Βήματα
με βήματα μικρού παιδιου
στα σκοτεινά
προχωρούν οι ζωές μας
posted by Alkyoni at 10:56 π.μ.
Σάββατο, Φεβρουαρίου 24, 2007
Alkyoni is now 
Previous Posts
- το τέλος της παράστασης
- Κάποια ποστ
- Στην υγειά όλων στο μπλογκοχωριό
- allmylife said...είναι που με έκανες να αισθανθώ π...
- Ένα κρεβάτι φτάνει;;;;Argentina Hotel και άλλα "φτ...
- Σβούρα...
- Καλές γορτές ...
- Γράμμα που δεν θα λάβει ποτέ ο παραλήπτης του
- έτσι τυχαία
- "Τελικά, καθείς καταλήγει με αυτό που του αξίζει;;;"
47 Comments:
Mερικοί προχωρούν με δρασκελισμούς, μοιάζουν να ξέρουν τι κάνουν και τολμούν με μια σιγουριά που πάντα με εκπλήσσει. Τα δικά μου βήματα πάντως, είναι όπως τα περιέγραψες, μικρά, ανήσυχα, ψυχανεμίζομαι τη συνέχεια, μπερδεύομαι όταν διασταυρώνονται τα μονοπάτια και θάθελα πολύ κάποιος να με περιμένει στη γωνία και να μου δώσει το χέρι.
Τα πέλματα γυμνά κι από μέσα, καρδιοχτυπούν μετρήματα.
Κι όσα πετραδάκια κι αν γίνουνε σημάδια διαδρομής, όσα ίχνη κι αν μοιάζουν να προπορεύονται, ο δρόμος θα'ναι μοναχικός.
Ποτέ ευθεία, ποτέ.
Τουλάχιστον, ας είναι προς το φως.
Μόνο σαν τα μικρά παιδιά με άγνοια αλλά και τόλμη, αλλιώς δε θα πηγαίναμε πουθενά. ;)
Θα μάθει όμως το παιδί να περπατάει και τότε τα βήματά του θα είναι ζωντανά, δραστήρια, αποφασιστικά....
Καλό Σ/Κ!
Επιστροφή στην αρχή για να ξαναδιαγράψουμε την ίδια ή άλλη πορεία. Αρκεί που μπορούμε να ξαναξεκινάμε. Έτσι θέλω να το διαβάζω εγώ.
Χαίρομαι που ξύπνησες, αν ξύπνησες.
υ.γ. Σαν την Πυθία είμαι σήμερα
και στα φωτεινά...καμιά φορά!
Βήματα όμως, σταθερά μόλις πατήσουν στέρεα; τολμηρά γιατί τα παιδιά έχουν την αίσθηση της αθανασίας; βιαστικά από τη δίψα της γνώσης;
Αν ναι, καλό μας δρόμο!
Περισσότερο φώς έχει αυτό το σκοτάδι!
Μόλις ετοιμαζόμουν να ρωτήσω πού είσαι.
Ξύπνησες και άρχισες τα βήματα.
Καλό δρόμο, όχι σκοτεινό.
..στο σκοτάδι λάμπουν τα αστέρια
ευχαριστώ εσένα και τους φίλους σου για
το καλοσώρισμα
θα συμφωνήσω με την allmylife!
στο φως και τη φαντασία τα βήματα σου...
φιλιά ;)
Έχει, όμως, μια φεγγαράδα...!!!
Χαμογελαστή! :))))
Καταλαβαίνεις, βέβαια, ότι δεν μούρχεται τώρα άλλο στον νου παρά ο Σεφέρης, στον "Τελευταίο Σταθμό" του :
"Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι, που μ΄αρέσουν.
Σωστά; Πώς αλλιώς;
@αίσθησις μοιάζουν τα βήματα μας..
μόνο που εμένα με τρομάζουν οι εικόνες "θα θελα κάποιος να με περιμένει στη γωνία... "
καλή σου μέρα :)
@ καπετάνισσα μας,ευχή...πάντα προς το φως
φιλί
@ρενάτα ήρθε η άνοιξη;; Προς τα πού νομίζουμε πως πάμε;; Και με τη φαντασία μου κρατάω τα κρινάκια σου να στολίσω την ψυχή μου :) φιλιά
@φύρδην η κατεύθυνση όμως;;
καλημέρα και σε σένα και καλή χμμμ Κυριακή .. ότι απόμεινε απ το Σ/κ
@Νερίνα μου μ άρεσε ο τρόπος που το "διάβασες" Να φέρω δάφνες στο μαντείο;;;
φιλιά :)
@όλητηςηζωή σπάνια στα φωτεινά κι αναρωτιέμαι μήπως το στιγμιαίο φως δεν τυφλώνει περισσότερο
τρυφερό φιλί εδώ :)
@Holden αν είναι έτσι τότε ναι καλό μας δρόμο .. έστω και στ άγνωστο
@Λεόν αν είναι έτσι το καταλαβαίνουμε;; μοιάζει τόσο εξωπραγματικό!!!
@amo ξύπνησα ... σου λειψα;; :)
@Θωμαϊς άσε τις ευχαριστίες και συνέχισε το μπλογκ σου,που το χεις αφήσει να"μαραζώνει" καλή σου μέρα κι εσένα και φιλί
@υφάντρα μας όλων μας τα βήματα..όλων
φιλιά
@πατ-πατ μας ... θυμήσου... το φεγγάρι μας χαμογελούσε όταν είμασταν παιδιά,πριν αρχίσουμε μεγαλώνοντας να το "προσθέτουμε" σε αναμνήσεις..
τότε ήταν το φεγγάρι και μόνο
σε φιλώ
@αστεροϊδή μου ήμουν σίγουρη γι αυτό σου το σχόλιο.
Πολυαγαπημένο ποίημα ο "Τελευταίος σταθμός"
και πολυδιαβασμένο...
κοινός μας τόπος η ποίηση του Σεφέρη
"πως αλλιώς;;" κι ας ανήκει σ άλλον ποιητή
φιλιά,να χεις μια όμορφη Κυριακή
Opos to les...kati akoluthun mesa sta skotina, kati girevun ke apo kapion pernun odigies... ola erimin mas, ola gia to "kalo" mas...
Kalhmera :) xerome pu se ksanavlepo!
Στα σκοτεινά και στ΄άφεγγα.
Κι ο καημός είναι που άλλοι ορίζουν τα σκοτάδια...
@μη χειρότερα λες όλα να ναι για το καλό μας τελικά;; κι εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω
καλή σου μέρα :)
@7 δαιμόνια μας σεις δεν είθιστε να περπατάτε πάντα στο σκοτάδι;;
(Λαϊκή παράδοση)
7 καλημέρες 7 φιλιά 7 χαμόγελα
Κάπως έτσι νιώθω και εγώ..Το αμυδρο φώς είναι μέτρα μακριά..
Φιλί..
μμμ, καλύτερα έτσι
μικρά βηματάκια
να προλαβαίνουμε να παίρνουμε μυρωδιά τι συμβαίνει
έστω και στα σκοτεινά να αναγνωρίζουμε τις σκιές
καλησπέρα
εγώ διαφωνώ με όλους..
τα βήματα της ζωής μας είναι μεγάλα και καταστροφικά τα αποτελέσματα....
Έτσι ακριβώς...
Όλη η σοφία σε τρεις προτάσεις...
Welcome back
@γλυκά μας όνειρα :) αμυδρό το φως και μακριά ε;;; καλό σου βράδυ :xxx
@ΑΛΚΙ εσένα ΔΕ σου ξαναμιλάω και μη ρωτήσεις το γιατί... ΞΕΡΕΙΣ!!!
σματς όμως έχεις
@μεθυσμενάκι θα προβληματιζόμουν πολύ πολύ σοβαρά αν -ειδικά εσύ- συμφωνούσες :)
μεγάλα και καταστροφικά θα συμφωνήσω,αλλά όχι πάντα.. και ειδικά στο ξεκίνημα..εκτός κι αν μεταφορικά το δούμε
φιλί
@φαντασματάκι και πολύ θα θελα να ταν δική μου... απλή αντιγραφή είναι
καλό βράδυ και σε σένα :)
φοβάσαι;
Αρκεί τα βήματα να μην είναι προς τα πίσω!!!
Συνηθως μετα την επιγνωση των λαθων μας για να προχωρησουμε κανουμε ενα βημα μπρος δυο βηματα πισω.
Αργησα αλλά ήρθα. Και ομολογώ πως και τα δικά μου βήματα έτσι τα νιώθω να είναι.Καλημέρα Αλκυόνη.
Εγώ που θέλω να τρέξω;
Εμένα μου αρέσει αυτή η αίσθηση...
ναι και δεν τα ελέγχουμε.
μερικές φορές πάμε στα ψαχτά, άλλες φορές στο ξέφωτο, άλλες τα χάνουμε όλα και βρισκόμαστε καταμεσής στο δάσος...
έτσι είμαστε...
Ωραιότατο το κοριτσάκι που περπατάει στο δάσος. Πάει ν' ανακαλύψει όλες τις αλήθειες της ζωής άραγε;
Η πίστη (λέει...) φωτίζει το δρόμο. Μάλλον όμως προβάλλει κινούμενα σχέδια στο σκοτάδι της οθόνης μας... της τύχης μας...
Τα παιδάκια δεν φοβούνται όσο νομίζετε..
. Τα μεγάλα περάσματα δημιουργούν αρκετό φόβο , ο οποίος γίνεται λίιιιγο λιγότερος όταν υπάρχει μέσα μας -έστω και ως ψευδαίσθηση - η δυνατότητα της γρήγορης επιστροφής σε λιμάνια γνώριμα. Βέβαια αυτό ισχύει στην θάλασσα.
Που πήγε ματμουαζελ η σπέρα μου?
toso fws to les skotadi? gia kane mia mikrh anadromh estw sto blog soy.....
Κάθε βήμα μου 1000 μεταβλητές.
Κάθε μεταβλητή 1000 αποφάσεις.
Η εικόνα που διάλεξες με μάγεψε.
Τι άλλο να πω;
Σα βήματα μικρού παιδιού προχωρούν όμως και τα όνειρά μας που συχνά μας τα κλείνουν μέσα σε φυλακές απραγματοποίητης πραγματικότητας. Καιρός όμως να θυμηθούμε το παιδί μέσα μας και να αντισταθούμε.
Kαι με άλματα όμως
Και με ανατροπές
Πτώσεις και ανατάσεις.
Δεν ξέρω αν είναι τελικά μόνο βήματα μικρού παιδιού.
Εκτός κι αν ...
η αναφορά αφορά σε συγκεκριμένα βήματα σε συγκεκριμένο χρόνο ...
Την Καλησπέρα μου
κι έτσι καταφέρνουν να διατηρούν την έκπληξη στα μάτια και τη ψυχή, μπροστά στη μαγεία και τα μυστήρια της.
Καλημέρα
Μια όμορφη παρομοίωση.
@ ουτοπία : μάλλον ναι ποιός όχι άλλωστε;; καλώς ήρθες
@homelessMontresor προς τα πίσω τα βήματα ίσως όχι,αλλά μάλλον ασυντόνιστα,χωρίς προσανατολισμό κι ελπίζω όχι σε κύκλους καλό μήνα :))
@αερικούλι επαναλάβατε pleaseee ;;;
σματς!
@ΜπΕμΠέ μάλλον είμαστε οι πλέον ακατάλληλες να οδηγήσουμε η μιά την άλλη ε;; Φιλί καλό μήνα :)
@χαρυβδούλα έκανα ήθελα δεν ήθελα αυτές τις μέρες :) φιλιά καλό μήνα
@3 παρτ αυτό το πιστεύω,έτσι μπορώ να σε "φανταστώ" φιλάκι και καλό μήνα και σε σένα
@Μαύρη Ντάλια μας ουδεμίαν ευθύνη φέρουμε... Εμμέσως πλην σαφώς σας προειδοποιήσαμε μέσω του μπλογκ :xxxx
@Αλεξάνδρα ως άλλες κοκκινοσκουφίτσες;;; καραδοκεί και ο κακός ο λύκος;; Προτιμώ τις σκοτεινές παραλίες απ τα δάση φιλώ σε
@Σ-Ταυ μας τίποτε
καλό μήνα φιλιά και σε σένα :)
@μάρκο μικρέ μας αυτοκράτορα γενικά μιλάω... χωρίς χρόνο τόπο
φιλιά-αγκαλιτσα :)
@αλεπού ... είδες δάσος-βράδυ κι ήρθες ε;;; απάντηση στο μπλογκ σου
καλώς ήρθες κι από δω
:)
@συνας ώρες ώρες μου δημιουργείς κάτι υπέροχους δυνειρμούς!! όπως με τα ποστ σου
φιλιά
@ παιδίσκη μας νομίζουμε;; άπειρα φιλάκια :)
@καπετάνιε μ δεν χάθηκε η καλησπέρα σου,είναι σ άλλο ποστ..
τόσο που αγαπώ εγώ τη θάλασσα.. δεν μ άρεσε αυτό με τους "νόμους" Την θέλω "αναρχική"
@δείμος να το θυμηθούμε γιατί όχι;;
αλλά δεν θα το ξαναβρούμε :)
@τυχάρπαστε όχι πάντα όχι :)
@jason κι εμένα μ άρεσε
καλό μήνα :)
Alkyoni said... "τόσο που αγαπώ εγώ τη θάλασσα.. δεν μ άρεσε αυτό με τους "νόμους" Την θέλω "αναρχική"
Μα Αλκυόνη μου δεν υπάρχουν πιο αυστηροί νόμοι απ της θάλασσας!!
Η αναρχία είναι στεριανή κατάσταση και η θάλασσα τους αναρχικούς τους καταπίνει. Στον πάτο μια φορά χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Κατά τα άλλα οι "νόμοι" είναι για τους "νομοταγείς"-"νομιμόφρονες" και η "αναρχία"( η στεριανή) για τους ανθρώπους.
καπετάνιε μου είναι της μοίρας μας να χουμε την ίδια αγάπη για τη θάλασσα μα να μιλάμε μ άλλη γλώσσα γι αυτή!
Δεν γίνεται να μιλάνε -ένας θαλασσινός και μια στεριανή -την ίδια γλώσσα καλή μου!!
Όλο το θέμα είναι να καταλαβαινόμαστε με κάποιον τρόπο, κι άμα γίνεται αυτό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα...απο μένα!
καπετάνιε μ στεριανοί είμαστε και οι δυό και με κοινή καταγωγή όπως ξέρω...
μπορεί να μην τα καταφέρνω να "κυβερνώ" τα κύματα αλλά μας ενώνει κάπου η αγάπη μας γι αυτή
"Τ' άσπρα χαλικάκια εκείνου του μικρούλη του κοντορεβυθούλη ποιος πρώτος θα τα βρει; Στους δρόμους σκορπισμένα για σένα και για μένα κι όποιος πρώτος τα βρει στο κάστρο αυτός θα μπει.."
καλημέρα
Alkyoni said... "καπετάνιε μ στεριανοί είμαστε και οι δυό και με κοινή καταγωγή όπως ξέρω..."
Μα ποιος μίλησε για την καταγωγή ! :)
Βουνίσιος είμαι, πιο βουνίσιος δεν γίνεται!
Παράληψη -σοβαρή απ ότι φαίνεται - τα σημεία στίξης και διορθώνω:
"θαλασσινός" και "στεριανή" το γιατί από κοντά :)) πάντως σίγουρα όχι γιατί δεν καταφέρνεις να "κυβερνάς" τα κύματα σε αντίθεση με μένα που υποτίθεται ότι μπορώ.
καλησπέρα :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home