Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

Στην υγειά όλων στο μπλογκοχωριό





ρακόμελο
Και σκέψεις,έτσι μιας και μερικές φορές το ποτό σου φέρνει την "αλήθεια" μπροστά" σου:
"Πόσοι ειλικρεινείς είμαστε εδώ σ αυτό που όλοι αποκαλούμε "μπλογκοχωριό";;
Δείχνουμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θέλουμε να νομίζουν πως είμαστε;
Λέμε σε κάποιον όλα όσα πραγματικά νιώθουμε,όλα τα συναισθήματα που μας προκαλεί η διαδικτυακή (πολλές φορές και μεταξύ αρκετών όχι μόνο) διαδικτυακή "επαφή"
Έχω αρχίσει να πιστεύω,πως όλοι μα όλοι χρησιμοποιούμε τον υπαινικτικό μεταξύ μας λόγο
Γράφουμε για μας,για το παρελθόν μας,ένδοξο/άδοξο δεν έχει σημασία,όπως και να γράψουμε γι αυτό παρελθόν ήταν πέρασε,πάει όσο και να μας επηρεάζει προχωράμε...
Θέλουμε να πλησιάσουμε κάποιον/κάποια από δω και γινόμαστε πάλι όσα αφήσαμε -υποτίθεται- στην εφηβεία μας.
Ναι φίλε/φίλη κάπου μ έχεις επηρεάσει με όσα γράφεις,θέλω να σε δω από κοντά χωρίς να μου κουβαλάς όσες εμπειρίες είχες απ το διαδίκτυο,είμαι ένα καινούριο άτομο,αν έχω σχέση μ ό,τι ίσως άσχημο γνώρισες θα δείξει...απλά θέλω να σε δω από κοντά και βλέπουμε και οι δυό αν γίνεται να συνεχιστεί οποιαδήποτε σχέση...
Έτσι γιατί δεν μιλά κανένας μας;
Δεν έχουμε ενηλικιωθεί; Φοβόμαστε την απόριψη; Το ξεβόλεμα; (Ο νοών νοείτω)
Μην κοροϊδευόμαστε... μπλογκοέρωτες -αδόκιμος όρος αλλά δεν βρίσκω κάποιον πιο κατάλληλο αυτή τη στιγμή- έχουν γεννηθεί υποθέτω πολλοί...
Κι εμείς κλεισμένοι ο καθένας στο καβούκι -μπλογκ του- με τον υπαινικτικό λόγο να προσπαθούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του άλλου/άλλης μπλόγκερ
Όπως και στην πραγματική ζωή!!!!!
Και η διαίσθηση;; Αυτή που σου λέει πως ο/η τάδε σου ταιριάζει απόλυτα;
Θυσιάζεται στο βωμό του φόβου.
Τελικά ίσως τίποτε πιο υποκριτικό απ τα μπλογκς και τα ποστ που αναφέρονται στο παρόν μας...για να μην τα γενικεύω υπάρχουν εξαιρέσεις και τις ξέρουμε όλοι.
Έτσι κι αλλιώς μια "γειτονιά" είμαστε.
Θες καλέ μου/καλή μου να με συναντήσεις;
Άσε ένα σχόλιο ειλικρινές και όχι υπαινικτικό.
Αλήθεια δεν έχουμε κουραστεί;Δεν έχουμε μάθει τελικά ίσως τίποτε απ το παρελθόν μας που τόσο εύκολα παρουσιάζουμε-εκθέτουμε και το συνεχίζουμε κι εδώ,πιστεύοντας πως είμαστε κάποιοι άλλοι.Όμως είμαστε οι ίδιοι!
Ξανά λοιπόν στην υγειά σας/μας.
Υπαινικτικό λόγο κι εγώ ναι,όπως κι εσείς...εσύ!

buzz it!

89 Comments:

Blogger Shades said...

Γεια σου Αλκυόνη μου..
Αν και εκτιμώ πολλούς μπλογκο-φίλους θα έλεγα όχι δεν θέλω να γνωρίσω κανένα από κοντά.. τουλάχιστον ως προς το φλερτ που εννοείς.. ίσως να γνώριζα κάποιους σε μια ομαδική συνάντηση αλλά μόνο για μια γνωριμία.. ίσως μια φιλία.. ακόμα και σ’ αυτό έχω κάποιους ενδοιασμούς.
Η ύπαρξη του μπλογκ μου είναι για να καταθέτω μόνο αλήθειες.. και να εξωτερικεύω συναισθήματα.. δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να το κάνω αν αυτά που έγραφα τα διάβαζαν γνωστοί μου.

11:27 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@shades μιλάω γενικά για μια "κατηγορία" μπλογκ και μπλογκερς,αν πρόσεξες,πουθενά δεν υπαινίσσομαι,πως χρησιμοποιούμε τα μπλογκς -οι περισσότεροι- σαν "μέσον" φλερτ κλπ κλπ...αλλά αυτό συμβαίνει,θέλουμε δεν θέλουμε,ελκύουμε ή μας ελκύουν άτομα,από κει και πέρα είναι το πρόβλημα,το πως θα το διαχειριστεί ο καθένας,αν θα βρει το κουράγιο/δύναμη να ΜΗΝ χρησιμοποιήσει λόγο υπαινικτικό,να μην δείξει φόβο κλπ κλπ παρόμοια,όπως γράφω
ελπίζω να μην δεχτώ πόλεμο απ όλους πως γράφω για ολους..
καλό σου βράδυ shades :)

11:37 μ.μ.  
Blogger Markos said...

Κατ' αρχήν δε βλέπω γιατί να μη συμβαίνει και εδώ ΚΑΙ ό,τι συμβεί στην "κανονική" ζωή..
Οι άνθρωποι δεν ανοιγόμαστε αμέσως. Δεν δείχνουμε όλο μας τον εαυτό.
Κομμάτι κομμάτι πάει, έως εκεί που θα πάει.
Δεν νομίζω ότι είναι κάτι καινοφανές αυτό.
Ζευγάρια, χρόνια και χρόνια μαζί, και δεν έχουν αποκαλύψει όλες τους τις πλευρές οι σύντροφοι...
Φυσικά εδώ υπάρχει ΚΑΙ η υπέρβαση της τυπικής συμβατικής ζωής.
Εδώ η επικοινωνία είναι μέσα από τις λέξεις.
Τα σχήματα και οι εικόνες, κατασκευάσματα του αναγνώστη.
Οι προσκλήσεις και οι προκλήσεις, πιθανόν έξω από τις συμβάσεις.

Με τι μοιάζει η μπλογκόσφαιρα;
Με τη ζωή και την άρνησή της.

Σταματάω όμως γιατί η φιλοσοφική μου διάθεση να αρχίσει να γίνεται ορμητική .
Και δεν έχω πιει ούτε γουλιά :)))))

Καλό βράδυ να έχεις και άντε στην υγειά σου !!!!

11:45 μ.μ.  
Blogger Λύσιππος said...

Πολλοί από εμάς εξωτερικεύουν συναισθήματα και σκέψεις έχοντας το προκάλυμμα της όποια ανωνυμίας. Κάποιων ο κύκλος είναι μικρός και δεν επιθυμούν να προσδιοριστούν (δες: να κουτσομπολευτούν) στον κύκλο αυτό. Αλλοι έχουν επαγγελματικούς ενδοιασμούς. Υπάρχει κι η μερίδα των υπερκοινωνικών που θα συναντήσουν οποιουσδήποτε άλλους "αγνώστους" οποιαδήποτε στιγμή.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το συναίσθημα ότι γνωρίζουμε κάποιον μέσα από τα γραπτά και τα σχόλιά του σε blogs, είναι ψευδαίσθηση. Οχι γιατί ο άλλος αναγκαστικά ψεύδεται, αλλά γιατί αναζητούμε στους άλλους κομμάτια του εαυτού μας.

11:45 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@markos μικρέ μας έγραψες "Με τι μοιάζει η μπλογκόσφαιρα;
Με τη ζωή και την άρνησή της." Τί θα λεγες να γινόταν με τη ζωή και όχι την άρνησή της;;;; Στα πιο πολλά μπλογκς υπάρχει ένα "φορτωμένο άσχημα" παρελθόν και συνεχίζουν οι κάτοχοί τους να ζουν έτσι..... φορτώνοντας άσχημα παρόν και μέλλον,αποδοχή λοιπόν κι όχι υπαινικτικός λόγος;;;;
Αυτός ο υπαινικτικός λόγος που δεν είναι μέρος παιχνιδιού αλλά "τρόπος ζωής-φόβου είναι που με νευριάζει
κάποια στιγμή πρέπει να μιλάμε με ειλικρείνια! Όσο κι αν κοστίζει
καλό βράδυ μικρέ αυτοκράτορα στην υγειά σου κι εσένα κι αν πιείς καμμια γουλιά ξαναπέρνα :)
@Λύσσιπος στο πρώτο συμφωνώ απόλυτα.διαφωνώ όμως με το "ότι το συναίσθημα ότι γνωρίζουμε κάποιον μέσα από τα γραπτά και τα σχόλιά του σε blogs, είναι ψευδαίσθηση." Ίσως καταλάβεις το γιατί....
καλό σου βράδυ κι εσένα :)

11:57 μ.μ.  
Blogger Markos said...

Μικρή μου και βέβαια θα μιλήσουν οι διαλεγόμενοι με ειλικρίνεια.
Χρειάζεται όμως να αποκατασταθεί σχέση εμπιστοσύνης.
Και αυτή είναι πολυπαραμετρική έως... χαοτική κατάσταση...

12:05 π.μ.  
Blogger Shades said...

Αλκυόνη μου δεν είπα ότι υπαινίσσεσαι τίποτα απλά τοποθετήθηκα προσωπικά.. και δεν βλέπω το λόγο να δεχτείς κανένα πόλεμο.. ίσα ίσα που βρίσκω το θέμα σου αρκετά ενδιαφέρον.

12:44 π.μ.  
Blogger Maria Iribarne said...

Πολύ ενδιαφέρον το post σου, Αλκυόνη. Όπως φαίνεται, και στο διαδίκτυο το μόνο που έχουμε να εισφέρουμε είναι ο εαυτός μας. Το ψευδώνυμο μας χαρίζει μιαν περιορισμένη ελευθερία έναντι μόνο των ήδη γνωστών, συναδέλφων, συγγενών κλπ., δεν μας χαρίζει ούτε εσωτερική ελευθερία ούτε ωριμότητα.
Σκέφτομαι ότι με έναν διεστραμμένο τρόπο μερικές φορές η ανωνυμία μπορεί να λειτουργεί και ανασταλτικά. Ένα άτομο πχ που ως προσωπικότητα διακατέχεται από φόβο απόρριψης στην πραγματική ζωή δεν θα εκφράσει ευθέως τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του, θα εκφραστεί με υποννοούμενα. Με τον τρόπο αυτό δεν θα δεχθεί ποτέ ευθέως μιαν απόρριψη,θα παρηγορηθεί με την ψευδαίσθηση ότι ο άλλος πιθανόν να μην κατάλαβε και θα τρέφει μέσα του και την κρυφή ελπίδα ότι αν ο άλλος τον γνώριζε καλύτερα, αν γνώριζε τις πραγματικές επιθυμίες του και τα συναισθήματά του, πιθανόν να μην τον απέρριπτε. Το άτομο λοιπόν αυτό φτιάχνει ένα blog και εκφράζεται σ' αυτό πολύ πιο ελεύθερα από όσο στην καθημερινότητά του. Κι έχει την αίσθηση ότι ξεπέρασε το φόβο της απόρριψης.Και μέσω των blogs γνωρίζει, ας πούμε, την Αλκυόνη και τη συμπαθεί. Πιστεύεις ότι θα της πει ποτέ ευθέως "Αλκυόνη, μου φαίνεσαι πολύ συμπαθητική, πάμε για έναν καφέ;". Εγώ πιστεύω ότι όσο πιο ελεύθερα έχει εκφραστεί στο blog του, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχει να το κάνει. Γιατί ο φόβος της απόρριψης πλέον μετατρέπεται σε τρόμο, αν απορριφθεί, την απόρριψη αυτή θα την εισπράξει πολύ πιο βαθιά, θα την εισπράξει πιο συνολικά ως άτομο κι όχι επειδή πχ δεν έχει ωραία μύτη. Κι έτσι αρχίζει ο "υπαινικτικός λόγος" που λες.
Ρωτάς αν έχουμε ενηλικιωθεί. Πιστεύω πως όχι. Ένα στοιχείο ενηλικίωσης (όχι το μόνο φυσικά) είναι και η αποδοχή της απόρριψης, η αποδοχή του ότι αν ο άλλος δεν μας θέλει, δεν σημαίνει ότι έχουμε κάτι κατώτερο, σημαίνει απλά ότι ο άλλος έχει διαφορετικά γούστα.Και για να είμαι πιο ακριβής, θα πω ότι έχουμε ενηλικιωθεί διαδικτυακά όσο έχουμε ενηλικιωθεί και στην πραγματική μας ζωή.

5:07 π.μ.  
Blogger stefanos said...

Δηλαδή εσύ, αν κάποιος σου πει ακριβώς αυτά που σκέφτεται για σένα θα το εκτιμήσεις;

10:02 π.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@ μάρκο μας το "θα" ..ίσως και ποτέ;;
συμφωνώ απόλυτα με το χαρακτηρισμό σου για ν αποκατασταθεί (αν ποτέ "θα") σχέση εμπιστοσύνης,αλλά με ποιόν;; Πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους;Αν είναι έτσι τότε η αλυσίδα,κάπου έχει έναν σπασμένο κρίκο
καλή σου μέρα ξανά μικρέ με κοντά χεράκια αυτοκράτορά μας :)
@shades κι όμως όπως κλείνει και το ποστ μιλάω κι εγώ υπαινικτικά...
καλή σου μέρα κι εσένα :))
@μαρία σκέφτηκες πόσο επικίνδυνες είναι οι λέξεις; ειδικά όταν δεν βλέπουμε κάποιον,δεν τον ακούμε,απλλά διαβάζουμε....χιλιάδες ερμηνείες μπορούμε να δώσουμε,επικίνδυνο το παιχνίδι λοιπον....εδώ δεν απαντάω κάπου συνεχίζω τη σκέψη σου,αν ο ευθύς λόγος είναι δύσκολος σκέψου πόσο πιο επικίνδυνος είναι ΄υπαινικτικός..
Μ άρεσε πολύ η απάντησή σου ειδικά στο θέμα της "ενηλικίωσής" μας
φιλιά :)
@ στέφανε ειλικρεινά,δεν ξέρω μέσα μου πώς θ αντιδράσω,αλλά ναι θα το εκτιμήσω,θα σημαίνει πως κάποιος κατάφερε να κάνει το βήμα να ναι ειλικρινής,από κει και πέρα δεν ξέρω πως θα το διαχειριστώ
καλημέρα και σ εσένα στέφανε :)

10:45 π.μ.  
Blogger αλκιμήδη said...

Έλα βρε αλκυόνη
δεν άλλάζει ο ανθρωπος επειδή έγινε μπλόγκερ, ότι είναι έξω, είναι και εδώ. Κι όπως βρίσκεις από όλα εκεί έξω, βρίσκεις κι εδω μέσα.
Και ανεξάρτητα πως ξεκινάς, κτλ κτλ ίσως κάποια στιγμή και να σε πάρει η μπάλα χωρίς να το καταλάβεις. Όπως και εκεί έξω δηλαδή.

Αυτά είπε και ελάλησε η αλκιμήδη, δις αμαρτάνουσα με μπλογκοέρωτες

Να σημειώσω ότι όπως ο shades ξεκίνησα ότι δε θα γνωρίσω κανένα από εδώ μέσα για να μπορώ να γράφω ελεύθερα κι κατέληξα να γνωρίσω τον άπειρο κόσμο, να δημιουργώ φιλίες και να είμαι ερωτευμένη με μπλόγκερ;

11:32 π.μ.  
Blogger Sam said...

Tί σούκανα και πίνεις;

Εκπλήσσομαι!!!

Δεν θα έπρεπε να είχες αυτές τις απορίες...

Αν θυμάμαι καλά πρέπει νά έχουμε συμπληρώσει 8-9 χρόνια διαδικτυακής εμπειρίας...

Την καλημέρα μου :)

11:38 π.μ.  
Blogger γιωργος said...

Ευλπιστώ να προλάβω εκείνο το μέλλον που όταν θα κάνει κλικ στο vie my comlete profile αντί να σου παρουσιάζονται οι πληροφορίες για το άτομο που σου κίνησε το ενδιαφέρων με τις λέξεις του, τα τραγούδια, τις φωτογαφίες,τα βίντεο και οτιδήποτε άλλο αντί να ανοίγει αυτό το παράθυρο να ανοίγει η πόρτα του αρχοντικού του και ο ένας ενωπιον του άλλου να γνωρίζονται αληθινά όπως στην πραγματική ζωή. Υπαινίσομαι λοιπόν, πως είμαι τυχερός και νιώθω ευτυχισμένος που ζω ακόμη στην πραγματική ζωή και τα αληθινά κλικ ηχούν εκεί έξω διαφορετικά απο ότι εδώ μέσα. Οχι σαν τον ξερό θόρυβο maouse αλλά ως εκπυρσοκροτήσεις παλλόμενων ανθρώπων.
Την καλημέρα μου και απο εδώ, με πολύ πολύ πυρετό.

11:44 π.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@άλκι ΔΕΝ σου μιλάω!!! σήμερα σε περίμενα :( Σου κρατάω μούτρα!!!!!
@mariner έχετε αρχίσει και με "παρακολουθείτε" συχνότερα όπως διαπιστώνω αλλά το μπλόγκ σας ΔΕΝ το συνεχίζετε...
Δεν μου κανες εσύ τίποτε αλλά δεν ταιράζει εδώ το λαϊκόν άσμα...
Και η 7-8 χρόνια κοινή διαδικτυακή μας εμπειρία είχε περισσότερο να κάνει με τον "ψεύτικο" λόγο όχι με τον "υπαινικτικό".Ο πρώτος αναγνωρίζεται εύκολα,ο δεύτερος αναγνωρίζεται σαν υπαινικτικός μεν αλλά σε κάνει να χάνεις το δρόμα...
Εγώ είπαμε θα γράψω το βιβλίο,εσύ θα το τυπώσεις :)
Τα δέοντα σε όλους
@axenbach τα γρήγορα περαστικά αυτονόητα....όμως ο πυρετός είναι που σ έκανε να μου δώσεις μια τόσο πανέμορφη απάντηση;;
Ειλικρινά όμως πανέμορφη
σ ευχαριστώ

11:55 π.μ.  
Blogger ~~kindergarden teacher ~~ said...

θα τα πω πολυ απλα εγώ...σίγουρα δεν μπορεις να καταλάβεις μέσα απο τα σχόλια η τα ποστ που θα διαβασεις τον αλλον ..ειναι αδυνατον για ολα αυτα που προανέφερες κι εσύ και οι αλλοι ....μπορεις ομως να ''δεις΄΄ αν καπου ταιριαζεις με αυτόν/η ρε παιδι μου αν γουστάρεις να τον διαβάζεις αν γουσταρεις να σχολιάζεις αν γουστάρεις ''να΄τον κανεις παρεα''και πιο περα αν γουσταρεις νατον γνωρίσεις ,,δε χανεις .. τίποτα μπορει και να κερδίσεις
έχω βρει ανθρωπους μεσα απο το ιντερνετ ... κι έχω ταιριάξει μαζι τους -που ποτέ δεν το περιμενα ότι θα γινόταν- και το αναποδο βεβαια έχω απογοητευτεί απο μερικούς...

4:24 μ.μ.  
Blogger melomenos said...

Ισως έχεις αλήθεια σ'αυτά που αναφέρεις δεν έχω τόση πείρα τους λίγους μήνες που ασχολούμαι με τον χώρο, ειλικρινά εκτός απο μετρημένες περιπτώσεις που μου έστειλαν κάποιο email δεν νομίζω έτσι να θέλει να κάνει κάποιος/α καμάκι ή φλερτ!
Συμφωνώ πάντως με τον marko και τον αλκιμήδη ότι κάνει κάποιος έξω απο το blogοχωριό γιατί να μην συνεχίσει να κάνει κι εδώ; Δηλαδή να λέει ψέματα και να κοροιδεύει! όσοι το έχουν στο αίμα τους δεν το αλλάζουν.
Πάντως αν κάποιος/α έμμεσα φλερτάρει μεσ' τον χώρο νομίζω δεν είναι δύσκολο να τον καταλάβεις, και σίγουρα τους είναι δύσκολο και να το δηλώνουν! και να το παραδέχονται!!!
καλησπέρα σου

5:09 μ.μ.  
Blogger candy's τετραδιάκι said...

Eγω παντως εχω βρει τον Τερρυ μου αλκυονιτσα μου :)))

Στην υγεια μας λοιπον!!

Υ.Γ Η φωτο ειναι απευθειας απο Ψυρρη? ;)

6:03 μ.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Τα 'παν κι άλλοι, ας πω κι εγώ τι πιστεύω κι είναι η δική μου γνώμη. Εγώ σαν στοίχημα έβαλα με τον εαυτό μου να 'μαι αληθινή όσο πιο πολύ μπορώ. Γι αυτό τα περισσότερα τα γράφω αυθόρμητα μετά από κάποιο ερεθισμα και βγαίνουν όπως βγαίνουν.. Παραπέρα στη συναναστροφή με μπλόγκερς, Άλκυ μου, φαίνεται ο άλλος απ'ό,τι γράφει. Πόσο να σε ξεγελάσει βρε? Μια, δυο? Τρεις και πιάστηκε!
Στην υγειά σου ;)

6:20 μ.μ.  
Blogger Orelia said...

" οι προθεσεις ιδιες μενουν . οι κωδικες αλλαζουν ."
ειπε σοφος τις φιλος απαντων εις αναλογους προβληματισμους ημων πριν παρελθουσι χρονοι ενας της περιπετειας ημων εις το διαδικτυον

ως επισης: " σκεψου το! δεν μιλανε με εσενα! με την Orelia μιλουν.. "
και το σκεφτηκαμε ημεις κι ορθως, ειπαμε, ομιλησεν ο σοφος φιλος

ο ιδιος εδηλωσε σημερα εδω: με την ζωη και την αρνηση της, υποδηλωνοντας ετσι το συνολο των επι του δικτυου συμπεριφορων
τετοιες και αλλες
οπου το νοημα εις τις λεξεις το δινει ο καθεις ξεχωριστα

ετσι μιλησε σημερα η τσιγγανα κι απολαυσε την αμεσοτητα των σκεψεων της φιλης σου Αλκιμηδης.. :))

να εισαι καλα Alkyoni
καλο βραδυ

6:24 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@σέβι μας πολύ πολύ απλά ε;;;
:) με μπέρδεψες περισσότερο... μόνο το τέλος κατάβα :xxxx
@melomenos μα μιλώ για υπαινικτικό λόγο που πρέπει επιτέλους να πάψει και να γίνει άμεσος!!! :)
@candy μας χαίρομαι για σένα..
και όχι δεν είναι απ του Ψυρή η φωτογραφία,δεν έχω πάει ποτέ εκεί
Είναι απ το στέκι μου,μάλλον από ένα απ τα πολυαγαπημένα μου στέκια.. ευκαιρίας δοθείσης να ενημερώσω από δω -και όχι δεν είναι υπαινικτικός λόγος- τον γείτονα κι αδιάκριτο μαύρο γάτο κλπούς Θεσ/κείς πως έχουμε ένα πολύ όμορφο μέρος το "Ελληνικό καφενείο" πίσω απ το Δημαρχείο στη Βενιζέλου ,αλλά αυτό θα ναι άλλο ποστ
φιλάκια canty μας
@ρένι ξαναδιάβασε το ποστ πολύ πολύ προσεκτικά :)
@ορελί μου αγαπώ τους μονολόγους εδώ.πολύ τους αγαπώ και κρύβουν μεγάλη αλήθεια
καλό σου βράδυ τσιγγάνα μας φιλιά

8:38 μ.μ.  
Blogger allmylife said...

πόσο μα πόσο δίκηο έχεις...
ναι ο φόβος είναι.
πάντα αυτός.

8:54 μ.μ.  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

η εμπειρία μου λέει πλέον :"μακριά και αγαπημένοι"

9:31 μ.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Το ξαναδιάβασα, αλλ άδε βλέπω πού έκανα λάθος. Φαίνεται πως το 'χει η μοίρα μου, οι φιλόλογοι να με βγάζετε εκτός θέματος! ;)

11:11 μ.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Το ξαναδιάβασα, αλλά δε βλέπω πού έκανα λάθος. Φαίνεται πως το 'χει η μοίρα μου, οι φιλόλογοι να με βγάζετε εκτός θέματος! ;)

11:11 μ.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Το ξαναδιάβασα, αλλά δε βλέπω πού έκανα λάθος. Φαίνεται πως το 'χει η μοίρα μου, οι φιλόλογοι να με βγάζετε εκτός θέματος! ;)

11:18 μ.μ.  
Blogger ~~kindergarden teacher ~~ said...

Μάλλον δεν έπρεπε να μιλήσω απλά .. με υπαινιγμούς ισως .. ημουν πιο σαφής...

11:46 μ.μ.  
Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Στην υγειά σου. Είμαστε αληθινοί...

11:52 μ.μ.  
Blogger nyctolouloudo said...

το μυστικό μου είναι να ελέγχω την τρέλα μου και να μην αφήνω τον εαυτό μου να ξεφύγει μέσα εδώ....
και τα προσωπικά μου μόνο με 2-3 καλές φίλες και όχι στην μπλοκόσφαιρα.
τώρα, να γνωρίσω κάποιον από το μπλογκοχωριό ούτε κρύο μου κάνει ούτε ζέστη.

5:55 π.μ.  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

ωραια η ζωή στο χωριό αν αντέχεις το κουτσομπολιό

10:16 π.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις. Κι είναι ακόμη πιο δύσκολες, όταν έχει προηγηθεί καλώς ή κακώς η δημιουργία κάποιας εικόνας για τον άλλο, η διαμόρφωση απόψεως για την προσωπικότητά του. Κι αυτό είναι, που συμβαίνει, υποθέτω, με τις σχέσεις, των οποίων έχουν προηγηθεί διαδικτυακές γνωριμίες.
Στην αρχή, πράγματι συνδιαλεγόμαστε με την ηλεκτρονική προσωπικότητα του άλλου. Δημιουργούμε "εικόνα" μέσα μας, προσδοκίες, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμη αρκετά. Θάλεγα, λοιπόν, απλώς να μη βιαζόμαστε, να δώσουμε χρόνο στην διαδικτυακή γνωριμία να απλωθεί, να "ωριμάσει". Να μη αποκλείσουμε την περίπτωση της διά ζώσης επαφής, αλλά να το κάνουμε όταν έρθει η ώρα της, όταν νοιώσουμε ότι, ναι, μπορούμε πια να το κάνουμε.
Οι καλύτερες κι οι διαρκέστερες φιλίες είναι αυτές που λίγο - λίγο χτίστηκαν.

1:14 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Και μη σε βλέπω "κυνική" - έχεις κολλήσει σ' αυτό από χθες - γιατί θα λάβω μέτρα δραστικά!!!
Σημείωσέ το αυτό...

1:17 μ.μ.  
Blogger George said...

Έγραψα για ώρα τις απόψεις μου μα στάθηκα άτυχος, ο μπλόγκερ είχε διαφορετική άποψη και με λογόκρινε. Ελπίζω τώρα να αποδεχτεί την άποψη μου.
Έλεγα λοιπόν, οτι αισθάνθηκα πως με σκιαγράφησες. Η αλήθεια είναι οτι βρήκα φίλους εδώ. Ξεκίνησα να γράφω στα μπλόγκ απο ανάγκη. Ήθελα να γράψω πράγματα που δεν μπορούσα να τα πώ πουθενά. Σε κανέναν πρόσωπο με πρόσωπο. Χρειαζόμουν λοιπόν κάτι απρόσωπο. Όχι μια μάσκα, μα κάτι που απλά θα έλεγα και δεν θα έλεγε. Ή ακόμα και αν μου ανταποκρινόταν θα ήταν κάτι που δεν θα μου κόστιζε, κάτι ανέξοδο. Φυσικά το κόστος λογίζεται σε ψυχή και όχι σε υλικό.
Με τον καιρό όμως διαπίστωσα πολλά κοινά με κάποιους του χώρου. Άλλοι ήταν πιο μπροστά και άλλοι μόλις ξεκινούσαν την περιπέτεια τους. Θεωρώ οτι όλοι κάποιες ανάγκες καλύπτουμε εδώ. Μοιάζει πολύ με την real ζωή μας όμως. Η ένταση των αναγκών διαφέρει.
Στο πέρασμα όμως διαπίστωσα οτι δημιουργούται κάποια μορφή φιλίας. Κάποια μορφή συμπάθειας. Αρχίζουμε να ξέρουμε εκ των προτέρων τι θα διαβάσουμε στο κάθε μπλόγκ πριν ακόμα το επισκεφτούμε. Αρχίζουμε να γνωριζόμαστε. Απρόσωπα όμως και πάλι. Δεν μπορούμε να σκιαγραφήσουμε μορφες. Δεν μπορούμε να αντιστιχίσουμε μορφές με φωνές. Δεν ξέρω αν επιθυμώ να γνωρίσω κάποιον απο τον χώρο, καθώς πιστεύω οτι μετά δεν θα γράφω τα ίδια. Θα σκέφτομαι μορφές και θα χάνω τα λόγια. θα μπερδεύονται οι μορφές με τα λόγια.
Βέβαια είναι κάποιες στιγμές που θέλω να έχω τον συνομιλητή μου κατά πρόσωπο για να αντιλογήσω ή να αγκαλιάσω την φωνή που νομίζω οτι το έχει ανάγκη. ¨η ακόμα να με αγκαλιάσει η φωνή που ένιωσε κάτι όμορφο στα λόγια μου. Ζωή, με διαφορετικότητες και αντιθέσεις.
Πώς να μην θέλω να αγκαλιάσω κάποιες φωνές που μου φέρθηκαν τόσο όμορφα, που δεν δίστασαν ακόμα και την πόρτα του σπιτιού τους να μου ανοίξουν; Που πρόλαβαν να γιορτάσουν πριν ακόμα εγώ το καταλάβω πως γιορτάζω. Που μου έκαναν προτάσεις που σαγηνεύουν, βασιζόμενοι μόνο σε λόγια;
Μια νέα μορφή επικοινωνίας αποτελεί το μπλογκοχωριό που όμως επειδή το απαρτίζουμε άνθρωποι μεταφέρουμε και εδώ τα βιώματα της ζωής που μάθαμε να ζούμε.

6:27 μ.μ.  
Blogger elemental_on said...

αντε γεια μας..στο καλο :)

9:03 μ.μ.  
Blogger Άβατον said...

Το Blog είναι μια πολύ μικρή γωνίτσα του εαυτού μας και τον ενδιαφερόντων μας. Δεν γίνεται να είναι τα πάντα. Από εκεί και πέρα επιλέγουμε πια πλευρά του εαυτού μας θέλουμε να εκδηλώσουμε. Κωμική, τραγική, εξομολογητική, πνευματική, κοινωνικοπολιτική κ.ο.κ.
Προσωπικά, θεωρώ ατυχέστατους τους διαδικτυακούς έρωτες και καθόλα μάταιους. Αν δηλαδή κάποιος/α άνοιξε ένα blog για να ζευγαρώσει προφανώς τρέφει τεράστιες αυταπάτες για τις ανθρώπινες σχέσεις. Τώρα, αν προκύψει να γνωρίσουμε ενδιαφέρον άτομα που πάνω απ'όλα είναι Άνθρωποι οι οποίοι θα μπορέσουν να γίνουν καλοί φίλοι, τόσο το καλύτερο.
Απλά είναι τα πράγματα...

9:56 μ.μ.  
Blogger fish eye said...

..εγω ειμαι ειλικρινης..αλλα κανεις δε θελει να με συναντησει..κλαψ..!!

10:29 μ.μ.  
Blogger tyharpastos said...

Πολύ νέος εδώ (αλλά μόνο εδώ) δυσκολεύομαι λίγο να καταλάβω αυτού του είδους τις αγωνίες. Φαντάζομαι πως κάποιοι απλά παίζουν και διασκεδάζουν, άλλοι ικανοποιούν το απωθημένο τους να γραψουν, άλλοι γεμίζουν κάποιες ώρες κάνοντας ζημία στην καημένη την tv, άλλοι ονειρεύονται κάποιο πετυχημένο καμάκι. Ο καθεις και οι ορέξεις του. Καθώς ξεφυλλίζω τα μλογκς κρατώ αυτό που μου δίνει η στιγμή. Ενα καλό κείμενο μου προσφέρει την απόλαυση που μου προσφέρει και η σελίδα ενός βιβλίου, ενα καλό αστείο με κάνει να χαμογελώ, κατι ωραίο που ταιριάζει με τη λαχτάρα μου με κάνει να ζηλεύω που δεν το έγαψα εγώ, ένα έξυπνο σχόλιο ξεδιψάει λίγο τη ματαιοδοξία μου κλπ. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ξέρω ποιος βρίσκεται πίσω απ το ψευδώνυμο. Οποιος και να είναι καλά να είναι. Δεν μπορώ να γνωρίσω όλο το κόσμο, δε θέλω κιόλας βέβαια. Νομίζω πως το σημαντικό είναι αυτό που διαβάζω κι όχι αυτός που το γράφει. Το τι είανι αυτός που το γράφει είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί ή πρέπει να απασχολεί, τον ίδιο. Καληνύχτα

11:17 μ.μ.  
Blogger Kapetanios said...

Alkyoni said... Δείχνουμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θέλουμε να νομίζουν πως είμαστε;

Κατά το "γράψε όχι αυτό που νιώθεις αλλά αυτό που θέλεις να καταλάβουν" κινούμαστε όλοι μας οπότε...τσάμπα καίει η λάμπα της προσμονής!
Καληνύχτα

12:16 π.μ.  
Blogger kyriayf said...

στην υγεία της αλήθειας!
στην υγεία της ειλικρίνειας!

κάτι θα μένει κρυφό, σίγουρα!
αλλά όχι στο ψέμα...

και είστε πολλοί, που θέλω να σας δω, να πιούμε ένα ποτηράκι...
όπως είστε, στην αληθινή ζωή- έτσι Αλκυόνη μου!!!

φιλιά:)

12:43 π.μ.  
Blogger bebelac said...

Ορθά ομιλείς αγαπητή... αλλά και γω έτσι είμαι, και ντρέπομαι, και φοβάμαι, και διστάζω, και θέλω να ωραιοποιώ την εικόνα μου, και άστα να πάνε...
μήπως να κάναμε μια επιτροπή ταιριάσματος bloggers, με βάση τα βιογραφικά, τα ενδιαφέροντα, την ηλικία και ό,τι άλλο στοιχείο έχουμε, για να βγάλουμε τους ντροπαλούς από τη δύσκολη θέση, και να κάνουμε και καμιά καλή πράξη στη ζωή μας;;; Να γίνουμε κάτι σαν Γεωργία Βασιλειάδου του μπλογκοχωριού; δεν ξέρεις καμιά φορά... κάτι καλό μπορεί να βγει!

11:04 π.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Αγαπητή Κρεμούλα Bebelac, αναφέρεσθε σε Σικελούς ή εδώδιμους Bloggrs;

12:19 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@όλημαςηζωή :μήπως,λέω,μήπως έφτασε η ώρα να μην φοβόμαστε το φόβο;;Έτσι κι αλλιώς μας προστάτεψε από τίποτε ο φόβος...του φόβου;;Φιλάκια κούκλα μας
@padrazo μακριά; αγαπημένοι; Κι από πότε σ "ενοχλείν" και ΔΕΝ αδιαφορείς για κάτι τόσο κατινίστικο όπως τα κουτσομπολιά;;;Ανάξια λόγου και αυτά και οι συμμετέχοντες!(πού πήγε το ποστ με την κίτρινη λάμπα;;;)
@ρένι όπως κι εσύ βγάζεις τους δάσκαλους οδήγησης και από το δρόμο,αλλά κυρίως απ τα ρούχα τους (μεταφορικά) :)
φιλάκια
@σέβι μας λες πια να συνηθίσαμε στον "υπαινικτικό λόγο";; φιλιά καλό μ και σε σένα :)
@δείμος γιατί αυτό μου φάνηκε πως κρύβει ειρωνεία;; :)
@μεθυσμενάκι ακόμα περιμένω να πιούμε καφέ εσύ εγώ τ αερικό :)
@αστεροϊδή μας ας είναι κάπως έτσι το επόμενο ή μεθεπόμενο ποστ
φιλιά :)

12:19 μ.μ.  
Blogger takis said...

Αν και πολύ νέος (μόνο εκεί όμως!)στη "μλογκόσφαιρα" Θα έλεγα ότι έχεις μία ικανότητα (και τάση)να θίγεις "δύσκολα" θέματα. Σου θυμίζω τη συζήτηση για το "ξενοδοχείο ημιδιαμονής"...
θα έλεγα ότι και το δικό σου σχόλιο αλλά και όλα όσα ακολούθησαν δείχνουν προβληματισμό και ευαισθησίες που θα έλεγα ότι αναιρούν τον ισχυρισμό σου ότι υπάρχει πολύ ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΟΣ λόγος στη μλογκόσφαιρα.
Εσύ πρώτη από όλους δεν νομίζω ότι γράφεις υπαινικτικά..το αντίθετο, τα λες τόσο ξεκάθαρα που οι θέσεις σου δημιουργούν "οπαδούς" και "μή οπαδούς"...
αλλά και τα υπόλοιπα σχόλια παίρνουν ξεκάθαρες θέσεις (στη πλειοψηφία τουλάχιστον)εγώ τουλάχιστον αυτό βλέπω από τη μικρή μου εμπειρία, μπορεί να κάνω και λάθος.
Τελικά νομίζω ότι αυτό που αξίζει περισσότερο δεν είναι οι θέσεις υπέρ ή κατά αλλά η ΙΔΙΑ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ που συμφωνώ μαζί σου όσο λιγότερη υπαινικτική είναι τόσο καλύτερα.
Κατά τα άλλα και οι bloggers άνθρωποι είναι! της διπλανής πόρτας μάλιστα..

12:30 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@αστεροϊδή μας να που έγινα εκκεντρική
:)
@george με τα περισσότερα συμφωνώ πιο πολύ όμως διαφωνώ μ αυτό "Δεν μπορούμε να σκιαγραφήσουμε μορφες." Αυτό πιστεύω είναι πανεύκολο,εκτός κι αν εννοείς πρόσωπα αληθινά :)
@elemental :)) σε καλό μας !!!
@άβατον πάρα πολύ απλά... ΕΜΕΙΣ τα δυσκολεύουμε! καλή σου μέρα :)
@φεγγαραγκαλιασμένη...άσε τις ειρωνείες :P σε μένα :)
@τυχάρπαστος εδώ " Καθώς ξεφυλλίζω τα μπλογκς κρατώ αυτό που μου δίνει η στιγμή. Ενα καλό κείμενο μου προσφέρει την απόλαυση που μου προσφέρει και η σελίδα ενός βιβλίου, ενα καλό αστείο με κάνει να χαμογελώ, κατι ωραίο που ταιριάζει με τη λαχτάρα μου με κάνει να ζηλεύω που δεν το έγαψα εγώ" μοιάζουμε :))
@υφάντρα μας σε μένα πες το κι έγινε.πάμε για πολλά ποτηράκια όποτε θελήσεις Το ξέρεις :)
@καπετάνιε μου μελλοντικό εγκεφαλικό μου εσύ είσαι άλλη "κατηγορία" μαζί θα πάμε για ψάρεμα τσιπούρας κι όχι τσίπουρα ή ρακόμελα κι άσε τις λάμπες να καινε :)))
@MπΕμΠέ μου τώρα εσύ δηλαδή πιστεύεις πως στο μπλογκοχωριό μας ΔΕΝ έχουμε Γεωργία Βασιλειάδου,που όχι μόνο κάνει προξενειά αλλά διαλύει και ότι καλό ίσως πάει να γίνει;;;; (Η αείμνηστη έπαιζε και το ρόλο της κουτσομπόλας) αχ αθώο ΜπΕμΠέ μου σε φιλώ!
@αστεροϊδή μου της απάντησα κι εγώ με τον "τρόπο" μου υπαινικτικά όπως κι εσείς υπαινικτικά ρωτάτε..
Αλλά εγώ αλλού αναφερόμουν σε "καλοθελητάδες" παντός φύλου,ηλικίας,καταγωγής ή τόπου διαμονής!

12:40 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@Τάκη μόλις είδες ένα σχόλιο της bebelac μια ερώτηση του αστεροϊδή μας και απάντησεις δικιές μου και στους δυό κι επιμένεις ΔΕΝ υπάρχει υπαινικτικός λόγος;;;; εκπλήσσομαι!!!!

12:44 μ.μ.  
Blogger bebelac said...

Ποιος ξέρει τι γίνεται, και εγώ ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ!!! ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ!
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ Ε;;;
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Γιατί κανείς δεν μου λέει και μένα;; Ποια είναι η Γ. Βασιλειάδου της Μπλογκόσφαιρας;;
Και γιατί δεν έχει ασχοληθεί μαζί μου ποτέ ε;
Τι ξέρετε όλοι (σχεδόν) και εγώ Όχι; Εμένα γιατί δε μ΄εχετε φίλη; Mail εγώ δηλαδή δεν έχω;;;;
Ή νομίζετε ότι επειδή γράφω κουλτουριάρικα ποστ δεν κρύβω και μια Κατίνα μέσα μου; ε; ε;(ακολουθεί λυγμός και κλάμμα)

1:02 μ.μ.  
Blogger takis said...

Συγνώμη, εννοώ στη πλεοψηφία βέβαια...φυσικά υπάρχουν όλοι αυτοί που λες αλλά υπάρχουν και οι υπόλοιποι, νομίζω περισσότεροι...είπαμε, είμαστε οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τι περιμένεις δηλ.? "κοινωνία αγγέλων"?
Χαίρομαι πάντως που ανοίγεις τέτοια θέματα και έτσι όλοι γνωρίζονται περισσότερο και καλύτερα...υπαινικτικό αυτό!!?
Πάντως το εννοώ.

1:06 μ.μ.  
Blogger takis said...

Υ.Γ Μόλις διάβασα το τελευταιο σχόλιο της Bebelac της οποίας το κλάμμα έφτασε μέχρι εδώ!...
Γιατί δεν της λέτε ποιά είναι η Βασιλειάδου?!
Πάντως εγώ διακρίνω ευαισθησία στα γραφτά της Bebelac που κρύβεται επιμελώς πίσω από υπαινικτικό λόγο

1:18 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@ΜπΕμΠέ μας σους!!!
ασχολήσου με τα κουλτουριάρικα :)
σματς+ χαρτομάντηλο
@τάκης λες ε;;
Τέλος πάντων το μπεμπέ μας κάνει πλάκα εδώ..
και το σχόλιο αυτό που την αφορά να το γράψεις στην ίδια...θα της αρέσει που μας κάνει και το στενοχωρημένο :P
:)

1:27 μ.μ.  
Blogger AVRA said...

καλημερα,
μετα απο πολυ καιρο καταφερα να σχολιασω στο ιστολογιο σου (ο μπλοκερ κανει νερα?)

Ο καθενας γραφει αναλογα με τις αναγκες του.Οι λογοι πολλοι ,εχουν αναφερθει ολοι απο τους προλαλλησαντες.Εξακολουθω να μην καταλαβαινω προς τι οι καυγαδες ,οι υπαινιγμοι κλπ.Οσον αφορα τις γνωριμιες ... σε δημοκρατικη χωρα ζουμε ...περι ορεξεως..

1:38 μ.μ.  
Blogger fish eye said...

..τελικα 4 μηνες εδω ενα και μονο καταλαβα..πως μονο εγω ειμαι στο ραφι..ακομη και την bebelac καποιος βρεθηκε να τη συμπαθησει..και οχι δε κλαιω..δε κλαιω..!!

2:08 μ.μ.  
Blogger soulmates said...

mmmmmmmm...
planietai ston aera murwdia erwta????
egw den murizw tipota...
pali kruwmenh eimai.. :P
filia

3:42 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Μη στενοχωριέσαι, Φεγγ. Εγώ μαζί σου είμαι!..
Κι εσύ, Κρεμούλα, όμως, μη νομίζεις πως είσαι μόνη... Ούτε κι εμένα μου τα λένε αυτά. Στο σκοτάδι κι εγώ, μαζί σου!

4:20 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Αλκυόνη, την παρατήρησα την αλλαγή! Πρέπει, όμως, και πάλι κάτι να κάνω, για να σε βγάλω ΚΑΙ από αυτήν την διάθεση. Το "συγκινημένη" σου πάει πολύ πιο πολύ...
Άστο πάνω μου!

4:22 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Ό,τι ήταν να κάνω, τόκανα!
Πέρνα από το "σπίτι"...

4:28 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@avra άσε τον μπλόγκερ να κάνει όσα νερά θέλει...σε πείσμα του θα βρισκόμαστε :)
Το ίδιο πράγμα αναρωτιόμαστε τελικά..μόνο που δεν ξέρω κατά πόσο το μπλογκοχωριό είναι δημοκρατικό
καλώς σε πάλι μετά από καιρό:)
@φεγγαραγκαλιασμένη μ παραπονάκια ΕΣΥ;;;;;;
@αστεροϊδή κάνω πως δεν βλέπω πως εσύ η μπεμπέ και η φεγγ. μου "χαλάσατε" το θέμα :P...και αν και μιλάω με υπαινικτικό λόγο δεν υπαινίσσομαι τίποτε.
@αστεροϊδή μας :) σου απάντησα στο σπίτι φιλιάαααααα

6:55 μ.μ.  
Blogger nyctolouloudo said...

η υπομονή πρέπει να είναι και αυτή μία αρετή ε;
και άμα βρήτε τον φακό για ρίχτε και σε μένα λίγο φως που είμαι στο άγριο σκοτάδι...

8:19 μ.μ.  
Blogger Leon / σουταχαπει said...

στην υγειά σου Αλκυόνη.
με τον καθόλου υπαινικτικό, αλλά αντίθετα πολύ αληθινό λογο...

9:02 μ.μ.  
Blogger NinaC said...

Ό,τι έξω και εδώ.
Φιλίες έξω, φιλίες και εδώ.
Έχθρες έξω, έχθρες και εδώ.
Έρωτες έξω, έρωτες και εδώ.
Αλήθειες και ψέματα έξω, ομοίως και εδώ.

Και όσοι είναι αληθινοί έξω, είναι και εδώ. Με τα αρνητικά και τα θετικά τους. Με έχεις εκνευρίσει πολλές φορές (ενδεχομένως κι εγώ εσένα άλλες τόσες), αλλά είσαι αληθινή. Και γι αυτό σε γουστάρω! Και είμαι κι εγώ αληθινή και γι' αυτό πιστεύω πως με γουστάρεις κι εσύ.

Κατά τα λοιπά, όσοι δεν είναι αληθινοί, καλό θα είναι να αποφεύγουν τις συναντήσεις. Για να μην απογοητεύουν και να μην απογοητεύονται από την, αναπόφευκτη, απόρριψη.

Φιλιά

10:13 μ.μ.  
Blogger nosyparker said...

Δεν πιστεύω στους μπλογκοέρωτες, μη πέφτεις στη λούμπα... Πρόσεχε!

11:06 μ.μ.  
Blogger Desposini Savio said...

Στην υγειά σου και σε σένα Αλκυόνη!
Είμαι στο χωριό αυτό εδώ και κανα 6μηνο, έχω γνωρίσει κάποιοι άνθρωποι που με προσέγγισαν και για καλή μου τύχη ήταν σχεδόν όλοι ευχάριστες εκπλήξεις.
Η αλήθεια είναι πως η καλύτερη δουλειά είναι να "απέχεις", αλλά είμαστε όντα κοινωνικά καθώς και περίεργα επίσης...

11:18 μ.μ.  
Blogger Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Στην υγειά σου λοιπόν.
Σε αυτά που γράφουμε και πίσω από τις λέξεις μας πάντα κάτι ενδιαφέρον κρύβεται
Ε! αυτό είναι κάτι..

11:40 μ.μ.  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

Αν ηξερα ποιος πραγματικα ειμαι...δεν θα ημουν τωρα εδω!!!!

12:01 π.μ.  
Blogger gitsaki said...

Γεια σου,Αλκυόνη,με τα ωραία μαλλιά!Νομίζω πως εσύ τα λες έξω από τα δόντια αλλά δεν ξέρω αν είναι όλοι πρόθυμοι να το κάνουν και να εμφανιστούν όπως είναι στην πραγματικότητα...
Αν είμαστε ώριμοι;Μάλλον όχι,θα έλεγα.
Ελπίζω να είσαι καλά και να συνεχίσεις τον μπλογκοέρωτά σου!

10:24 π.μ.  
Blogger Sam said...

Αλκυόνη...
Σε διαβάζω και σε παρακολουθώ.
Μου είναι δύσκολο να ασχοληθώ πολύ με τον χώρο αυτόν εδώ (το μπλογκοχωριό).
Θα προσπαθήσω να το συνεχίσω αλλά το πρόβλημά μου είναι ότι δεν έχω πολύ χρόνο. (Ήδη έβαλα ακόμα μία φωτογραφία).

11:38 π.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@μεθυσμενάκι μας απλή συζήτηση είναι που κάπου πήρε λάθος δρόμο :xxxx
@leon καλώς σε :)
@Ντολ δεν έμεινε να πω κάτι παρά στο ότι συμφωνώ με όλα αυτά που γραψες...με ΟΛΑ όμως :)
@περιεργούλι μ δεν έπεσα και ούτε σκοπεύω να πέσω σε καμμιά "λούμπα"
Ίσως επειδή είναι τέτοιο το θέμα δόθηκε αυτή η εντύπωση....
:xxxx
@τάσο αυτό που με "εντυπωσίασε" όχι με την καλή έννοια είναι πως τα πιο ουσιώδη ίσως,μένουν πάντα κρυμμένα πίσω απ τις λέξεις..
:)
@πρέζα μ λες να ισχύει για όλους μας το ίδιο;;;;;
@γιτσάκι ή πλάκα μου κάνεις.ή δεν κατάλαβες το "νόημα"
Δεν ζω κάποιον μπλογκοέρωτα :))
Αν ζήσω θα σας τον κάνω ποστ :P
:)
@mariner πάλι καλά μετά σχεδόν μισό χρόνο. έβαλες μια ακόμα φωτογραφία...θα περάσω να τη δω.. ξέρω πως είσαι πολυάσχολος!!!!
@soulmates σε ξέχασα εσένα καλό μ αλλά σου απαντάω εδώ.περαστικούλια . .. δεν πλανάται τίποτε στον αέρα καμμιά μυρωδιά... φιλάκια

5:38 μ.μ.  
Blogger tyharpastos said...

Πω πω τι πιασάρικο θέμα ήταν αυτό!! Ολος ο κόσμος κι ο ντουνιάς παρέλασε.
:-)

8:59 μ.μ.  
Blogger Μαρω_Κ said...

To είναι και το φαίνεσθαι.
Μεγάλη συζήτηση άνοιξες καλή μου.
Ποιός θάρθει να μου ξεφλουδίσει όλα μου τα φύλλα, ποιός θάρθει να μου ξεκρεμάσει όλες μου τις μάσκες, για να βρεί στο τέλος το τίποτα.
Είμαστε αυτό που θέλουμε να δείχνουμε κι αυτό που κρύβουμε.
Ολο το πακέτο.
Κι ο θεός (υπάρχει;) βοηθός.
Καληνύχτα.

10:10 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Αφού διάβασα το κείμενό σου και τα σχόλια που ακολούθησαν, είπα να ρίξω κι εγώ μια ιδέα. Από λίγο έως πολύ με κάλυψαν οι προγράψαντες, μα καμμιά φορά θέλεις να τα διαβάσεις όπως τά 'χεις στο νου σου.

Όχι, δε δείχνουμε αυτό που είμαστε, ούτε απαραίτητα αυτό που θέλουμε να νομίζουν πως είμαστε.
Όντες σκαρώνουμε έναν λογαριασμό σε κάποια υπηρεσία bloging, κανέναν δεν ξέρουμε (ή σχεδόν τουλάχιστον, μέσα στη θάλασσα απ' τις ψυχές) και κανείς δε μας ξέρει.
Μας δίνει αυτό ελευθερία να ξεκινήσουμε από την αρχή μια "γνωριμιά" μ' έναν κόσμο ολόκληρο, αφήνοντας πίσω ό,τι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δε θέλουμε, μα ούτε μας ρώτησε για να μας ακολουθεί.
Κι αν γράφοντας εκτιθέμεθα, γιατί να εκθέσουμε κάτι άλλο από αυτό που λογιάσαμε ώριο μέσα μας;
Είτε το εύμορφο χαμόγελό μας,
είτε την ώρια πληγή μας;

Όντες παίρνουμε τα εσώψυχά μας και τα απλώνουμε στην λευκή οθόνη μας και τις λευκές οθόνες των αλλονών, πως να μην είμαστε επιλεκτικοί;
Δε ξεδιαλέγουμε ό,τι πιο καλό για να φιλέψουμε τους μουσαφίριδές μας;
Δε ζητάμε το "σπολάτη σου";
Δεν τό 'χουμε ανάγκη,
είτε στα κρυφά, είτε στα φανερά;

Όσο για τον υπαινικτικό λόγο,
κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί και διακριτικός.
Μόνο η πρόθεση αλλάζει ανάμεσα στα δυο,
όχι ο τρόπος (θα συμφωνείς θαρρώ).

Μ' άλλα λόγια, σχετικοί, μα δεν είμαστε ολωσδιόλου τούτοι εδώ που φαινόμαστε απ' τα λόγια μας.
Και είναι έτσι, πως δεν πρέπει να προκαταλαμβανόμαστε από τα γραφτά μας πρωτού ν' ανταμώσουμε τον άλλο, μα φορές το θέλουμε ο άλλος να έχει υπ' όψιν του και τα όσα εξομολογηθήκαμε.
Άκουσα έναν blogger να λέει πως απόρησε όταν συνειδητοποίησε πως το ταίρι του διάβαζε και σχολίαζε τα posts του, μα ουσιαστικά δεν τα λάμβανε υπ' όψιν του.

Γράφεις πως (πιθανά υποθετικά και γενικά, μη αναφερόμενη στον εαυτό σου) "...απλά θέλω να σε δω από κοντά και βλέπουμε και οι δυo αν γίνεται να συνεχιστεί οποιαδήποτε σχέση...". Ωραίο και ξεκάθαρο, μα αυτός είναι ο δικός σου τρόπος αντιμετώπισης της κοινότητας αυτής. Ταιριάζει με τα δικά σου θέλω απ' αυτή.
Ο καθείς έχει τα δικά του θέλω
και τους δικούς του δαίμονες να παλεύει.
Στην πραγματική ζωή, και στα blogs δηλαδή.
Όπως ζούμε όντες πάμε για ένα ρακόμελο, έτσι, οι ίδιοι, ζούμε όντες διαβάζουμε ή γράφουμε (με ρακόμελο ή χωρίς) εδώ δα.

Συμπάθαμε για το "σεντόνι".
Στην υγειά σου!

11:16 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

στην υγεια μας...
:)

6:19 μ.μ.  
Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

Έχεις δίκιο Alkyoni! Γίνονται, συμβαίνουν αυτά. Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία αυτών που καταθέτουν απλώς προς κρίση των υπολοίπων τις απόψεις μου για τη ζωή γενικότερα, ωστόσο δεν με ενοχλεί αυτό που γίνεται. Ίσα-ίσα, μπορώ να πω πως δεν το βλέπω καθόλου κακό. Και μάλιστα, νομίζω πως στα blogs οι άνθρωποι είναι πιό ειλικρινείς από ότι στην προσωπική τους ζωή! Τώρα αν κάποιοι έχουν στόχο τις γνωριμίες, ούτε αυτό με χαλάει! Γιατί όχι; Συμβαίνει νομίζω γιατί πλέον στην πλειονότητά μας είμαστε ψιλοαπογοητευμένοι από τους ανθρώπους, οπότε κρυβόμαστε πίσω από μια αδιά

9:56 π.μ.  
Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

*από μια αδιάφανη κουρτίνα (αυτή του blog) & αναζητούμε ομοϊδεάτες μας. Άτομα με τα οποία να έχουμε κοινές θέσεις για τη ζωή, κοινά ενδιαφέροντα, άτομα που κρίνουμε πως μας ταιριάζουν... Στην πραγματική ζωή αυτό είναι νομίζω πιό δύσκολο γιατί εκεί υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία! Εκεί είναι πιό εύκολο να παραπλανηθείς από εξωτερικούς παράγοντες όπως η εμφάνιση για παράδειγμα & να δεις μετά πως στα "πιστεύω" υπάρχει μεγάλη απόσταση! Ενώ εδώ, πρώτα μαθαίνεις τον τρόπο σκέψης & αυτό είναι νομίζω το καλό! Τώρα βέβαια όλα αυτά είναι θεωρία & μιλάω περισσότερο για φιλίες κι όχι για έρωτες, γιατί προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλο blogger ακόμη (με εξαίρεση τη Debby που όμως είμασταν φίλες πριν το blog μου). Ο έρωτας για μένα είναι άλλο πράγμα! Χωρίς το "κλικ" της πρώτης ματιάς δε θα μπορούσα προσωπικά ποτέ να ερωτευτώ ή να κάνω σχέση!
Την Καλημέρα μου!

ΥΣ: Δεν ξέρω πως τα κατάφερα κι ενώ έγραφα, καταχωρήθηκε το 1ο μέρος του σχολίου μου...

10:07 π.μ.  
Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

Επέστρεψα για να πω κι από εδώ ένα Καλό Μήνα! Με περισσότερη χαρά...
Φιλιά

11:27 π.μ.  
Blogger Ντεφι said...

έλειψα για μέρες πάλι,

τώρα είδα τις φώτο σου,

είσαι όμορφη πολύ και σκέφτεσαι έτι ωραιότερα.

φιλί αν και λίγο καθυστερημένα

3:37 μ.μ.  
Blogger Κωστής Γκορτζής said...

Εκτός της μέσα-έξω ομορφιάς σας, είναι κι αυτές οι ατέλειωτες Αλκυονίδες που επιβάλλουν την παρουσία σας ακόμα κι όταν λείπετε. Στην υγειά σας :))))

8:30 μ.μ.  
Blogger Φωτούλα Τζιώντζου said...

Πάρε ότι θέλεις αρκεί να πληρώσεις για αυτό. Γιά ότι σκέφτεσαι το λογαριασμό δεν αξίζει το κόπο. Τίποτα δεν είναι πιο προφανές απο την αλήθεια μας όταν μας κυττάνε κατάματα, το θέμα είναι ότι με τα χρόνια εξασκούμαστε όλοι μας να μην δείχνουμε ότι είτε τους πήραμε είτε μας πήραν είδηση.
Στο δια ταύτα εμένα μου αρκεί για την ώρα ο αθέατος μικρόκοσμός μου.
Καλό σου βράδυ. Ελπίζω να είσαι καλά.

10:32 μ.μ.  
Blogger Sigmataf said...

Καλό μας μήνα.
Μικρογραφία του έξω είμαστε ρέιιιιιι

10:38 μ.μ.  
Blogger maika said...

εγώ πάντως είμαι αυτά που γράφω στα ποστ μου καθώς και αυτά που σχολιάζω στη μπλογκογειτονιά αλλά φυσικά δεν είμαι μόνο αυτό.
Είμαι και άλλα...που είτε γιατί μπορεί να ντρέπομαι γι΄αυτά είτε γιατί τα θεωρώ μόνο δικά μου δε γίνεται να τα μοιραστώ.
Όμως νιώθω απέναντι στους μπλογκοφίλους,ειλικρινής. Δεν ξέρω βέβαια αν θα ήθελα να τους συναντήσω όλους ,απο κοντά,γιατί συνήθως την πατάω.Δεν αντιλαμβάνομαι γρήγορα ούτε τα ψέματα ούτε και τις προθέσεις των άλλων. Εδώ μέσα όμως αυτά δεν τα φοβάμαι.
καλημέρα!

10:23 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Μη μου θυμώνεις φιλενάδα
Τρέχω σα το τρελό

2:55 μ.μ.  
Blogger Alexandra said...

τα είπες όλα καλό μου και τα ενδιαφέροντα (που με αφορούν και τα μη)!

σε φιλώ

5:57 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική μας... νοσταλγία…

Τα ηλεκτρονικά μηνύματα σ’ όλες τις παραλλαγές τους
(SMS, e-mail…blog) μου θυμίζουν, με περίεργο τρόπο, το ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ των αρχαίων…
Έχω την (ψευδ) αίσθηση ότι σε κάποιο γλυκό τόπο σε μακρινό παρελθόν θέλουν να με γυρίσουν…(αλλά πού;)
Η επιστροφή σε μια εποχή, που από δω που είμαι καθηλωμένος- δεμένος πισθάγκωνα σ’ ένα καράβι που έχει βρει ξέρα…
- μοιάζει με την Εδέμ της ουτοπίας, είναι το ταξίδι που ονειρεύομαι
Μια νοσταλγία δηλαδή για πράγματα και χώρους, για εποχές και για χρώματα,
για στιγμές και για πρόσωπα,
για μια γνήσια και αυθεντική ποιητική διάσταση στη ζωή…

Είναι η πεζή καθημερινότητα που υπαγορεύει μια τέτοια νοσταλγία….
Καθώς η Θεσσαλονίκη, στην οποία πάντα επιστρέφω μετά τις εορταστικές ή άλλες αποδράσεις (ερωτεύσιμη πάντα για τους τρίτους…)
από μέσα και από κοντά, φαντάζει σε μένα γερασμένη πόλη… (είναι μάλλον μια προβολή του δικού μου «γερνάω…)
Καθώς η συγκυρία επιστρέφει
πιο κρύα, πιο νοτισμένη, πιο φευγαλέα,
πιο απόμακρη από το λυρικό της άλλοτε….
Ακόμα και οι γιορτινές φωταψίες, δεν είχαν χρώμα
(αν δεν μπορείς να τις δεις πλέον με ονειρική εσωτερική εστίαση),
δεν έχουν ήχο (αν δεν κλείσεις τα μάτια ν’ ονειρευτείς),
δεν βλέπουν πουθενά…(αν δεν μπορείς ν’ αποδράσεις απ’ τον καναπέ του σπιτιού σου καρφωμένο απέναντι στα παράθυρα T.V)
Ένα τούνελ με το αμυδρό φως της ποιητικής νοσταλγίας στο βάθος, βάθος βάθος, βάθος, βάθος, βάθος, βάθος, βάθος, βάθος!

Ίσως να φταίει που (όπως όλοι (;)
– εντάξει η αποδέκτης αυτής της επιστολής μπορεί να εξαιρείται… - παρακολουθώ τις εξελίξεις αμέτοχος κι αυτά που συμβαίνουν δίπλα,
– έξω από την πόρτα μου, μέσα στο σπίτι μου,
– είναι σαν να συμβαίνουν αλλού,
– σε μια ταινία ας πούμε, σε μια άλλη εποχή,
– με άλλους απρόσωπους πρωταγωνιστές…

Μετά ξυπνάω και με τρομάζει η σιωπή μου…

Πιο πολύ με τρομάζει το ότι όλα αυτά τα συνηθίζω
Και η μοναδική αντίσταση της γραφής, του εσωτερικού μονόλογου που απευθύνεται σε κάποιον άγνωστο άλλο ξεχασμένο εαυτό,
σε κάποιον τρίτο ηλεκτρονικό φίλο που τυχαία ανίχνευσε τις Χρυσηίδες μου,
δεν έχει την χάρη της έμπνευσης, τον τόνο της δημιουργίας….
Δεν έχει το χρώμα και τον ήχο της διεξόδου, της επιστροφής στην «πατρίδα» (μ’ ότι κι αν συμβολίζει αυτός ο γυρισμός….το ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ που λέγαμε στην αρχή…)

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

7:54 μ.μ.  
Blogger John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Ήρθα! Εσύ πού είσαι;

12:00 μ.μ.  
Blogger Dawkinson said...

Έχω πλήρη ταύτιση απόψεων με shades in the dark! Μια ομαδική συνάντηση όμως με γαργαλάει...

3:48 μ.μ.  
Blogger Παιδίσκη ερωμένη said...

Ειλικρινέστατα θα πω λοιπόν, πως δεν μου έχει γεννηθεί η επιθυμία να συναντήσω κανέναν άλλον blogger, πέραν απο 2-3 που είμαστε αρκετά κοντά, και ξέρω πως κάποτε σίγουρα θα συναντήσω.

Νομίζω πως αλλιώς, θα χαθεί η ανωνυμία, η μαγεία..

Τώρα καμμιά φορά κοιτάω στα φανάρια στο διπλανό αυτοκίνητο, και σκέφτομαι, ποιός blogger μπορεί να είναι αυτός;...

Επίσης θα χαλάσω ίσως αυτό το "Παιδίσκη", αν δούνε έναν κανονικό άνθρωπο, χωρίς μαρμελάδες στα μουτράκια...

Έχω συναντηθεί με κόσμο απο ένα φόρουμ που συμμετέχω, και γεννήθηκαν φιλίες, δεν αντιλέγω.
Αλλά και αυτή τη μαγεία που έχουμε στο blogoχωριό... δεν την αλλάζω με τίποτα.

Πάντως την επόμενη φορά που θα ανέβω Θεσσαλονίκη, θα σε "σκουντήξω" Αλκυονάκι... ;)
Να πάμε για ρακόμελα..

7:14 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ωραία τσάντα

7:56 π.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@tyxarpastos τυχαίο λες;; :)
@maro ο σώζων εαυτόν σωθείτω; :))
@ανώνυμε πολύ καλό το σεντόνι κι "αληθινό" γιατί όμως προτιμάς την "ανωνυμία";;;;;
@ηλιαχτίδα μας "Χωρίς το "κλικ" της πρώτης ματιάς δε θα μπορούσα προσωπικά ποτέ να ερωτευτώ ή να κάνω σχέση! " εδώ είναι η αλήθεια στους περισσότερους από μας! :xxxxx
@ντεφάκι μ πού είχες χαθεί;;; φιλώ σε
@πατ-πατούλι φιλιά :)
@νερίνα-μαφαλντούλα... αυτό το "το θέμα είναι ότι με τα χρόνια εξασκούμαστε όλοι μας να μην δείχνουμε ότι είτε τους πήραμε είτε μας πήραν είδηση" με λυγίζει
καλά είμαι
φιλιά :)
@Σ-Τ όντως μικρογρογραφία του "εξω"
ιδανική "κοινωνία" και με την έννοια της επικοινωνίας δύσκολη παντού,ανέφικτη :)
@maika είδες "ασφάλεια" το εδώ μέσα;;;
φιλιά
@αλκι μου το ξέρω μωρέ μου με τα τρεχάματά σου...αλλά ας ανέβαινες Θεσ/κη... γι αυτό σου μαι θυμωμένη :))
@ κARTάSOS καλώς ήρθες...χρειαζόμασταν την "ποιητική" ματιά σας :)
@αστεροϊδή μου πάντα εδώ..είδα το υπέροχο ποστ..θα ξαναπεράσω..μου λειψες :)
@dawkinson καλώς σε
ομαδική συνάντηση..;;; τίποτε πιο σουρεαλιστικό;;; :)))
@παιδίσκη μας αγαπημένη όταν ανέβεις θα πάμε για χυμό.. δεν σερβίρουν αλκοόλ σε παιδάκια
δυνατό φιλί :)
@keimgreek δεν είναι τσάντα.. είναι σακούλα καπνού για στριφτά τσιγάρα.

2:10 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ε; αυτό που μοιάζει με μάλλινο; άστο καλό! και 8α ορκιζόμουν ότι μια φίλη μου έχει ίδια τσάντα. χαχαχα!

4:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ααα ναι βλέπω και το σακουλάκι του καπνού αν παρατηρήσω πιο προσεκτικά ;p
και δε μου λες
εσύ καπνίζεις;
σκέψου την υγεία σου.
απαπα.

4:02 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

@keimκλπ
η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με κινητό τηλέφωνο πρόκειται όντως για σακουλάκι για καπνό,δερμάτινο με (όπως ίσως καταλαβαίνετε απ το κορδόνι) λεπτομέρειες από μαλλί και γι αυτό ίσως σας θύμισε την τσάντα της φίλης σας
ΥΓ ποτέ μην βιάζεστε να ορκιστείτε
Με συγκίνησε το ενδιαφέρον σας για την υγεία μου
ευχαριστώ για την επίσκεψή σας :)

4:54 μ.μ.  
Blogger Παιδίσκη ερωμένη said...

Καλέ για πόσο παιδάκι με έχετε ...?
Χεχεχ.. :)
Ενήλικη σε όλα τα κράτη του κόσμου είμαι... :P

Σματς Αλκυονάκι..

9:47 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Page copy protected against web site content infringement by Copysca
pe SYNC BLOGS


ask2use.com: Μόνο αποσπασματική αντιγραφή
ask2use.com: Απαραίτητη η δωρεά σε φιλανθρωπική οργάνωση
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια
website stats Who links to my website?