με το φεγγάρι αγκαλιά ..έχεις "πρόταση" για ποτάκι όχι πρωί πρωί βρε..δες το ποστ σου all .. Ανατολή αλλά διαφορετική απ τις άλλες τελικά είμαστε αρκετοί που ξυπνήσαμε πρωί πρωί στο μπλογκοχωριό
καλη σας ημερα εδω.. :) χθες περασες απο το τσαντηρι μου πρωι, αλλά εγω ηδη ειχα μεταφερθει στο βασιλειο μου, τις γουβες του νεροχυτη μου :)
ωστοσο, οταν εγω, πριν απο σενα, περασα απο το καλυβι σου, ειχα την εντυπωση πως βρηκα εδω καποιο αλλο ποστ να "καθεται" πανω απο τον Μονε :) αφου ομως ο Μονε το αποτιναξε και καλα του εκανε :) να προσθεσω εδω τη καλημερα μου !!! να περνας καλα Αλκυονη του Βορρα!
Το "εύθραυστον" είναι ό,τι πιο ενθαρρυντικό έχω διαβάσει τελευταία, καθώς όλοι θέλουμε να δείχνουμε δυνατοί ακόμη κι αν δεν είμαστε.Βάλε σε παρακλώ μια πιο αισιόδοξη λιακάδα απ' αυτή του ιμπρεσιονιστή και γέμισε φως...
"Ομως το ύφος το έδιναν οι δύο πίνακες: και οι δύο γυμνά, κορίτσια σε ηλιόλουστα εσωτερικά, ροζ, κόκκινα, πράσινα, κεχριμπαρένια, όλο φως, ζέστη, που έλαμπαν σαν κίτρινες φωτιές απο ζωή, ανθρωπιά, οικειότητα, σεξουαλικότητα, μεσογειακότητα. -Τον ξέρεις; Κούνησα το κεφάλι. -Μποννάρ. Το φως του ήλιου. Ένα γυμνό κορίτσι. Μια καρέκλα. Μιά πετσέτα, ένα μπιντέ. Ένα πλακοστρωμένο πάτωμα. Ένα μικρό σκυλί. Και δίνει αξία σε ολόκληρη την ύπαρξη. Κοίταξα τον ένα στα αριστερά. Έδειχνε ένα κορίτσι κοντά σε ένα ηλιόλουστο παράθυρο με την πλάτη γυρισμένη, που προφανώς στέγνωνε τους γοφούς της και συχγχρόνως κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Θυμόμουν την Άλισον, την Άλισον που τριγυρνούσε στο διαμέρισμα γυμνή, τραγουδώντας σαν παιδί. Ήταν ένας αξέχαστος πίνακας: χάριζε ένα πυκνό φωτοστέφανο στις πιο καθημερινές στιγμές, έτσι ώστε η στιγμή αυτή και όλες οι παρόμοιες στιγμές δεν θα ξαναγίνονταν ποτέ τελείως καθημερινές. Απόσπασμα απο το βιβλίο του Τζων Φωουλς, "Ο Μάγος".
21 Comments:
Ο αγαπημενος μου ζωγραφος..:-*
αερικό μου το ίδιο κι εμένα
θέλω να ξημερώσει μια μέρα χαμογελαστή
για όλους
..τι γαληνιος ο μονε..
..καλημερουδιααααα..
Ανατολή, Αλκυόνη.
Χαίρομαι!
με το φεγγάρι αγκαλιά ..έχεις "πρόταση" για ποτάκι όχι πρωί πρωί βρε..δες το ποστ σου
all .. Ανατολή αλλά διαφορετική απ τις άλλες
τελικά είμαστε αρκετοί που ξυπνήσαμε πρωί πρωί στο μπλογκοχωριό
ένας από τους αγαπημένους μου...
ξέρεις ό,τι οι περισσότεροι πίνακές του απεικονίζουν τον κήπο του;
αρχή μιας μέρας,
νέο ξεκίνημα...
την καλησπέρα μου...
Ωραία ιμπρεσσιονιστική στιγμή. Θα μπορούσε άραγε να είναι και το λιμάνι της Σαλονίκης;
Μετά το σκοτάδι η ανατολή, Αλκυόνη μου . Να μην το ξεχνάμε ! Φιλιάάά
Always the sun...
Καλημέρα
:ο)
καλη σας ημερα εδω.. :)
χθες περασες απο το τσαντηρι μου πρωι, αλλά εγω ηδη ειχα μεταφερθει στο βασιλειο μου, τις γουβες του νεροχυτη μου :)
ωστοσο, οταν εγω, πριν απο σενα, περασα απο το καλυβι σου, ειχα την εντυπωση πως βρηκα εδω καποιο αλλο ποστ να "καθεται" πανω απο τον Μονε :)
αφου ομως ο Μονε το αποτιναξε και καλα του εκανε :) να προσθεσω εδω τη καλημερα μου !!!
να περνας καλα Αλκυονη του Βορρα!
Ευχαριστούμε για το δώρο, είναι χρήσιμο! ...σήμερα βρέχει στην Αθήνα!
Κάθε ανατολή με κάνει να αισθάνομαι καλά....
Καλή μέρα να έχεις alkyoni :)
Το "εύθραυστον" είναι ό,τι πιο ενθαρρυντικό έχω διαβάσει τελευταία, καθώς όλοι θέλουμε να δείχνουμε δυνατοί ακόμη κι αν δεν είμαστε.Βάλε σε παρακλώ μια πιο αισιόδοξη λιακάδα απ' αυτή του ιμπρεσιονιστή και γέμισε φως...
ΕΤΣΙ ...ΜΠΡΑΒΟ:))))
κάθε δύση με κάνει να προσμένω την ανατολή.
Με μελαγχολεί πάντως ακόμη κι η ανατολή-είναι σα να υπάρχει μέσα της η υποψία του ηλιοβασιλέματος...,γι' αυτό και μερικές φορές τόσο πολύ του μοιάζει.
"Ομως το ύφος το έδιναν οι δύο πίνακες: και οι δύο γυμνά, κορίτσια σε ηλιόλουστα εσωτερικά, ροζ, κόκκινα, πράσινα, κεχριμπαρένια, όλο φως, ζέστη, που έλαμπαν σαν κίτρινες φωτιές απο ζωή, ανθρωπιά, οικειότητα, σεξουαλικότητα, μεσογειακότητα.
-Τον ξέρεις;
Κούνησα το κεφάλι.
-Μποννάρ.
Το φως του ήλιου. Ένα γυμνό κορίτσι. Μια καρέκλα. Μιά πετσέτα, ένα μπιντέ. Ένα πλακοστρωμένο πάτωμα. Ένα μικρό σκυλί. Και δίνει αξία σε ολόκληρη την ύπαρξη.
Κοίταξα τον ένα στα αριστερά. Έδειχνε ένα κορίτσι κοντά σε ένα ηλιόλουστο παράθυρο με την πλάτη γυρισμένη, που προφανώς στέγνωνε τους γοφούς της και συχγχρόνως κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Θυμόμουν την Άλισον, την Άλισον που τριγυρνούσε στο διαμέρισμα γυμνή, τραγουδώντας σαν παιδί. Ήταν ένας αξέχαστος πίνακας: χάριζε ένα πυκνό φωτοστέφανο στις πιο καθημερινές στιγμές, έτσι ώστε η στιγμή αυτή και όλες οι παρόμοιες στιγμές δεν θα ξαναγίνονταν ποτέ τελείως καθημερινές.
Απόσπασμα απο το βιβλίο του Τζων Φωουλς, "Ο Μάγος".
Καλησπέρα, αξίζει να μελετήσει κανείς τα Χρώματα του Monet.
Εξαιρετικός πίνακας και η τεχνική.
Καλησπέρα σας.
Αλκυονι την καλησπερα μου και καλο ξημερωμα με νεα ανατολη
Δημοσίευση σχολίου
<< Home