Απόψε
Αυτό που θα ήθελα απόψε,είναι τη ζωή μου πίσω.Αλλά δεν ξέρω από ποιόν να τη ζητήσω.
Τόσο τη σκόρπισα,τόσο τη χαράμισα,τόσο τη δάνεισα,τόσο την ξερίζωσα.Από ποιόν να τη ζητήσω τώρα...
Και τι ωφελεί...
Αυτό που θα θελα απόψε,τελικά,είναι ένας ώμος,να γείρω πάνω του να κλάψω.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.Να κλάψω για όλα.
Για όσα αγάπησα.Γιά όσα ονειρεύτηκα.Για όσα ένιωσα.Για όσα περίμενα και ποτέ δεν ήρθαν.Για όσα με πρόδωσαν.Για όσα με χαράκωσαν.Για όσα με θανάτωσαν.Για όσα μ ανάστησαν.
Να κλάψω πολύ.Με λυγμούς.Με κραυγές.
Για όλα....
Να γείρω στον ώμο κάποιου και ν ακούσω τη φωνή του, να μου πει ψιθυριστά: "Μην κλαις" .Μόνο αυτό.Τίποτε άλλο.
Μην κλαις.Μόνο αυτό....
(από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Στο ακρογιάλι της ουτοπίας" .)
posted by Alkyoni at 10:30 μ.μ.
53 Comments:
Η αναζήτηση μιας αγκαλιάς είναι η ζωή όλων μας. Μιας θερμής αγκαλιάς να χωρέσει τον πόνο και να στεγνώσει το δάκρυ μας.
@δείμος διαβάζοντας και το ποστ της αλκιμήδης σ αυτό κατέληξα.
καλή σου μέρα :)
Εγώ πάντως εάν σε έπαιρνα αγκαλιά θα σου έλεγα "κλάψε", όχι παρηγορητικά, αλλά με θυμό.
Και καλημέρα σου
Κι εγώ "κλάψε" θα έλεγα.
Το "μη κλαις" είναι και αυτό καταπιεστικό και για εμένα το κλάμα είναι λυτρωτικό.
φιλιά :)
"τίποτα δεν πέρασε, ούτε και θα γυρίσει"
Εύχομαι να βρεις την αγκαλιά που θέλεις.
Καλημέρα γλυκιά μου.
πλέουμε σε μια θάλασσα όλοι μας
με φουρτούνες, τρικυμίες
και γαληνέματα!
το μυαλό μας πολλά το συνεπαίρνουν!
κλάψε για σένα...!!!
όσο κι αν έχουν σπάσει τα φτερά σου
όσο κι αν έχεις βυθιστεί σε πέλαγα βαθειά
πάντα όμως θα υπάρχει μια αγκαλιά
ψηλά να σε σηκώσει
μια νύχτα που το φεγγάρι
θα φωτίζει μόνο εσένα!
καλημέρα σου
enan wmo, telika 8eloume oloi mas!!
filia
Έναν ώμο θέλουμε όλοι μας όπως ειπε και η soulmates , ακούγεται τόσο απλό αλλά γιατί τελικά δεν τον βρίσκουμε όταν τον χρειαζόμαστε πολύ , για να κλάψουμε και να βγάλουμε απο μέσα μας όσα μας πονάνε..?
Καλή σου μέρα ...
Εγώ πάλι δεν θέλω κανέναν ώμο. "Τη ζωή μου πίσω θέλω". Κι επειδή χρονικά αυτό δεν γίνεται, προσπαθώ να το κάνω τοπικά: να την πάρω πίσω από τους ξένους ώμους και να την εναποθέσω στους δικούς μου.
σήμερα όμως να γιορτάσεις, ως θηλυκο, όμορφο, συναισθηματικό και καθαρόαιμο.
φιλί
Και τα λεφτά μας πίσω θέλουμε.
Αλλιώς μας τα είπαν και άλλα μας έδωσαν.
Συμφωνώ με τη θαλασσομπερδεμένη. Βαρέθηκα το "μην κλαις, να ΄σαι δυνατή, μη δείχνεις τη στενοχώρια σου". Να κλάψω μέχρι να ξαλαφρώσω κι όλη αυτήν την ώρα να ΄ναι εκεί. Γίνεται? Εεε?
Βασικα θα μπορουσα να το ειχα γραψει κι εγω και πολλοι ακομα ανθρωποι εδω γυρω..
Γαμωτο, βαρυ φορτιο η μοναξια..
Οι αναζητήσεις μας, οι αποτυχίες και επιτυχίες μας, όσα χάσαμε ή κερδίσαμε είναι οι εμπειρίες της ζωής.
Εύχομαι να υπάρχει ο τρυφερός ώμος για να γέρνουμε, να του μιλάμε και να κλαίμε. Είναι λύτρωση!
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΩΜΟ ... ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΝ ΝΑ ΚΛΑΙΜΕ......ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟΝ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΜΠΕΙ ΣΤΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΜΑΣ....ΣΤΡΑΤΟΣ
γι' αυτά που αγάπησα, γι' αυτά που ονειρεύτηκα, γι' αυτά που με με πρόδωσαν, γι' αυτά που έχασα και γι' αυτά που με χαράκωσαν. γι' όλα αυτά θέλω να κλάψω και εγώ πολύ...
αλλά Άλκυ μου,τόσα χρόνια έχω πεθάνει και δεν αντέχω άλλο...
Αφιερωμένο από τη μία Αλκυόνη στην άλλη...
όπως και η θαλασσομπερδεμένη και η ρενάτα κι εγώ. Και κοιτα ένα περίεργο πράγμα, μόλις μου επιτραπεί να κλάψω σε αγκαλιά, σχετικά ανώδυνα, ηρεμώ και δεν έχω ανάγκη να κλάψω τόσο πολύ.
Και τελικά δεν έχει σημασία αν ο άλλος σου πει κλάψε ή μη κλαίς είναι το πως θα το πει και η αγκαλιά να είναι εκεί, ανεξαρτητως.
Ελπίζω να τη βρείς την αγκαλιά σου, μια αγκαλιά που να τα χωράει όλα, την αξίζεις. Όλοι οι άνθρωποι την αξίζουν.
Τη καλημέρα μου
@νερι-νάκη ξέσπασμα θυμού είναι :)
@θαλασσομπερδεμένη μας λυτρωτικό ναι,αυτό το "μην κλαις" πάντα το σιχαινόμουν σαν ένδειξη αδυναμίας..
φιλιά
@πασχαλίτσα αγκαλιές προσφέρονται πολλές...πόση δύναμη έχει όμως η κάθε μια ν αντέξει ένα τέτοιο ξέσπασμα;;
καλή σου μέρα φιλιά :)
@melomenos πανέμορφο το σχόλιό σου :)
@soulmates μην πω και δύο :)))
@τρελοφαντασμένη μας .. τί σ έπιασε κι άλλαξες "όνομα"? Απλή η απάντηση.. ΔΕΝ είναι ο ώμος που θέλουμε,ή ίσως όταν τον χρειαζόμαστε ΔΕΝ είναι διαθέσιμος...
φιλώ σε
@synas μάλλον είσαι και η μοναδική που -τυχαία ίσωςαλλά δεν το νομίζω- στάθηκε ακριβώς στη φράση που μ έκανε να βάλω το απόσπασμα αυτό σαν ποστ.
Θέλω τη ζωή μου πίσω.
Και μου κάνει εντύπωση πως οι περισσότεροι που σχολίασαν εστίασαν στις λέξεις ώμος κλάμα ...
φιλιά
@ντεφάκι μου στ αλήθεια πιστεύεις σ αυτή τη "γιορτή";; :xxxx
@amo συν τους τόκους όμως ε;; κι εσύ σαν την synas "έπιασες" το νόημα.
2 φιλιά :)
@ρένι ναι κάτι σαν το ποστ της Αλκιμήδης που μ έκανε ν αναρτήσω αυτό το απόσπασμα ...(πω πω .. σαν εκτελεστικό απόσπασμα μου "φάνηκε" τώρα) φιλιά λουλουδάκια μου κίτρινα κι όμορφα
@αλήτισσα μου θύμισες το "τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά.."
:)
@φύρδην μ respect και καλώς γύρισες πιο δυνατή θέλω να ελπίζω
φιλιά
@ΣΤΡΑΤΟΣ ή πιο απλά όλα αυτά τα δεν με όποιο ρήμα έβαλες συνοψίζονται σ ένα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ έναν οποιονδήποτε ώμο,αλλά κάποιον συγκεκριμένο που χάθηκε;; καλημέρα
@μεθυσμενάκι μου ΔΕΝ με πείθεις...όχι εσύ καρδούλα μου γιατί αν κι εσύ τότε..... άσε...
lieb dich
@3part αυτό το απόσπασμα που "ανέβασα" ήταν και η αιτία που γνώρισα την Παπαδάκη.Υπέροχος άνθρωπος.Και κρατάω για μένα τα μηνύματά της- ιστοριούλες στο κινητό...δωράκια ανεκτίμητα...
φιλιά :)
πληγή που αιμορραγεί... πάντα...
τη ζωή μου πίσω... αυτήν που πέταξα στα "σκουπίδια",που σκόρπισα... από "δικές μου ...επιλογές(;)"
(από χθες δε "φόρτωνε" τα σχόλια... αλλά μου έδωσες το έναυσμα να "ξεκουνηθώ"... πήγα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη να βρω το βιβλίο... αλλά ... όχι, δεν υπήρχε...)
αλλά, καλή μου, συνεχίζουμε...
με τα θραύσματα που απομείναν...
φιλιά !!!
Ωραία λόγια, θυμίζουν στιγμές νομίζω σε όλους γνώριμες. Είχα ακούσει σε μια ταινία κάτι που με άγγιξε πολύ : άφησα κομμάτια της καρδιάς μου εδώ κι εκεί και δε μου έμεινε καρδιά για να ζήσω.
"Θα ήθελα τη ζωή μου πίσω".
Αβανταδόρικη η έκφραση της Παπαδάκη, αλλά γιατί αυτή η απαξίωση των στιγμών που ζούμε;
Ας είναι.
Καλό Σαββατοκύριακο
νέο παιχνίδι... 5 λεξούλες, πρόκληση να γράψεις...
έλα δεις :)))
ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΣΤΡΑΤΟΣ
@αίσθηση θυμήσου ποιά ταινία ήταν!!!!
:)καλή σου μέρα
@υφάντρα μας οι επιλογές καλά έκανες κι έβαλες το ερωτηματικό δεν είναι ή έστω ήταν,πάντα δικές μας.Όπως και να χει,όποιου κι αν ήταν πάντα θα ζητάμε τη ζωή μας πίσω και πάντα θα αιμοραγούν πληγές μεταφορικά,πάντα θα υπάρχει το δάκρυ κυριολεκτικά και τίποτε δεν θα μας επιστραφεί γεγονός!
σε φιλώ καλή μου
@μικρέ μας αυτοκράτορα με ποιά έννοια το "αβανταδόρικο";;
Δεν απαξιώνουμε πλέον τις στιγμές που ζούμε...μάθαμε πια πως είναι ανεπανάληπτες -κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά κι ας είναι μερικές απ τις στιγμές αυτές και μεταφορικά ανεπανάληπτες-..
Να στο πω πιο απλά αυτοκράτορά μου;;
"Ουκ αν δις εις τον αυτόν ποταμόν εμβαίης..."
Γι αυτό πλέον δεν απαξιώνονται
Ασπασμός
@υφάντρα μου (ξανά) είδα,περίμενα πως κάποιος θα μου στελνε τη βόμβα!!!!! Όχι πυρηνική βόμβα όμως!
Έψαξες πολύ γι αυτές τις λέξεις σαδίστρια υφάντρα;;;
@ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Θ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΤΟ CAPS....
ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΔΥΝΑΤΑ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ,ΟΠΩς ΙΣΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΩς ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ... ΚΙ ΟΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕς ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΣΕ ΜΕΝΑ,ΟΠΩς ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΜΑΣ
Hello, Alkyoni!
Very good in you blog! Thank you
Have nice wkend
Εγώ, αν σου έδινα τον ώμο μου, θα σου έλεγα: "κλάψε...κλάψε να ξαλαφρώσεις!". Και μετά θα σε πήγαινα έναν μακρινό περίπατο... και δεν θα σου έλεγα "μην ξακλάψεις ποτέ"... απλά θα φρόντιζα να μην ξανακλάψεις!
Ο Άσκαρ πάντα πρόθυμος για το καλό .. σα λυκόπουλο...!
Αλκυονάκι, αυτό το "κάποιου" πρέπει να προσέχει κανείς...
μας λυτρωνει το κλαμα ..με η χωρίς ωμο να βρουμε ,,λιγες ηταν οι φορές που βρηκα ωμο να κλαψω και απειρες αυτές που εκλαψα μόνη μου ..
~~~σεβα~~
πόσο ουτοπικός μπορεί να είναι
ένας τέτοιος ώμος...
πόσο δυσεύρετος...
την καλημέρα μου και μία ευχή:
εύχομαι να τον βρεις κάποτε...
ποτέ δεν είναι αργά...
Με καλύψανε οι προ-γράφοντες. Αναρωτιέμαι ποιος νοήμων και ευαίσθητος άνθρωπος δεν νιώθει έτσι όπως περιγράφεις;;;
Εμένα αυτό που με παρηγορεί είναι πως "όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά, πάντα, πάντα, θάναι αργά..." Αυτό εγώ το μεταφράζω πως τήν ίδια αίσθηση απώλειας θα είχαμε έτσι ή αλλιώς, όποιες και αν ήταν οι επιλογές μας". Ο κόσμος είναι ρηγματικός και τραγικός από τη φύση του.... καλημέρα παρ΄όλα αυτά!
@ασκαρδαμυκτούλι μ με αυτή τη φωτογραφία που έχεις γιατί μοιάζει κάπως απειλητικό το "θα σε πήγαινα ένα μακρινό περίπατο" και "θα φρόντιζα να μην ξανακλάψεις";;;
:|
Τροφή στην τίγρη;;
σμας!
@παιδίσκη μας όντως σαν .. λυκόπουλο,του το επισήμανα πιο πάνω..
το "κάποιου" ε;; φιλάκια μικρό μας!
@σέβι μ έτσι δεν είναι τελικά; Τις περισσότερες φορές,οι περισσότεροι μόνοι μας :xxx
@Γιώργο :) καλή εβδομάδα
@BeBe παρόλα αυτά ΕΣΥ πρέπει να "ξεκολλήσεις" απ το ποστ των 5, περάσαμε σε άλλα 5..κι εγώ με τις λέξεις της υφάντρας δεν μπορώ παρά μια πρόταση να σχηματίσω μόνο
πολύ σαδιστικό παιχνίδι!!
καλή εβδομάδα να χουμε όλοι
:)
Ο πόνος που νιώθουμε να μας κυριεύει ώρες-ώρες καλή μου, είναι κι αυτός εν δυνάμει χρήσιμος...
Κλάψε για να εκτονωθείς, για να αποφορτιστείς & να γαληνέψεις, κλάψε για να έρθει η κάθαρση!
Λυπάμαι που δεν υπάρχει δίπλα σου ένας τρυφερός ώμος να σε κρατήσει. Φτάνεις να ακουμπήσεις πάνω μου;
Μην απογοητεύεσαι όμως ματάκια μου! Η ιστορία της ζωής μας διδάσκει πως πρέπει να περνάμε από τέτοιες στιγμές μοναξιάς ξανά & ξανά μέχρι να γίνουμε δυνατοί...
Καλημέρα, Καλή εβδομάδα & εύχομαι τώρα να είσαι πολύ καλύτερα! Να χαμογεάς όμορφη!
Alkyoni μόνη να κλάψεις αν αυτό έχεις ανάγκη, συνήθως ο ώμος που ακουμπάμε συναισθήματα το εκμεταλλεύεται (προσωπική άποψη αυτό όχι συνταγή βέβαια).
Ξεκόλλησα όπως είδες, και περιμένω να δω πως θα χρησιμοποιήσεις τις λέξεις μου. (χα, χα, χα, και ξανά χα, χα, χα!)
Ότι δεν μας σκοτώνει
μας κάνει πιό δυνατό...
αγαπημένο τραγούδι!
αγαπημένη και η Παπαδάκη.
αγαπημένο και το κλάμα!
Εγώ την πήρα...
Συγνώμη...Απλώς μου γυάλισε...
Που να στην στείλω?
:)))
μέρες το βλέπω και λυπάμαι.
όχι που κλαίς.
γιατί αργεί ο άξιος ώμος...
Μην κλαις...
Πάντα ήμασταν λίγοι,
άνοιξε τα φτερά σου.
Απο κάποιο τραγούδι της sadahzinia είναι ο στίχος και στον χαρίζω.
εγω παλι τη ζωη μου ολη πισω,οχι δεν θα την ηθελα..καποιες μικρες στιγμες ισως καποιες στιγμες που ομως ηταν καθοριστικες..
για το αλλο..αγκαλιες υπαρχουν..εμεις αντεχουμε??
@ηλιαχτίδα μου κι εγώ να μην φτάνω οι ηλιαχτίδες φτάνουν παντού :xxx :)
@shades και ίσως να ναι και η μοναδική αλήθεια όσο σκληρό κι αν είναι
καλό βράδυ :)
@ΜπΕμΠέ τώρα κόλλησα εγώ!!!!! Τί μόνο εσύ;; Σημασία έχει σε ξεκούνησα φιλιά
@Livana περιμένω το πότε θα κάνεις μπλογκ!!
φιλώ σε
@φαντασματάκι πήρες εσύ τη ζωή μου;;;
:)
@Σ-Ταυ ... σ ευχαριστώ :))
@όλημας η ζωή σ έχασα...
Δεν κλαίω βρε τόσες μέρες,απλά δεν άλλαξα ποστ.το συγκεκριμμένο το "διάλεξα" ένα απ αυτά τα βράδια ξέρεις, που δεν πάει άλλο....
άπειρα φιλιά :)
@φεγγαραγκαλιασμένη μας αν θα θελες αυτές τις καθοριστικές στιγμές και τις είχες μάλλον θα τα διαφορετική και η ζωή ε;; Όλων μας αν μας δινόταν τέτοια ευκαιρία.
Και όχι δεν αντέχουμε οποιονδήποτε ώμο,ούτε κι εσύ φαντάζομαι,ούτε κανένας μας
φιλιά καλό σου βράδυ :)
Αλκυόνη αν και καταλαβαίνω τις δύσκολες στιγμές που ψάχνουμε ξένους ώμους....έχω πάψει να αναζητώ τέτοιους ώμους πολύ δε περισσότερο τη ζωή μου πίσω...
Ο Σεφέρης ,αν δεν κάνω λάθος, κάπου είπε "Οτι πέρασε καλά πέρασε...."
Υπάρχει τόση ομορφιά στηριγμένη σε δυνατούς ώμους γύρω μας...το δύσκολο είναι να βάλουμε και τον δικό μας ώμο για στήριγμα του άλλου
Υ.Γ εχεις και ενα σχόλιο στο δικό μου μπλόγκ για άλλο θέμα...
Αυτο το "μην κλαις"
πρεπει να εχει και συμπληρωμα....
"μην κλαις, ειμαι εγω τωρα κοντα σου, μαζι ολα...οι δυο μας... "
Γιατι αυτο που θελουμε ολοι μας δεν ειναι ενας ωμος.
Ειναι ενας συγκεκριμενος ωμος!!
σου στέλνω πρόσκληση για ιστορία.:)
χα χα θα κάνω άραγε????
Σε φιλώ και εγώ.
Kαλή μέρα Αλκυόνη :)
Φιλί :*
Μου ήρθε να σου πω, κλάψε, ξαλάφρωσε, μάθε να ζεις μόνη σου, ζήσε, προχώρα, άσε τα κλάματα και συνέχισε, αφού ζεις, δεν το βλέπεις? τι κάθεσαι και σκέφτεσαι? η ζωή προχωράει, εμείς γιατί να καθόμαστε να την αναλύουμε?
Μα, ποια είμαι εγώ να στα πω αυτά? Τα λέω κάθε μέρα σε μένα, κάθε μέρα τα ίδια με άλλη σειρά, κάθε μέρα άλλα λόγια, άλλος τρόπος... Ε, και τι έγινε?
Δε λέω τίποτε λοιπόν.
Μόνο ότι διάβασα το ποστ σου.
Για ρίξε μια ματιά εδώ :)
http://aurelios.blogspot.com/2007/03/blog-post_13.html
Δημοσίευση σχολίου
<< Home