πέρασε.....
κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί...
πεθαμένες καλησπέρες
ΔΕΝ γουστάρω να μου πει.....
posted by Alkyoni at 10:26 μ.μ.
Σάββατο, Οκτωβρίου 21, 2006
κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί...
πεθαμένες καλησπέρες
ΔΕΝ γουστάρω να μου πει.....
41 Comments:
Να κρατήσω το "πέρασε"?
Καλησπέρα.
ό,τι θες!
καλησπέρα σου :)
Hello Alkyoni!
Ola kala??
χα! ήρθε ο ΟΤΕς;;
επιτέλους
φιλί :)
ναι;
χαίρομαι :)
ακριβώς...
καλησπέρα...
Εγώ γιατί δεν κατάλαβα? Ε? Ε?
γιώργο καλό βράδυ
Ντολ... δεν έχει κάτι να καταλάβεις παραπάνω..η (πρώην) σχολή μου είναι...
κι εγώ στην άλλη φωτογραφία :)
α ναι αυτή που τρ;eχει να φύγει με γυρισμένη πλάτη :)
Γυρισμένη πλατη? Πωπω φωτο(α)γένεια!;)
Καλησπέρα και εδώ αγαπητή μου.
Λέω γενικώς πως αν κάτι υπήρξε, δεν χάνεται ποτέ.
Άρα πεθαμένες, δεν θα είναι οι καλησπέρες.
Ξύνουσες πληγές μπορεί... :)
Καλησπέρα
Δηλαδή, θα μπορούσες να τρέχεις να φύγεις χωρίς να έχεις γυρισμένη την πλάτη; ;)
(καλά μη το πάρεις τοις μετρητοίς αυτο το τελευταίο, ένα από τα κρύα αστεία μου είναι ..)
Στα ιδια μερη θα ξαναβρεθουμε...
Καλημέρα,
νεογέννητη.
:-)
μη μας το κάνες αυτό ρε συ...
κακούργα...
@ κατερίνα καλώς ήρθες :)
@ μάρκο .... ε τί να πω τώρα!!! :)
@preza tv χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια ....
@alzap καλημέρα και σε σένα (νεογέννητη);;
@nahames κλπ... τί έκανα η κακούργα;;;; :)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
..ΠΕΡΝΑ ΝΑ ΚΕΡΑΣΤΕΙΣ!!
Και αν σου έλεγε "γουστάρω", πάλι "πεθεμένες καλησπέρες" θα ήταν;
Καλή σου ημέρα.
@george ντεν κατάλαβα
@ σέβι απ τους πρώτους :)
@sexpir πόσο;
και καλά κάνεις.
Απόσπασμα από συνέντευξη του μίλτου Πασχαλίδη που τραγουδά το τραγούδι,στροφή του οποίου ανέβασα στο ποστ μου
* Εδώ και χρόνια ήθελα να σε ρωτήσω τι γίνεται τελικά με εκείνες τις «Πεθαμένες καλησπέρες…»
Μου είναι δύσκολο να μιλάω για τραγούδια μου. Απλά, παίρνω μεγάλη χαρά όταν διαπιστώνω ότι περιγράφοντας μια τελείως προσωπική μου εμπειρία, υπάρχει κόσμος που ταυτίζεται μ' αυτήν.
Δεν είναι τόσο η χαρά της επιβεβαίωσης, όσο η αποκάλυψη ότι είμαι λιγότερο μόνος απ΄ όσο φανταζόμουν.
Οι "Πεθαμένες Καλησπέρες" ήταν μια απόπειρα να ξορκίσω την ερημιά των συναντήσεων με πρόσωπα που υπήρξαμε αγαπημένοι, και πια δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Καλύτερα τίποτα, λοιπόν, παρά να προσποιείσαι ότι με θυμάσαι...
απ το site http://www.pyxida.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1714
Καλησπέρα...
ζωντανές καλημέρες από μένα
και καλή εβδομάδα
στον Μιλτο χρωσταω απιθανες στιγμες μου κι εμπνευσεις μου
το πιο χρηστικο δωρο που δεχτηκα ποτε, ηταν τη περασμενη πρωτοχρονια το διπλο cd του απο τη 10χρονη παρουσια του
μια συναυλια με πολλους φιλους του
τις "Πεθαμενες καλησπερες", εκει, τις τραγουδα ο Μητροπανος
συζευξη Βορρα και Νοτου, Alkyoni...
με συγκινησε πολυ το εργο του και για τις σημειωσεις στο εξωφυλλο του cd αλλά και για την ομαδικη παρουσιαση των τραγουδιων του
στο σχολιο του απο συνεντευξη του συμφωνω απολυτα...
περιπλανιεμαι στο (στΑ) μπλογκ σου, και τιςπερισσοτερες φορες αδυνατο να αρθρωσω σκεψεις
ιδιαιτεροτητα μου...
ηθελα ομως μερες να σου πω πως η Θεσσαλονικη, περα απο το διδυμο και τους οπαδους του, κατοικειται απο ευαισθητους κοινωνικα κι ας μην εκφραζεται αυτο εκλογικα
το ολον εχει να κανει με πολιτικοκοινωνικες φοβιες που βρηκαν εδαφος και ανθισαν εκει...
σαν φοιτητρια, εβλεπα τον ιδιο δρομο απο πιο ψηλα...
καλη σου ημερα!
καλημέρα ορελί..
τον ίδιο δρόμο βλέπαμε,μόνο εγώ από πολυ κοντά...έμενα στην -τότε- Β. Σοφίας δίπλα στο ABC το ξενοδοχείο
πιάσαμε τις δυό άκρες;;
το ότι η Θεσ/κη κατοικείται από τέτοιους ανθρώπους οπως λες είναι γεγονός
αυτό με τις κοινωνικοπολιτικές φοβίες μάλλον πρέπει να το "ψάξω"
:)
κΑλημέρα Αλκυόνη.
αυτό πέρασα να πω...έτσι απλά...
'πεθαμένες καλησπέρες' καλύτερα να μην λέγονται καν... είναι θλιβερό και καταθλιπτικό να αναγκάζεσαι να μιλήσεις με ανθρώπους που κάποτε είχες κοινά ή νόμιζες ότι είχες... και επώδυνο.
φωτεινά χαμόγελα!
και ξανά καλησπέρα αλκυόνη
μύνημα ελήφθει, over!
μη χολοσκας κούκλα μου κάποια πράγματα αν τα έχεις συναντήσει τα αναγνωρίζεις
:)
..oτι περασε απο τη ζωη μας το φυλαμε καλα στην καρδια μας..κι ας μας πληγωνει..
..αα κι εσενα σου αρεσει ο πασχαλιδης??
'Πεθαμένα'...
Πολύ κακή λέξη για τόσο σημαντικά κομμάτια της ζωής μας...
Καλησπέρα Αλκυόνη
το εκ των υστέρων με τρομάζει alci
εσείς κυρία μου παραμείνατε πολύ ώρα αγκαλιά με το φεγγάρι και παραμελήσατε το σπιτικό σας :)
αληθινή όμως ghost μας παραλείπω το hunter :)
..alkyoni..δε μου ειπες για το χανκρυ..μηπως γνωριζομαστε?
όχι δεν γνωριζόμαστε τυχαία βρέθηκα εκεί ψάχνοντας κεφίρ
μ άρεσε το site
το mail μου είναι στο προφιλ μου
γράψε μου :)
My school, my thoughts...You remind me...
Θεσαλλονικιά ΚΑΙ φιλοσοφάκι....
Μού φαίνεται πρέπει κι εμείς να οργανώσουμε μια blogo-συνάντηση, όχι μόνο οι Αθηναίοι!
γμτ, να πω κάτι για το κορίτσι που τρέχει;
Κiitos!
ωραίο κ..ο έχει(ς)....!
purple ...
μαύρε γάτε καλώς ήρθες
μεθυσμένη .. :p Kiitos είναι ή ΚΗΤΟS φινλανδικά πάντα ε; :pp
Περνούσα και εγώ απο εκεί, συχνά πυκνά, μα πάντα απο έξω... Γιατί τρέχεις με την πλάτη γυρισμένη στο φακό; Τον φωτογράφο προσπαθείς να αποφύγεις ή κανα φίλο;
Είχα κάποιο προβληματάκι με τα blogάκια σου- και με άλλα.
Την καλησπέρα μου.
Aχ βάχχ!
Απορία:Ποιός έβγαλε την φωτό;
και σόρρι...αλλά θα συμφωνήσω με το μεθυσμένο......αμ η αλήθεια να λέγεται..lool!:))
exilio μια συμφοιτήτρια πριν κάτι αιώνες...
καμμιά σχέση με το τώρα :P
..μηνυμα εληφθη..τα λεμε..καληνυχτα
Alkyoni είπε...
exilio ....καμμιά σχέση με το τώρα :P
δηλ. τι θέλεις να μας πεις; ό,τι μέσα σε μερικά χρονάκια χάλασε;
(το κητος είναι πάντα Kiitos )
Δημοσίευση σχολίου
<< Home