παράνοια..
ή απλά η διαπίστωση πως ορισμένοι άνθρωποι,απλά,αργά,αθόρυβααπομακρύνονται.
Χωρίς να σου δώσουν μια ευκαιρία
Μια ευκαιρία να σε γνωρίσουν
Μια ευκαιρία να τους πεις,να μη φύγουν
Στην ίδια μοναξιά φυλακισμένοι ζούμε όλοι.
Όσο κι αν δεν θέλουμε να το δούμε
posted by Alkyoni at 10:47 π.μ.
10 Comments:
βλεπουμε αυτο που μπορουμε...
δυστυχως...
Δεν θέλουμε, γιατί αλλιώς ποια σημασία θα είχαν όλα όσα κάνουμε; Φιλιά, Αλκυονίτα!
προαποφασισμένες κινήσεις,
αποφασισμένων ανθρώπων...
καλησπέρα αλκυόνη...
Φταίει το Φθινόπωρο...
:(
μα θα γυρίσουν...
:)
Alkyoni !!!
Τι εκανες κι εξαφανιστηκαν τα links και to profile σου;;;;;;;;;;;
Ωρα 23:12 και δεν τα δειχνει στο μπλογκ σου!!
Οσο γι αυτους που δεν δινουν ευκαιρια να τους γνωρισεις και να σε γνωρισουν μη σκας.."αν ειναι να 'ρθει θε να ρθει, αλλιως θα προσπερασει.." :-)
Ξαναεμφανιστηκαν..μαλλον απ τα γνωστα κολπα του blogspot ηταν..:-))
Στην ίδια μοναξιά φυλακισμένοι ζούμε όλοι...
Πικρό και κόντρα στην αισιοδοξία των ημερών μου, αλλά τόσο αληθινό.
@αερικό,
μα προσπερνώντας βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στη μοναξιά. Αυτό που πληγώνει δεν είναι μόνο ότι συγκεκριμένοι άνθρωποι απομακρύνονται, αλλά η διαπίστωση ότι αυτό συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Φόβος επαφής θα το έλεγα εγώ.
Ευτυχώς υπάρχουν εξαιρέσεις (να την η αισιοδοξία ξαναξύπνησε!)
τις καληνύχτες μου
Ο καθενας ζει στη δικη μοναξια.Βιωνει το το πρσωπικο δραμα της αποξενωσης,χωρις να μπορει να αντιδρασει...
Μετα ως επακολουθο ερχεται η καταθλιψη...
Ναι ρε γμτ, μια ευκαιρία, καλά το είπες. Μια ευκαιρία ζητάμε, τόσο δύσκολο είναι πια να μας τη δώσουν;
όντως μερικοί άνθρωποι απομακρύνονται, χωρίς να σου δίνουν την ευκαιρία να τους γνωρίσεις. Όχι να καθίσουν να τους γνωρίσεις, με το ζόρι, επειδή π.χ τους είπες πιθανόν κάποια στιγμή, τι άξια που γράφεις. Απλά τελικά, διακατέχονται από αναισθησία και επίσης απλά.. επιβιώνουν χάρη στη φήμη τους. Μόνο να μιλάνε αλλά να μην κάνουν διάλογο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home