Στην υγειά όλων στο μπλογκοχωριό

ρακόμελο
Και σκέψεις,έτσι μιας και μερικές φορές το ποτό σου φέρνει την "αλήθεια" μπροστά" σου:
"Πόσοι ειλικρεινείς είμαστε εδώ σ αυτό που όλοι αποκαλούμε "μπλογκοχωριό";;
Δείχνουμε αυτό που είμαστε ή αυτό που θέλουμε να νομίζουν πως είμαστε;
Λέμε σε κάποιον όλα όσα πραγματικά νιώθουμε,όλα τα συναισθήματα που μας προκαλεί η διαδικτυακή (πολλές φορές και μεταξύ αρκετών όχι μόνο) διαδικτυακή "επαφή"
Έχω αρχίσει να πιστεύω,πως όλοι μα όλοι χρησιμοποιούμε τον υπαινικτικό μεταξύ μας λόγο
Γράφουμε για μας,για το παρελθόν μας,ένδοξο/άδοξο δεν έχει σημασία,όπως και να γράψουμε γι αυτό παρελθόν ήταν πέρασε,πάει όσο και να μας επηρεάζει προχωράμε...
Θέλουμε να πλησιάσουμε κάποιον/κάποια από δω και γινόμαστε πάλι όσα αφήσαμε -υποτίθεται- στην εφηβεία μας.
Ναι φίλε/φίλη κάπου μ έχεις επηρεάσει με όσα γράφεις,θέλω να σε δω από κοντά χωρίς να μου κουβαλάς όσες εμπειρίες είχες απ το διαδίκτυο,είμαι ένα καινούριο άτομο,αν έχω σχέση μ ό,τι ίσως άσχημο γνώρισες θα δείξει...απλά θέλω να σε δω από κοντά και βλέπουμε και οι δυό αν γίνεται να συνεχιστεί οποιαδήποτε σχέση...
Έτσι γιατί δεν μιλά κανένας μας;
Δεν έχουμε ενηλικιωθεί; Φοβόμαστε την απόριψη; Το ξεβόλεμα; (Ο νοών νοείτω)
Μην κοροϊδευόμαστε... μπλογκοέρωτες -αδόκιμος όρος αλλά δεν βρίσκω κάποιον πιο κατάλληλο αυτή τη στιγμή- έχουν γεννηθεί υποθέτω πολλοί...
Κι εμείς κλεισμένοι ο καθένας στο καβούκι -μπλογκ του- με τον υπαινικτικό λόγο να προσπαθούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του άλλου/άλλης μπλόγκερ
Όπως και στην πραγματική ζωή!!!!!
Και η διαίσθηση;; Αυτή που σου λέει πως ο/η τάδε σου ταιριάζει απόλυτα;
Θυσιάζεται στο βωμό του φόβου.
Τελικά ίσως τίποτε πιο υποκριτικό απ τα μπλογκς και τα ποστ που αναφέρονται στο παρόν μας...για να μην τα γενικεύω υπάρχουν εξαιρέσεις και τις ξέρουμε όλοι.
Έτσι κι αλλιώς μια "γειτονιά" είμαστε.
Θες καλέ μου/καλή μου να με συναντήσεις;
Άσε ένα σχόλιο ειλικρινές και όχι υπαινικτικό.
Αλήθεια δεν έχουμε κουραστεί;Δεν έχουμε μάθει τελικά ίσως τίποτε απ το παρελθόν μας που τόσο εύκολα παρουσιάζουμε-εκθέτουμε και το συνεχίζουμε κι εδώ,πιστεύοντας πως είμαστε κάποιοι άλλοι.Όμως είμαστε οι ίδιοι!
Ξανά λοιπόν στην υγειά σας/μας.
Υπαινικτικό λόγο κι εγώ ναι,όπως κι εσείς...εσύ!

allmylife said...είναι που με έκανες να αισθανθώ πως έχουμε "πρόσωπα" στο διαδίκτυο...

Η απάντησή σου

όλη μας η ζωή

Γελάω γιατί με αφορμή το σχόλιο της allmylifelila χτες "πόζαρα" στον καθρέφτη του μπάνιου,δύσκολο τελικά να προσπαθείς να φωτογραφίσεις τον εαυτό σου...
Από κάθε άποψη δύσκολο.

Ένα κρεβάτι φτάνει;;;;Argentina Hotel και άλλα "φτηνά" ονόματα και συναισθήματα

αφορμή γι αυτό το ποστ στάθηκε ένα άλλο ποστ του

Γιώργου

με τον τίτλο Ξενοδοχείο ‘Αρζεντίνα’, δωμάτιο 212…
Δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ,να μη μιλήσω...
Όσο όμορφα και ρομαντικά να περιέγραψε ο Γιώργος στο ποστ του,όσα συμβαίνουν μέσα σ αυτό το δίωρο,στα ξενοδοχεία ημιδιαμονής-έτσι τα ονόμασε κάποτε ένας πολύ καλός μου φίλος και υποθέτω,πως κι αυτή θα ναι η "επίσημη" ονομασία τους-δεν γίνεται πίσω απ το πέπλο της ρομαντικής περιγραφής,να μη βλέπουμε και την πραγματική εικόνα!!!!!!
Και η πραγματική εικόνα είναι δυό ενήλικες,που έχουν αποφασίσει να ενώσουν τις ζωές τους (με άλλους),γνωρίζονται και στο όνομα κάποιου πόθου ή έστω ενστίκτου, που στο όνομα των "προσχημάτων" βαφτίζουν αγάπη-έρωτα-επιθυμία,πάνε εκεί,πληρώνουν ένα φτηνό αντίτιτιμο (στο ξενοδοχείο) και περνούν "ευχάριστα" δυό ώρες!!!
Το αντίτιμο του ξενοδοχείου...είναι όντως φτηνό,σκέφτονται όμως πόσο πιο φτηνό είναι αυτό που κάνουν;;Ή μάλλον πόσο πολύ ακριβό;
Κοροϊδεύουν πρώτα τους εαυτούς τους,ίσως και να μαι απόλυτη δεν ξέρω- αλλά αν τόσο πολύ αγαπιούνται γιατί ΔΕΝ μιλάνε ανοιχτά στις οικογένειές τους,για τον καινούριο δρόμο που έχουν ανοίξει στη ζωή τους και την απόφασή τους,να προχωρήσουν πια σ αυτό το δρόμο;;
Γιατί δέχονται να λερώνουν όσα νιώθουν με τα "συνομωτικά" και ίσως ειρωνικά βλέμματα του κάθε τέτοιου ξενοδόχου....και ονομάζουν αυτάτα βλέμματα "γεμάτα κατανόηση";;;
Σίγουρα οι δικαιολογίες θα ναι πολλές.
Δεν θέλω να πληγώσω τον/την "επίσημα" σύντροφό μου. Ποιόν κοροϊδεύουν θα ξαναρωτήσω;;
Πιστεύουν όντως πως δεν έχουν γίνει αντιληπτοί;; Ή πως ΔΕΝ θα γίνουν κάποια στιγμή;
Τα παιδιά μου η δεύτερη δικαιολογία. Και η χειρότερη κοροϊδία.Τα παιδιά σε αντίθεση με μας -που είμαστε "ενήλικες" διαθέτουν κεραίες και συλαμβάνουν και την παραμικρή αλλαγή,άσχετα αν δεν μιλούν,μεγαλώνουν σ ένα δηλητηριασμένο απ την υποκρισία περιβάλλον.
Φόβος είναι η αφορμή και η αιτία αυτών των δίωρων.Φόβος για το "άγνωστο",φόβος μήπως οδηγηθούν πάλι σε μοναξιά...Και η ρουτίνα που ζουν.
Αντιμετωπίζεται πιο εύκολα η ρουτίνα,όταν μετράς μέρες,ώρες που θα βρεθείς πάλι για δυό ώρες στο "ξενοδοχείο"
Αλήθεια τελικά όλοι αυτοί... και παντρεμένοι και παντρεμένες ποιόν στ αλήθεια κοροϊδεύουν;;;;;;;
(Ίσως να γράφω κάπως αυστηρά κι απόλυτα και να μην αναγνωρίζω σε κανέναν κανένα ελαφρυντικό...ευτυχώς όμως μέχρι τώρα δεν αντιμετώπισα κάτι τέτοιο...και ο λόγος διαζυγίου μου,μόνο κάποια δίωρα φτηνά δεν ήταν η αιτία)

Σβούρα...

είναι και γυρίζει....













(ένα απ τα δωράκια που έκανα στον εαυτό μου όσο ήμουν στο Πήλιο)
κι επί τη ευκαιρία... ν ακούσω για τα δωράκια σας;;;
ΥΓ :επάνω δεξιά έβαλα πάλι "Το Μονόγραμμα" για όσους δεν μπόρεσαν λόγω προβλήματος να το κατεβάσουν