Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 25, 2006

Βιρτζίνια Γούλφ

Mrs. Dalloway
by
Virginia Woolf

Mrs. Dalloway said she would buy the flowers herself.....








Virginia Woolf
1882-1941

H Virgininia Woolf γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου 1882.
Ανατράφηκε με συντηρητική βικτοριανή αγωγή.Καταπιέστηκε πολύ καθώς εμποδίστηκε να πάει σχολείο και όλη της τη ζωή κουβαλούσε αυτό το βάρος.
Ο θάνατος της μητέρας της στα 13 της χρόνια,που τον διαδέχτηκαν οι θάνατοι του πατέρα της και της αδερφής της Στέλλας,την οδήγησαν σε αλλεπάλληλους νευρικούς κλονισμούς.
Σύμφωνα με μελετητές της,η Virginia Woolf ήταν μανιοκαταθλιπτική.
Περνούσε περιόδους έντονης διέγερσης,αλλά και διαστήματα κατάθλιψης.Στα ημερολόγιά της αναφέρει,πως άκουγε φωνές,που της έλεγαν πως δεν αξίζει.
Όλη της τη ζωή προσπαθούσε να ξεπεράσει το θάνατο των αγαπημένων της προσώπων.
Θα παντρευτεί τον Leonard Woolf στα 1912,αλλά ένα χρόνο μετά παθαίνει κατάθλιψη και κάνει την πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας.
Στο ημερολόγιό της γράφει " Έχει πλάκα να είσαι τρελή.Προκαλεί ωραίες ιδέες-καλύτερα απ όταν έχεις τα λογικά σου"
Ο άντρας της για να την προφυλάξει απ τους αγχώδεις ρυθμούς του Λονδίνου,την πείθει να μετακομίσουν στο Richmont.
Εκεί εκδίδει το πρώτο της βιβλίο " Voyage out" το 1915.
Οι Woolf ιδρύουν το τυπογραφείο τους Hogarth press το 1916. Εκδίδουν T.S.Eliot,Maxim Gorky,E.M Forster,Katherine Mansfield, τα άπαντα του Sigmund Freud.
Παράλληλα η Virginia διαβάζει ασταμάτητα.Μπορούσε πλέον να εκδίδει και μικρότερα βιβλία όπως το Kew Gardens και το Mark on the wall.Της άρεσε να γράφει στον κήπο τους,αλλά συχνά έγραφε όρθια,σ ένα ειδικά διαμορφωμένο γραφείο.
Είχε τη δικιά της συγγραφική συνταγή : 250 λέξεις την ημέρα.
Δεν έγραφε παραπάνω.Δεν άντεχε.Αλλά κάθε μέρα,ό,τι και να συνέβαινε,έγραφε τις 250 λέξεις της.Λάτρευε τους περιπάτους στην εξοχή,όπου την άκουγαν να απαγγέλλει δυνατά τη συνέχεια των κεφαλαίων της.
Την περίοδο του πολέμου ένοιωθε οτι είχε χάσει το ταλέντο της,καθώς δεν εύρισκε πλέον νόημα στη συγγραφική εργασία,με την τρέλλα που είχε καταλάβει τον κόσμο.
Στις 28 Μαρτίου 1941 νιώθοντας πως βυθίζεται στην ασθένειά της,πήρε την απόφαση να τερματίσει τη ζωή της.Φόρεσε ένα βαρύ παλτό ,γέμισε τις τσέπες της με πέτρες κι έπεσε στα παγωμένα νερά του ποταμού Ouse κοντά στο σπίτι της.

buzz it!

21 Comments:

Blogger ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ said...

Πόσο κοντά στην Αλήθεια βρισκόταν ε;Πιστεύω πως αν το περιβάλλον δεν την αντιμετώπιζε ως τρελή, θα ζούσε και δεν θα αυτοκτονούσε!

Δυνατό post!!!

(Aν μάθω για καμιά εκδήλωση να σου πω;)

7:43 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

πολύ κοντά,περισσότερο απ όσο θα μπορέσουμε ποτέ να φανταστούμε
(Εννοείται,πως θα με ειδοποιήσεις για εκδηλώσεις)
:)

8:15 μ.μ.  
Blogger Alkyoni said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

8:15 μ.μ.  
Blogger Orelia said...

προσφατα παρακολουθησα μια εκπομπη στην τηλεοραση οπου παρουσιαζοταν η εκθεση εργων που αναφερεται στην μελαγχολια
εργο καποιου Γαλλου που δεν ξερω ποιος ειναι γιατι το ονομα του δεν αναφερθηκε οση ωρα εβλεπα την εκπομπη και γιατι δεν ειμαι ενημερη..!
11 χρονια του πηρε να συγκεντρωση και να παρουσιασει τα εργα

αναμεσα στην συζητηση αναφερθηκε και στην Βιρτζινια Γουλφ σαν την μεγαλυτερη συγγραφεα του 20 αι., η οποια γραφοντας το τελευταιο της εργο, βρεθηκε στο μεγιστο της αρρωστιας της και εθεσε τερμα στη ζωη της διοτι, τιποτε αλλο δεν της εμενε μια και ειχε χρησιμοποιησει μεχρι τελους, αποστραγγισει, την δυνατοτητα της εκτονωσης που δινει η συγγραφη...

επισης, χαρακτηριζε το κυματοειδες της διαθεσης των καταθλιπτικων, και εμοιαζε να αγαπα αυτο που ελεγε, σαν πηγη ζωης... οχι σκετα εμπνευσης αλλά ζωης
αυτο το πανω κατω ε ι ν α ι η ζωη, ελεγε... μεχρι που στον 19ο νομιζω αι. χαρακτηριστικε αρρωστεια και περιθωριοποιησε τους πασχοντες...

δεν ξερω γιατι καθομαι και στα γραφω αυτα ολα
ασε που μπορει και να τα μεταφερω μισα ή με ανακριβειες
με εντυπωσιασε ομως ως προς τις γνωσεις και τον τροπο παρουσιασης αλλά και την αγαπη του...

μπαινοβγαινω εδω μεσα καποιες μερες τωρα, κι ειπα κατι να πω...
το παρακανα
:)

καληνυχτα!

8:23 μ.μ.  
Blogger Alexandra said...

Πολλοί ιδιαίτερα ευφυείς άνθρωποι αγγίζουν την κατάθλιψη και άντε πάλι... (στις μέρες μας έχει φτάσει σε επίπεδα επιδημίας). Ώσπου να φτάσουν στο σημείο της μη-επιστροφής.

Τί καθαρότητα μυαλού είχε εκείνη τη στιγμή, τί πόνο ψυχής που τίποτα δεν την παρηγορούσε να μείνει πίσω... Συμπτώματα αρρώστειας αφόρητα επώδυνης στην ψυχή...

Τραγική κατάληξη μιας υπερευαίσθητης ψυχής.

Καλησπέρα!

10:43 μ.μ.  
Blogger αλκιμήδη said...

Αλκυόνη νομίζω ότι πρέπει να την ανακαλύψω κανονικά τη Virginia Woolf. Μου δίνεις αφορμή και σε ευχαριστώ


@ orelia
σε ευχαριστώ για αυτό που έγραψες. Είναι πανέμορφο, και μια άλλη οπτική της κατάθλιψης, απενοχοποιητική,

Κύμα - ζωή
το αφήνω μέσα μου να ωριμάσει

11:17 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Aπλά λατρεύω αυτή τη γυναίκα..Τα κείμενά της με αγγίζουν απίστευτα πολύ..

12:08 π.μ.  
Blogger NinaC said...

Πολύ καλό, Αλκυόνη!

9:33 π.μ.  
Blogger UrbanTulip said...

To Mrs Dalloway ειναι το αγαπημενο μου βιβλιο της Woolf. Δες και το The Hours. εχει ωραιες αναφορες.
Το οτι εγραφε 250 λεξεις τη μερα φαινεται και στα γραπτά της. Η κάθε της λέξη, το κάθε αρθρο, το κάθε κομμα υπήρχε λόγος που ήταν εκεί. Από τις πιο ομορφες γραφές που έχω δει ποτέ μου...

10:12 π.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

10:46 π.μ.  
Blogger Σταυρούλα said...

Αλκυονάκι, εύγε! Τέτοιες αγάπες αξίζουν πολλά! Φιλιάάά!

10:59 π.μ.  
Blogger nyctolouloudo said...

Έχει πλάκα να είσαι τρελή.....

πολύ σωστό!

2:11 μ.μ.  
Blogger 114ΛΕΞΕΙΣ said...

ευχαριστω. δεν ηξερα τιποτα για τη ζωη της.

4:43 μ.μ.  
Blogger Nyktipolos said...

Όπως τα είπε η τουλίπα. 250 λέξεις δουλεμένες σαν ψηφιδωτό...

Την καλημέρα μου και χαρηκα που σε βρήκα

9:17 π.μ.  
Blogger Sigmataf said...

Εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για μία απο τις μεγαλύτερες φιγούρες.
Τις ¨ΩΡΕΣ¨ τις εχεις δει

12:30 μ.μ.  
Blogger bebelac said...

Εξαιρετική τόσο η Βιρτζίνια όσο και το ποστ. Και ωραίος ο πίνακας με την Οφηλία.
ευχαριστούμε

12:57 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Τελικά ποιός την φοβόταν αυτή;
Και γιατί την φοβόταν; Την φοβάτε ακόμα;

Την Καλημέρα μου cherie

12:58 μ.μ.  
Blogger scalidi said...

Ο ίδιος ο εαυτός της τη φοβόταν. Διαβάζω τώρα το δικό της "Το δωμάτιο του Ιάκωβου"

4:36 μ.μ.  
Blogger homelessMontresor said...

Έχει τη γοητεία της η τρέλα!
Θα έρχομαι συχνότερα από εδώ μου φαίνεται :-)

6:07 μ.μ.  
Blogger γιώργος said...

εμπεριστατωμένο κείμενο...
ακριβώς στο στόχο...

και η ζωή της Γουλφ, όπως κάθε 'κολασμένου' καλλιτέχνη...

καληνύχτα...

12:07 π.μ.  
Blogger Dark_Maiden said...

Πόλύ όμορφο κείμενο.

Όσο για τη Βιρτζίνια Γουλφ, είναι μια τρανή απόδειξη, ότι ακόμα και στη θλίψη, μπορεί να κρύβεται ένα διαμάντι.

10:41 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Page copy protected against web site content infringement by Copysca
pe SYNC BLOGS


ask2use.com: Μόνο αποσπασματική αντιγραφή
ask2use.com: Απαραίτητη η δωρεά σε φιλανθρωπική οργάνωση
ask2use.com: Μόνο για μη-κερδοσκοπική χρήση
ask2use.com: Υποχρεωτική η αναφορά πηγής
ask2use.com: Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια
website stats Who links to my website?