αστερόσκονη

Μια έκρηξη υπερκαινοφανούς που έγινε "πρόσφατα" στη γαλαξιακή μας γειτονιά χαιρετίσθηκε ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της αστροφυσικής.
Η έκρηξη αυτή έγινε αντιληπτή το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου του 1987 κι έλαβε χώρα στο Νέφος του Μαγγελάνου,μόνο 170.000 έτη φωτός απόσταση από μας.
.....
Ο υπερκαινοφανής του Φεβρουαρίου -γνωστός πια ως 1987Α-διατήρησε με διακυμάνσεις τη λαμπρότητά του και από τα μέσα Ιουνίου άρχισε να σβήνει ήρεμα.
Η συγκίνηση όμως των επιστημόνων παρέμεινε επί πολύ αμείωτη.Ήταν η πρώτη γενιά που είχε την τύχη να παρατηρήσει με ακρίβεια μια παρόμοια κατακλυσμική έκρηξη,και να συλλέξει έναν πλούτο πληροφοριών.Ο πρόγονος του υπερκαινοφανούς,το αστέρι δηλ. που εξερράγη,είχε ήδη καταγραφεί στο παρελθόν και εντοπίσθηκε γρήγορα.Είχε 20 φορές τη μάζα του ήλιου και η άσημη ζωή του,που του επεφύλασσε εν τούτοις αυτό το φαντασμαγορικό τέλος,διήρκεσε περί τα 10.000.000 χρόνια.Με την λαμπερή αυτή έκρηξη -μια αποθέωση φωτός- το ίδιο το Σύμπαν πρόσφερε την συνηγορία του στις θεωρίες για την αστρική εξέλιξη
Η εκτόξευση στο διάστημα τεραστίων ποσοτήτων ύλης από την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς εμφανίζεται πράξη σπάταλη.Αποτελεί όμως βασική διαδικασία,όχι μόνο του συμπαντικού κύκλου,αλλά και του κύκλου της ζωής...
..............
Ηχεί ασφαλως απίστευτο,αλλά ο χρυσός στο λαιμό μιας γυναίκας ή το ουράνιο ενός πυρηνικού αντιδραστήρα προέρχονται όλα,από εκρήξεις αστεριών στο μακρινό κι αβέβαιο παρελθόν.
"Το όνειρο της ανθρωπότητας να φτάσουμε τα άστρα να τα ψηλαφίσουμε γίνεται καθημερινά πραγματικότητα,εδώ πάνω στον δικό μας πλανήτη.Κόψτε ένα λουλούδι.Δοκιμάστε κάποιο φρούτο.Χαϊδέψτε το πρόσωπό σας.Όλα αυτά είναι κομμάτια κάποιου άστρου"
Μπορεί να μοιάζει με γοητευτικό παραμύθι,αλλά είμαστε φτιαγμένοι από
αστερόσκονη και τη ζωή μας την οφείλουμε στον θάνατο κάποιου άστρου.

Από το βιβλίο του Γ.Γραμματικάκη "Η αυτοβιογραφία του φωτός"

απάντηση και στη φίλη

που αναρωτιέται για τ άστρα

(στο ποστ Μια νύχτα)