στην ψυχή μου κι εύχομαι κάποια στιγμή να βρεις απάντηση στο ερώτημα που σε περιμένει "Στ όνομα τίνος;;;;;"

(Α.Κ)