Τετάρτη, Ιουνίου 27, 2007

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ .....

Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

.τί να λησμονήσω τί να θυμηθώ...ήταν μια φορά κι έναν καιρό...









Ετικέτες

buzz it!

Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007

Εκβιασμός

Η εξεταστική στο γυμνάσιο του γιού μου ακόμη δεν τελείωσε. Έμειναν μόνο μερικά μαθήματα..Γιατί ξεκινάω από την εξεταστική;Έβλεπα τον γιό μου να χει υπερβολικό άγχος,να μου συμπεριφέρεται και να μου μιλάει πολύ άσχημα,να βγάζει πρωτοφανή επιθετικότητα,τα απέδιδα όλα στο άγχος για τις εξετάσεις.Ώσπου προχτές,που διαβάζαμε το πιό απλό το πιό εύκολο μάθημα Θρησκευτικά με ρωτάει
"Μαμά πόσο έχει ο μήνας αύριο;;;"
6 απαντάω μη δίνοντας και ιδιαίτερη σημασία σε μια τόσο συνηθισμένη ερώτηση.
Τον έβλεπα όμως πως δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί..προσποιήθηκα πως δεν το πρόσεξα.
Έρχεται η επόμενη ερώτηση:
"μαμά να σου πω κάτι,αλλά σε παρακαλώ μην θυμώσεις"
Πιστεύοντας πως θα ήθελε να μου ζητήσει κάτι "άσχετο" απάντησα "για λέγε,για λέγε και βλέπουμε" με ειρωνικό τρόπο,όχι άσχημα ειρωνικό αλλά περισσότερο με το στυλ του ξέρω τί θα μου πεις,αλλά ότι και να ναι δεν θα σταματήσεις το διάβασμα.
Με κοίταξε,τότε διέκρινα στα μάτια του πως όντως κάτι σοβαρό συμβαίνει και του απάντησα "έλα βρε λέγε,αφου το ξέρεις πως δεν θα θυμώσω ότι και να ναι"
-Να,αύριο ένα παιδί θα έρθει να με βρει,και θα με σπάσει στο ξύλο με τους φίλους του.
Ξεπερνώντας το σοκ της στιγμής (όντως ήταν το μοναδικό που δεν περίμενα ν ακούσω),άρχισα να ρωτάω τί έγινε και γιατί ειδικά αύριο θα τον χτυπήσουν.
Τότε έμαθα όσα δικαιολογούσαν το άγχος και την συμπεριφορά των τόσων ημερών.
Έμαθα για μιά παρέα-εγώ το λέω παρέα η αστυνομία ίσως το ονόμαζε "σύσταση συμμορίας" ή απλά συμμορία..μια "παρέα" στην οποία ανήκε κι ένας γνωστός του γιού μου και από τη γειτονιά και από το δημοτικό.
(Μια παρέα γεωργιανών ηλικίες των παιδιών από 16-18)
Έμαθα,πως αυτός ο γνωστός του, όποτε συναντούσε το γιό μου,τον έψαχνε αν έχει χρήματα και του τα έπαιρνε.Έμαθα πως οι μεγαλύτεροι της παρέας το κάναν αυτό σε άλλους.
Έμαθα πως μια μέρα χτύπησε το γιο μου στο δρόμο επειδή δεν είχε πάνω του χρήματα.Ο γιος μου,δεν μου τα έλεγε αυτά γιατί πίστευε ότι μεγάλωσε πια και σαν άντρας πρέπει να λύνει μόνος του τις διαφορές...
(Το γεγονός ότι ο γιός μου 13 χρονών παιδί,έκανε συνέχεια κάμψεις ν αποκτήσει "μπράτσα" το απέδιδα στην εφηβεία και στο ν αρέσει στα κορίτσια...άλλωστε γυμναστική ήταν και άρα δύσκολο κάτι τέτοιο θα μου κινούσε υποψίες)Ίσως και να προσπαθώ να δικαιολογηθώ εδώ,ίσως να νιώθω τύψεις που στάθηκα ανίκανη να δω τί κρύβεται πίσω απ όλα αυτά.
Έμαθα για "το στοίχημα". Ο γιος μου,για να μην του παίρνει ο άλλος τα χρήματα που είχε πάνω του,τα έδινε σ έναν συνομήλικό του φίλο.Τον συνάντησε στο δρόμο ξανά ο -δεν ξέρω πως να τον ονομάσω- και του είπε να του δώσει τα λεφτά του.απάντησε ο γιος μου πως δεν έχει πάνω του χρήματα. "τί στοίχημα βάζεις πως αν σε ψάξω θα βρω" του λέει εκείνος. 100 ευρώ απαντάει ο γιός μου αφού έτσι κι αλλιώς τα 2 ευρώ που χε πάνω του τα χε δώσει στον φίλο του. Ο άλλος ψάχνει δεν βρίσκει τίποτε,φεύγει.Ο γιός μου παίρνει τα χρήματά του απ τον φίλο του και συνέχισαν την βόλτα τους.Ξανά μπροστά τους ο άλλος.Άκουσε το κουδούνισμα απ τα κέρματα και του λέει να έχεις χρήματα.....έχασες τα 100 ευρώ...στη συζήτηση που είχαν του κατέβασε το στοίχημα στα 50 ευρώ και κατέληξε μέχρι τις 6 ιουνίου αν δεν μου τα φέρεις θα σε σπάσω στο ξύλο και εγώ και οι φίλοι μου. Τώρα τί συζήτηση σοβαρή μπορούσε να κάνει με ένα 13χρονο...απορώ.
Μόλις τα έμαθα αυτά κι αφού του είπα,πως δεν υπάρχει περίπτωση να του δώσω τα χρήματα κι έτσι να "υποκύψει" σε εκβιαστές,θεώρησα σωστό να πάω στους γονείς του άλλου παιδιού,η αλήθεια είναι πως φοβόμουν,αλλά βρέθηκα μπροστά σε πολύ αξιοπρεπείς ανθρώπους,που δεν είχαν ιδέα κι αυτόί για τη "δράση" του δικού τους παιδιού.
Μίλησα μαζί τους,την άλλη μέρα μου έστειλε η μητέρα του παιδιού τον γιό της στο σπίτι,ο δικός μου είχε πάει να δώσει θρησκευτικά -όπου με λίγα λόγια για να δείξω και το αποτέλεσμα της ψυχολογικής του πίεσης στην ερώτηση ποιοί ήταν οι μάγοι απάντησε "Οι μάγοι ήταν οι βοσκοί που εμφανίστηκε ο άγγελος κλπ κλπ"..
Συζήτησα με το άλλο παιδί,καταλήξαμε πως θα τον αφήσει ήσυχο,μου το υποσχέθηκε,ησύχασα κάπως και είπα ν αφήσω για το τέλος της εξεταστικής τις "διδαχές" και τα "κηρύγματα" (ειρωνικά το λέω)
Το αποτέλεσμα ήταν παρ όλες τις υποσχέσεις του άλλου,να ξαναβρεί το γιό μου ο άλλος και να του πει,πως επειδή έχει ορκιστεί,πως αυτά τα χρήματα θα τα πάρει και πως επειδή δεν "πατάει" τον όρκο του,μέχρι τέλος του μήνα περιμένει τα χρήματα και πως ότι κι αν είπε σε μένα το πε για να γλυτώσει απ τις φωνές της μητέρας του και πως αν μου ξαναπεί οτιδήποτε και δεν του δώσει τα χρήματα,οι φίλοι του θα τον χτυπήσουν,θα του σπάσουν ή χέρια ή πόδια....
Πήγα τους βρήκα εκεί που συχνάζουν..τρόμαξα και μόνο που είδα τα μεγαλύτερα παιδιά...δεν άφησα να φανεί κανένας φόβος και κάποιος απ τους "μεγάλους" που πήγε να μου επιτεθείτον έβαλα στη θέση του..ψευτοαντρισμός και αηδίες..
Ήταν κι ο πατέρας του γιου μου μαζί,ο οποίος απλά τους είδε κι έφυγε...μετά το διαζύγιο ανευ προηγουμένου η αδιαφορία του.
Απλά πολύ απλά τους είπα πως έχω δώσει όλων τα ονόματα στην ασφάλεια και πως αν πάθει κάτι το παιδί μου,θα συλληφθούν αμέσως..
Δεν ξέρω πως να χειριστώ το θέμα,ο γιός μου επιμένει να δώσει τα χρήματα για να μην τον χτυπήσουν,εγώ όμως ξέρω,πως αν υποκύψεις μια φορά σε εκβιαστή....είναι σαν να χεις υπογράψει και την καταδίκη σου.
Ειλικρεινά δεν ξέρω,πως από δω και πέρα να χειριστώ το θέμα και πραγματικά τρέμω για τη σωματική ακεραιότητα για να μην το πάω και πιο μακριά τη ζωή του γιού μου...

buzz it!

Παρασκευή, Ιουνίου 01, 2007

Θα σε βρούμε Χριστέ μου πάλι......

Για την ΑΜΑΛΙΑ



«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του»
(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.
Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com/, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.
«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/ 1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας»



Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:
ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ
ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ



ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ



ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.



ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ



ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ



ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.



Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").




ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

buzz it!

Page copy protected against web site content infringement by Copysca
pe SYNC BLOGS


ask2use.com: Μόνο αποσπασματική αντιγραφή
ask2use.com: Απαραίτητη η δωρεά σε φιλανθρωπική οργάνωση
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια
website stats Who links to my website?